ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 373

ตอนที่ 373 ผู้จับกุม ทหารชั้นผู้น้อย

คืนเดือนมืดลมพัดแรง เป็นเวลาที่เหมาะกับการทำลายซากศพ! นักพรตเฒ่านั่งยองๆ สูบบุหรี่อยู่ใต้ต้นไม้ เดดพูลที่อยู่ข้างๆ จับพลั่วขนาดเล็กขุดดิน

เดดพูลก็คือคนทึ่ม เป็นแบบอย่างของคนที่รักในงานที่ทำ สั่งให้เขาทำอะไรก็ทำแบบนั้น และนักพรตเฒ่าก็ชินแล้วไม่ว่าอย่างไรนักพรตเฒ่าก็ต้องเดินตามเถ้าแก่ สืบทอดนิสัยและจิตวิญญาณของเถ้าแก่ สามารถขี้เกียจได้ก็ขี้เกียจ

เขาไม่กลัวว่าไอ้หมอนี่จะเหนื่อย เพราะตอนกลางคืนในฤดูร้อนมียุงและแมลงชุกชุม เดดพูลขุดดินพร้อมกับกินยุงไปด้วย เบิกบานใจเป็นอย่างมาก

นักพรตเฒ่าสูบบุหรี่หมดหนึ่งมวน จากนั้นโยนลงไปบนพื้นแล้วขยี้มัน ทันใดนั้นนักพรตเฒ่าพบว่าฝ่ามือของตัวเองเป็นสีดำ จึงถูกับเปลือกไม้ด้วยความขยะแขยงทันที

เมื่อเห็นว่าเช็ดไม่สะอาด เขาจึงหันฝ่ามือมาถุยน้ำลายใส่แล้วถูมือ จากนั้นเช็ดต่อไป พอหันกลับมา เขาเหลือบตามองเดดพูลขุดหลุมแล้วตะโกนว่า “พอได้แล้ว ฝังเลย”

ถึงแม้จะจัดการศพแบบลวกๆ ก็จริง แต่มากสุดกลับไปเผาเงินกระดาษก็หมดเรื่องแล้ว อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้เป็นคนฆ่า และพูดตามความจริง ตำรวจก็ไม่ใช่เชอร์ล็อกโฮมส์ทุกคน อย่าเพิ่งพูดถึงว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะพบศพ ต่อให้เจอศพก็ผ่านไปหลายปีแล้ว อยากจะหาตัวฆาตกรอะไร ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เป็นจริงได้ยากเกินไป

หลี่ถ่านไม้ถูกนักพรตเฒ่าโยนทิ้งลงไป “หลี่เซิน ชาติหน้าอย่าเลือกชื่อนี้อีก ในชื่อมีตัวอักษรคำว่าไม้สี่ตัว ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงโดนเผาเกรียมขนาดนี้” ต่อไปก็คือกู่เหอ “ยังมีผู้จับกุมอีก สงสัยจะไม่ต่างจากยมทูต” ศพทั้งสองถูกโยนลงไปแล้ว นักพรตเฒ่าจึงชี้ไปที่เดดพูล “เอาดินกลบ!” เดดพูลรีบกลบดินทันที

หลังจากกลบดินเต็มแล้ว นักพรตเฒ่าจึงมองหาเศษหญ้าและวัชพืชแล้วทิ้งลงไป พยายามปิดชั้นดินที่มีร่องรอยการถูกขุดดิน เมื่อทำเสร็จแล้วนักพรตเฒ่ากับเดดพูลจึงกลับพร้อมกัน

หลังจากผ่านไปประมาณสิบห้านาที ชั้นดินที่เพิ่งโดนกลบถูกเขี่ยออก มีมือข้างหนึ่งยื่นออกมา จากนั้นพยายามใช้แรงขยับดิ้นอยู่นาน แล้วชั้นดินจึงถูกเขี่ยออกทั้งหมด กู่เหอที่ถูกดินโคลนฝังเต็มหน้าอกได้คลานออกมาจากข้างใน

ร่างกายของกู่เหอแข็งทื่อเล็กน้อย แต่สายตากลับชัดเจนอย่างเห็นได้ชัด เขามองท้องฟ้าแล้วหอบหายใจไม่หยุด “และแล้วก็เดินไปตามทางของเขาโดยไม่รู้ตัว”

ผู้จับกุมกู่เหอรู้สึกเศร้า ตัวเองเป็นผู้จับกุมแต่กลับล้มหน้าคะมำแบบนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาใช้วิชาหายใจแบบเต่าและผนึกลมหายใจของจิตวิญญาณเอาไว้ คาดว่ายมทูตทงเฉิงคนนั้นอาจจะลงมือกับเขาจริงๆ

ควรทราบว่าสมุดยมทูตของเขาถูกอีกฝ่ายยึดไปแล้ว กู่เหอกัดฟันคลานขึ้นมา เขาไม่กล้าทำเหมือนเจิ้งเฉียงที่บอกว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ เขาไม่กล้าเดิมพันว่าคนคนนั้นจะใจอ่อน เห็นใจพวกเดียวกัน

นอกจากนี้ตัวเขาก็ไม่มีน้ำใจอะไร เพราะว่าตัวเขาติดกับไปก่อนหน้านั้น จึงพายมทูตสองสามคนกระโดดลงหลุมไปพร้อมกันในครั้งนี้ ไม่แน่พวกเขาอาจจะเกลียดเขามากก็เป็นได้

ความสัมพันธ์ระหว่างยมทูตก็คือ ถ้ามีผลประโยชน์ก็ไปด้วยกัน ถ้าคุณป่วยพวกเราก็จัดการคุณ เรียบง่ายและตรงไปตรงมาเป็นอย่างมาก

“คนชาติชั่ว โทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ก็ยึดไปด้วย” กู่เหอสบถด่าหนึ่งที เขาในตอนนี้ขนาดจะยืนยังต้องฝืน และบาดแผลที่หน้าอกของเขายังเป็นรูใหญ่มาก แต่ไม่สามารถนำตัวส่งโรงพยาบาลได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะถูกมองว่าเป็นตัวประหลาดโดนจับส่งไปผ่าตัดในห้องวิจัย

ทันใดนั้นเขาจึงใช้สองมือและสองขาคลานขึ้นมา เขาต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน

“โอ๊ยๆๆๆ!!!” เสียงของนักพรตเฒ่าดังมาจากข้างหลังของกู่เหอ กู่เหอตัวนิ่งทื่อ หันหน้ามองไปทางนักพรตเฒ่าที่อยู่ข้างหลัง เขามาได้อย่างไร

“ตามหลักการสร้างละครน้ำเน่า การฝังคนเป็นๆ ถ้าหากเกิดเรื่อมหัศจรรย์ขึ้นมา คนที่ถูกฝังทั้งเป็นจะต้องหาวิธีให้ตัวเองคลานออกมาน่ะสิ” นักพรตเฒ่าบิดสะโพกของตัวเอง “เจ้าดูสิ ถูกข้าพบเข้าจนได้”

เดดพูลก็ปรากฏตัวออกมาจากอีกด้านหนึ่ง หันไปทางกู่เหอแล้วเลียปากของตัวเอง

“ฉันเป็นผู้จับกุม พวกแกคิดจะทำอะไร” กู่เหอแสร้งทำเป็นถามอย่างใจเย็น

“เป็นผู้จับกุมเก่งนักเหรอ ข้าเป็นไท่ซานฝู่จวินกลับชาติมาเกิด เจ้าเชื่อไหม” นักพรตเฒ่าหัวเราะ ‘ฮิๆ’ จากนั้นชี้ไปที่เดดพูล “เถ้าแก่มีคำสั่ง ฆ่าเขาเสีย”

นักพรตเฒ่าเป็นคนธรรมดา อย่ามองว่าร่างกายของเขาในตอนนี้ดูแข็งแรงสดใสและยังไปหาสาวๆ ได้ไม่เว้นแต่ละวัน ทว่าช้าเร็วต้องมีสักวันที่ต้องลงนรก ดังนั้นเรื่องแบบนี้มอบให้เดดพูลจัดการถึงจะเหมาะสมที่สุด อย่างไรเสียก็ไม่มีจิตวิญญาณ

เดดพูลเดินไปข้างหน้า ใช้สองมือจับไหล่และแขนของกู่เหอ ตอนนี้กู่เหออ่อนแอเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด มิฉะนั้นเขาคงไม่แสร้งตายต่อหน้าโจวเจ๋อ

“เขารู้ได้ยังไง” กู่เหอตอนนี้ยังคงถามอยู่

“อือฮึ เถ้าแก่ส่งข้อความมาหาข้า บอกว่าเจ้ายังไม่ตาย” นักพรตเฒ่ายักไหล่ “ส่วนรายละเอียดว่าทำไมเถ้าแก่ถึงรู้ว่าเจ้ายังไม่ตาย ข้าพูดไม่ถูก”

ทันใดนั้นกู่เหอจึงนึกออกว่าเป็นเพราะสมุดยมทูต หลังจากเจ้าของสมุดยมทูตตายแล้ว สมุดยมทูตจะกลายเป็นสมุดที่อยู่ในระดับต่ำที่สุด ถึงแม้จะเป็นผู้พิพากษาก็เป็นเช่นนี้