ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 973

"แกอยากจะบอกอะไรกันแน่?"

ในที่สุดแสนรักก็ไม่สามารถอดทนอดกลั้นได้ไหว เขาพุ่งเข้าไปคว้าชายวัยกลางคนที่กำลังบ้าคลั่งอย่างรวดเร็ว แล้วยกเขาขึ้นอย่างแรง

ประพิศถูกกักตัวไว้ ใบหน้าของเขากลายเป็นสีม่วงทันใด!

"พูดว่าอะไรนะ? แก...ไม่อยากฟังไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่า...เรื่องพวกนี้มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับแกไม่ใช่รึไง? 5555..."

เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

เพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่ได้หัวเราะนาน หมัดหนักๆก็ตรงเข้าหน้าเขาอีกครั้ง!

"โอ๊ย--"

เขาร้องออกมาอย่างอนาถทันที แว่นตากรอบทองที่เขาสวมอยู่ก็กระเด็นหลุดออกไป ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวไปด้านข้าง เลือดสีแดงสดก็ไหลออกจากปากของเขาทันที

"ผมจะขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย ทางที่ดีอย่ามาเล่นลูกไม้อะไรกับผม ไม่งั้นผมจะไม่เพียงฆ่าคุณ แต่ผมจะไม่ปล่อยลูกชายอีกคนของคุณด้วย!"

แสนรักจ้องเขาด้วยสายตาที่เย็นชาและคมกริบราวกับดาบ น่ากลัวสุดๆราวกับว่าเขาปีนขึ้นจากนรก

ลูกชายอีกคน?

ประพิศตัวสั่นอย่างแรง ในที่สุดเขาก็หันหน้ามาด้วยความหวาดกลัว ไม่หัวเราะอีก

"แก...แกรู้ได้ยังไง?"

"ทำไมผมจะไม่รู้? ผมจะบอกให้ว่า ทรัพย์สินทั้งหมดของคุณอยู่ในกำมือผม หากคุณยังคิดจะเล่นตุกติก? คิดจะแตะต้องตระกูลเทวเทพ ไม่เป็นไร ผมจะให้คุณตายไปเป็นเพื่อนเป็นคนแรก!"

แสนรักจ้องเขาจากด้านบน เขาไม่โกรธอีกต่อไป แต่ทิ้งคำพูดน่าขนลุกไว้ให้ราวกับปีศาจ

พูดจบ ประพิศที่อยู่ในมือเขาก็ตัวสั่นกว่าเดิม

ลูกชายอีกคนของเขา ขนาดคนทั้งไวท์ พาเลซยังไม่ค่อยมีใครรู้จัก ตอนนั้นเขารักกับแฟนสาว แต่สุดท้ายก็ถูกครอบครัวจับให้แยกทางกัน จึงจำต้องแต่งงานกับภรรยาคนปัจจุบัน

หลังจากแต่งงานแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าจบกันในชาตินี้เถอะ

แต่ไม่คิดเลยว่าแฟนเก่าเขาจะตั้งท้องหลังจากแยกทางกับเขา จากนั้นก็แอบให้กำเนิดลูกโดยไม่บอกเขา

ตอนที่เขารู้นั้น ภรรยาของเขาเองก็ให้กำเนิดลูกชายอีกคนหนึ่งพอดี ซึ่งก็คือปาเวซ เพียงแต่เด็กคนนี้เกิดมาพร้อมกับความพิการแต่กำเนิด แพทย์ยืนยันว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงสามสิบปี

ตอนนั้นเขาเศร้ามาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีข่าวดีเช่นนี้เกิดขึ้นพอดี

ดังนั้นเขาจึงปกป้องสองแม่ลูกอย่างลับๆ หรือพูดได้ว่า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในฐานะผู้นำระดับสูงสุดที่สง่าผ่าเผย ไม่มีใครรู้เลยว่าจริงๆแล้วเขามีสองครอบครัว!

คนหนึ่งเปิดเผย อีกคนหนึ่งกลับถูกปิดบังไว้

"แก...แกอย่าแตะต้องเขา แกอยากรู้อะไร? ฉันจะบอก" ในที่สุดประพิศก็พ่ายแพ้ด้วยใบหน้าซีดเผือด ยอมอ่อนข้อรับปากจะบอกทุกอย่าง

แสนรักถึงจะยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วปล่อยเขา