ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 275
ตอนที่ 275 สาวน้อยโลลิที่ขุ่นเคือง
หวังเคอยืนตะโกนอยู่เรียกหน้าประตูนานสองนาน แต่สาวน้อยโลลิที่อยู่ข้างในกลับไม่เปิดประตูเสียที ไม่ว่าเขาจะพูดโน้มน้าวใจอย่างไร ก็ไม่รู้สึกหวั่นไหวใดๆ
สุดท้ายจึงต้องจำยอม หวังเคอทำได้เพียงถอนหายใจและหันหลังกลับไปมองโจวเจ๋อ “เอาอย่างนี้แล้วกัน ให้เธออยู่กับนายที่นี่ไปก่อน มีนายคอยดูแลเธอให้ ฉันก็วางใจ”
โจวเจ๋อพยักหน้า
หวังเคอไปแล้ว ออกจากร้านหนังสือไป ภาพจากด้านหลังดูเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไร้ชีวิตชีวา
ที่จริง โจวเจ๋อรู้สึกว่าเพื่อนที่โตมาด้วยกันคนนี้น่าสงสารมากทีเดียว ออกจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามา และต่อสู้อย่างสุดชีวิตมาจนถึงตอนนี้ ในสายตาคนรอบข้างเขาเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมานานแล้ว
แต่ภรรยาของเขากลับป่วยทางจิต ลูกสาวก็ถูกยมทูตสิงร่าง ลำบากตรากตรำอะไรอย่างนี้ ที่จริงแล้วเป็นเหมือน ‘คนหัวเดียวกระเทียมลีบ’ มากกว่า
หลังจากรอจนหวังเคอไปแล้ว โจวเจ๋อก็ยื่นมือไปเคาะประตู
“เขาไปแล้ว”
‘แอ๊ด’
ประตูเปิดออกแล้ว สาวน้อยโลลิยืนอยู่หลังประตู
โจวเจ๋อเดินเข้ามาและรินน้ำให้ตัวเอง
สาวน้อยโลลินั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง ด้านล่างเป็นถนนคนเดินหนานต้าที่ผู้คนค่อนข้างคับคั่งเลยทีเดียว
“ช่วงก่อนหน้านี้คนที่เพิ่งจะแนะนำให้ผมเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกแบบนี้คือใครกัน”
หวังเคอไม่อยู่ โจวเจ๋อสามารถพูดอย่างเป็นกันเองได้มากขึ้น
สาวน้อยโลลิส่ายหน้า “เรื่องมันร้ายแรงกว่าที่ข้าคิดเอาไว้มาก”
“มันร้ายแรงขนาดไหนกันแน่”
“ร้ายแรงจนข้าอยากจะฆ่าจิตวิญญาณอีกหนึ่งดวงที่อยู่ในร่างนี้ทิ้ง” สาวน้อยโลลิพูดอย่างจริงจังมาก “ทำให้ตัวเองกลายเป็นเหมือนเจ้ายังไงล่ะ เดิมที เก็บเธอเอาไว้ เพียงแค่ทำให้ร่างกายนี้สามารถกินข้าวและนอนหลับได้อย่างเป็นปกติก็เท่านั้น ตอนนี้เจ้าก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไม่ใช่เหรอ อยู่ดีกินดีเหมือนหมูในเล้าพวกนั้นเลย”
“งั้นคุณคิดหาวิธีเอาเองก็แล้วกัน อย่าคิดว่าอีกหน่อยจะมาอยู่มากินที่นี่เชียวนะ คนที่ร้านหนังสือผมเลี้ยงเอาไว้มากพออยู่แล้ว คุณเข้าใจมันดี การจัดการทุกอย่างที่นี่แพงมากเลยนะ”
“เหอะๆ” สาวน้อยโลลิแค่นเสียงหัวเราะ
“ทำไมเมื่อกี้ไม่เปิดประตู” โจวเจ๋อถาม
“ข้าไม่กล้าเจอหน้าเขา”
“ไม่กล้าเหรอ”
“เขาเป็นคนฉลาดมากคนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะซวยมากก็ตาม แต่ก็ยังปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาฉลาดมาก”
“อืม”
โจวเจ๋อยอมรับในข้อนี้ แต่โดยทั่วไปแล้ว คนที่สามารถต่อสู้ดิ้นรนไปสู่จุดสูงสุดโดยที่ไม่พึ่งพาภูมิหลังของครอบครัวได้สำเร็จ ไม่มีทางเป็นคนโง่หรอก
“ข้ากลัวว่าหลังจากที่ข้าเจอเขา ข้าจะอดใจไม่ไหวกลับบ้านไปกับเขาน่ะ”
“เฮ้อ…”
“ดวงตาของเขาราวกับสามารถอ่านใจคนได้ กระทั่งข้ารู้สึกว่าเขาน่าจะดูออกมานานแล้วว่าข้าแปลกไป แต่เขากลับยังแกล้งโง่อยู่อย่างนั้น”
“จุดประสงค์คืออะไร”
“จุดประสงค์คือเขาคิดว่าถ้ามองข้าเป็นลูกสาวของเขา แบไต๋อารมณ์ความรู้สึก ข้าก็จะไม่ทำร้ายลูกสาวจริงๆ ของเขา อีกอย่าง ข้าจะนับว่าเขาเป็นพ่อของข้าจริงๆ”
โจวเจ๋อจุดบุหรี่หนึ่งมวน
“ระยะนี้ข้าจะอาศัยอยู่กับเจ้าที่นี่นะ”
“ผมเคยบอกไปแล้วนะ ที่นี่แออัดมาก…”
“เจ้าเป็นหัวหน้าของข้า ข้าอยู่ข้างกายเจ้าคอยฟังคำสั่งและไปทำธุระให้มันผิดด้วยเหรอ”
“ผิดน่ะมันก็ไม่ผิดหรอก แต่…”
“หรือเจ้าคิดว่าข้าไม่น่ารักมากพอ”
สาวน้อยโลลิกระโดดลงจากหน้าต่าง เดินมาด้านหน้าโจวเจ๋อ เธอเงยหน้าขึ้นอย่างน่ารักน่าเอ็นดู และมองโจวเจ๋อด้วยดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆ ราวกับดวงดาวที่สุกสกาวบนท้องฟ้า
“ไม่ใช่ ผม…”
“เจ้าคิดว่าเวลาที่ข้าคิดจะเอาใจคนอื่นขึ้นมาจริงๆ จะสู้ผีดิบโง่ๆ ตนนั้นไม่ได้เลยเหรอ”
“ไม่ใช่ ผม…”
“ข้ามีร่างกายที่น่ารักบอบบาง เป็นหญิงสาวที่มีจิตใจดีงาม”
“นี่…”
“ข้ามีประสบการณ์หลากหลาย”
“ไม่…”
“ข้าสามารถทำให้จินตนาการแบบนั้นที่สิ่งมีชีวิตเพศผู้อย่างเจ้าเพ้อฝันอยากจะมีมาตลอดได้รับการเติมเต็มและรู้สึกพึงพอใจได้”
‘ป้าบ!’
โจวเจ๋ออุ้มสาวน้อยโลลิขึ้นมาตี ท้องและก้นของเธอเต็มไปด้วยรอยมือ
สาวน้อยโลลิตะลึงงัน
เชี่ยเอ๊ย
เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร!
“ผมให้คุณเป็นหญิงกุลสตรี!”
‘ป้าบๆ!!!’
“ผมให้คุณมากประสบการณ์เหรอ!”
‘ป้าบๆ!!!’
“ผมให้คุณซุกซนเหรอ!”
‘เพียะ!!!’
“โจวเจ๋อ เจ้าบ้านี่ ปล่อยข้านะ!”
‘ป้าบ!’
“โจวเจ๋อ เจ้ามันไม่ใช่คน!”
‘ป้าบ!’
“โจวเจ๋อ เจ้ามันหมาบ้า!”
‘ป้าบ!’
“โจวเจ๋อ เจ้ามันไอ้ชั่วไอ้ขันทีจู๋เสื่อม!”
‘ป้าบๆๆ ป้าบๆๆ เพียะๆๆ เพียะๆๆ ป้าบๆๆ ป้าบๆๆ!!!’
‘ฟู่ว…’
โจวเจ๋อถอนหายใจยาวและเหลือบมองฝ่ามือของตัวเอง ตีจนแดงไปหมดแล้ว
“โจวเจ๋อ…เจ้า…”
สาวน้อยโลลินอนคว่ำอยู่บนเตียง น้ำมูกน้ำตาไหลอาบเต็มใบหน้าน้อยๆ น่าสงสารจับใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล