ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 311

ตอนที่ 311 เลือดหยดจากหัวใจ

หลังจากตื่นขึ้นมา ไป๋อิงอิงบอกว่าจะไปชงน้ำชาให้โจวเจ๋อ แต่โจวเจ๋อปฏิเสธ แล้วหันมาสั่งไป๋อิงอิงให้เตรียมน้ำสะอาดสามแก้วใหญ่ให้ตัวอง หลังจากดื่มน้ำหมดแล้วจึงรู้สึกสบายใจไม่น้อย

ในฝันก่อนหน้านั้น ความรู้สึกร้อนเหมือนโดนอบทำให้คนรู้สึกทรมานทนไม่ไหวจริงๆ ถึงแม้ตอนนี้จะตื่นแล้วก็ตาม แต่เขายังรู้สึกกลัวเหมือนเดิม เหมือนเพิ่งออกมาจากสระว่ายน้ำหลังจากว่ายน้ำเล่นมาตลอดบ่าย คุณกระทั่งไม่สามารถควบคุมความสมดุลโน้มถ่วงของตัวเองได้เลย เวลาเดินยังรู้สึกตัวลอย

สาวน้อยโลลินั่งข้างเตียงของโจวเจ๋อ ไม่ได้ไปไหน เหมือนสัตว์เลี้ยงที่ซื่อสัตย์ตัวหนึ่ง เตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลาโจวเจ๋อกระทั่งรู้สึกได้ถึงความโลภที่ไม่อาจปิดบังจากดวงตาของเธอ

“เจ้าดูสมุดยมทูตของเจ้าสิ” สาวน้อยโลลิพูดเตือน “บนนั้นน่าจะมีประกาศจับฉบับล่าสุด” โจวเจ๋อยื่นมือกุมหน้าผากของตัวเอง ลังเลเล็กน้อย แล้วจึงใช้มืออีกข้างหนึ่งเปิดสมุดยมทูต สองสามหน้าแรกไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่หน้าสุดท้ายกลับปรากฏประกาศจับขนาดเล็กสองใบ บนนั้นมีรูปของอีกฝ่ายรวมทั้งประวัติส่วนตัวและตำแหน่งที่อยู่ปัจจุบัน

ผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายอยู่ที่หรูเกา ผู้หญิงอยู่ที่ทงโจว ล้วนอยู่ในบริเวณของทงเฉิง อย่างไรก็ตามมีหกอำเภอที่อยู่ภายใต้การดูแลของทงเฉิง

โจวเจ๋อจุดบุหรี่หนึ่งมวน พูดตามจริง สิ่งที่อยู่บนประกาศเขาไม่ได้สนใจมากเท่าไร ตอนนี้เขายังรู้สึกหนักๆ มึนๆไปทั้งตัว ประเด็นสำคัญคือแส้เส้นนั้น ถึงแม้จะอยู่ในความฝันแต่กลับเหมือนจริงเป็นอย่างมาก นอกจากการทำร้ายครั้งสุดท้าย ฉากและเรื่องราวก่อนหน้านั้นล้วนสมจริง

“พวกเราเตรียมตัวออกไปจับพวกเขากันเถอะ นี่คือปลาตัวใหญ่เชียวนะ ผลงานถูกส่งมาหาถึงที่ ถ้าหากจับตายก็ตีวิญญาณของพวกเขาให้แตกดับไปเลย จับได้หนึ่งตัวสามารถทำผลงานได้ดีกว่าจับผีสิบตัวลงนรกก่อนหน้านั้นอีก ถ้าหากจับเป็นแล้วเปิดประตูแห่งความตายส่งพวกเขาไปนรก หนึ่งตัวสามารถหักล้างได้ยี่สิบตัว!

ตอนนี้ผลงานของเจ้าคือเศษสามร้อยส่วนหนึ่งพัน หมายความว่าเจ้าต้องจับนักโทษที่หลบหนีออกมาแบบนี้เจ็ดแปดตัว ผลงานก็จะมากพอให้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าผู้จับกุม ถึงตอนนั้นค่อยทำเหมือนตอนบังคับคนนั้นที่อยู่ฉางโจวอีกครั้ง ไปจับยมทูตสองสามตนอื่นมาเป็นลูกน้อง แล้วเจ้าจะได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าผู้จับกุมอย่างเป็นทางการ”

สาวน้อยโลลิเหมือนภรรยาแสนดีที่เป็นกังวลคอยวางแผนและกำหนดทิศทางความเจริญก้าวหน้าให้สามีที่ไม่ได้เรื่องของตัวเอง

แต่โจวเจ๋อไม่สนใจเรื่องผลงานเลยสักนิด อย่างน้อยสีหน้าท่าทางที่แสดงออกของเขาก็เป็นเช่นนี้ เขาได้แต่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นักโทษพวกนี้ หนีออกมาได้ยังไง” ใช่แล้ว โจวเจ๋อสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ทำไมนักโทษพวกนี้จึงหนีออกมาได้นรกมีพญายมราชทั้งสิบและพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ไม่ใช่เหรอ แล้วก็มีทหารยมโลกอีกมากมายนับไม่ถ้วนบวกกับการกำราบของยมโลกอย่างหนักหน่วง แล้วจะมีคนหนีออกมาได้อย่างไร

“เรื่องพวกนี้ พวกเราไม่จำเป็นต้องสนใจ และระดับของพวกเราในตอนนี้ ก็ไม่สามารถให้ความสนใจได้ แต่ถ้าหากเจ้าอยากรู้จริงๆ ข้าพอจะเล่าให้เจ้าฟังได้ ในนรกใช่ว่าจะซื่อตรงไปเสียทุกอย่าง ในนั้นก็มีอำนาจและอิทธิพลต่างๆ นานา สู้กันทั้งในที่ลับและที่แจ้ง จริงๆ แล้วทุกครั้งของการก่อการจลาจลกับผีร้ายที่หนีมาจากนรก ต้องมีอิทธิพลของใครบางคนที่อยู่เบื้องบนแทรกมือเข้ามาแน่นอน

หยินหยางแยกเป็นสองทาง มีหลักการเดียวกันกับฮ่องเต้ในโลกมนุษย์ที่ฝันมาตลอดว่าหลังจากตัวเองตายไปแล้วจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในนรก จึงสร้างสุสานใหญ่โตใช้รูปปั้นกระทั่งคนเป็นๆ ฝังลงไปพร้อมกับตัวเองเพื่อรอไปบุกเมืองผีด้วยกัน พวกผู้มีอิทธิพลในนรกแท้จริงแล้วไม่เคยยอมลดละที่จะแทรกเข้ามาในโลกมนุษย์ และวิญญาณร้ายเหล่านี้ กระทั่งมีอยู่หนึ่งหรือสองคนที่กลายเป็นเบี้ยอยู่ในมือของลูกพี่บางคน แต่พวกเขาจะปล่อยผีออกมาเฉยๆ คงจะดูน่าเกลียดเกินไป ดังนั้นมักจะก่อเหตุจลาจลประเภทนี้ เพื่อให้เบี้ยทั้งสองของตัวเองสามารถซ่อนตัวอยู่ในนั้น ส่งพวกเขากลับมาที่โลกมนุษย์

วิญญาณร้ายที่หนีออกมาส่วนใหญ่ล้วนเป็นเป้าหมายที่ยมทูตอย่างพวกเราต้องตามจับ ตัวประกอบคอยวิ่งในฉากจึงกลายเป็นของบำรุงยมทูตระดับพวกเรา แต่เจ้าก็รู้ว่า สองคนนั้นมีเกราะป้องกันไม่โดนจับได้ง่ายๆ หรอก พวกเขามีความสามารถที่น่ากลัวยิ่งกว่าพวกเราที่เป็นยมทูต แน่นอนว่า ถ้าหากจับส่งนรกได้ จะได้รางวัลใหญ่ขึ้น ถึงแม้จะทำลายเบี้ยของลูกพี่คนใดคนหนึ่ง แต่เมืองนรกก็มีกฎระเบียบที่เป็นของตัวเอง”

“ยากที่จะเข้าใจอยู่ดี”

“ยกตัวอย่างเช่น คนนั้นที่ฆ่ายมทูตอย่างพวกเราไปหลายคนตอนที่อยู่หรงเฉิงครั้งที่แล้ว” สาวน้อยโลลิมองโจวเจ๋อ “เหอะๆ ข้ารู้สึกว่าเขาอาจจะเป็นคนพิเศษคนหนึ่งในบรรดาผีร้ายที่หนีออกมาจากเหตุจลาจลเมื่อสองปีที่แล้ว ถ้าหากเจ้ามีโอกาสได้เห็นวิญญาณที่แท้จริงของเขา จะต้องอนาถน่าสมเพชเป็นอย่างมาก โดยพื้นฐานแล้วน่าจะโดนทรมานจนไม่เหลือรูปคน รวมไปถึงผู้หญิงที่ชื่อถังซือคนนั้น สภาพวิญญาณที่แท้จริงของเธอจะไม่สวยเหมือนร่างที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้แน่นอน แถมยังชอบใส่ถุงน่องกระโปรงสั้นอีก”

สาวน้อยโลลิพูดเน้นถึงสาวสวยที่อยู่ข้างกายโจวเจ๋อในเชิงลบเป็นนัยๆ โดยไม่รู้ตัว ลองคิดดูสิ มีผู้ชายไม่น้อยมักจะเสียงานเพราะความสวยของผู้หญิง ถ้าหากรู้ว่ามีวิญญาณที่โดนทรมานไม่เหลือแม้แต่เนื้อหนังซ่อนอยู่ภายใต้ร่างนี้ อุปสรรคนั้นจะใหญ่มากกว่าเดิม

สำหรับโจวเจ๋อแล้ว เท่ากับอุปสรรคซ้อนอุปสรรค

“แล้วผมล่ะ” โจวเจ๋อชี้ไปที่ตัวเอง

“เจ้าเป็นกรณีพิเศษ ตอนแรกไอ้บ้าคนนั้นอยากเล่นเกมยักย้ายถ่ายเท เพื่อให้พี่สาวของตัวเองมีความสุข แต่ตัวของเจ้าไม่ใช่อย่างนั้น สุดท้ายใครเล่นใครกันแน่ก็ยังไม่รู้ และเจ้าไม่ได้อยู่ในขอบเขตของผีร้าย เจ้าแค่เดินถูๆ ไถๆ อยู่ด้านนอกสุดเสร็จแล้วก็กลับมา ยังไม่ได้เข้าไป”

โจวเจ๋อยื่นมือลูบศีรษะของสาวน้อยโลลิ สาวน้อยโลลิยิ้มซื่อๆ ให้กับเขา ฉากในตอนนี้เหมือนพ่อกับลูกสาวจอมซื่อคู่หนึ่ง นั่งปลอบใจกันเมื่อเจอกับความลำบากของชีวิต

“ถ้าหากเจ้าอยากป้องกันการแทนที่ของคนผู้นั้นที่อยู่ในตัวเจ้า วิธีที่ดีที่สุด ก็คือปีนขึ้นไปข้างหน้าทีละก้าวได้รับการแต่งตั้งจากเมืองนรกอย่างต่อเนื่อง ใช้ประกาศิตของยมโลกรวมทั้งฐานะของเจ้าโต้กลับและกักขังเขา!” สาวน้อยโลลิรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ การกระตุ้นปลาเค็มตัวหนึ่งให้รู้จักคิดเอง ยากมากถึงมากจริงๆ