ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 460

ตอนที่ 460 รอดตายแล้ว

“ศพแข็งตัว” จางเยี่ยนเฟิงตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้” การแข็งตัวของศพเกิดจากศพตายได้ระยะหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นคดีฆาตกรรมในสมัยโบราณหรือปัจจุบัน ผู้สืบสวนคดีจะพิจารณาระยะเวลาการตายของผู้ตายจากการแข็งตัวของศพ แต่นี่คือคนเป็น คนเป็นที่เคลื่อนไหวได้นะ

“ฉันอยากบอกว่า” ตำรวจเฉินมองไปทางจางเยี่ยนเฟิง “ไม่ไปดูหน่อยเหรอ”

“คุณกำลังล้อเล่นใช่ไหม” จางเยี่ยนเฟิงถาม

“อืม” ตำรวจเฉินพยักหน้า

“คนตายแล้ว จะเคลื่อนไหวได้ยังไง ใช่ไหมล่ะ”

“ใช่แล้ว”

จางเยี่ยนเฟิงโล่งอก “คนตายแล้ว คงเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นขึ้นมาอีก ใช่ไหม”

“ก็ใช่…นะ” ตำรวจเฉินหัวเราะ แล้วกัดเล็บด้วยความเคยชิน แต่เนื่องจากเธอหน้าตาดี ดังนั้นการกระทำนี้ของเธอจึงน่ารักเป็นอย่างมาก มาพร้อมกับสไตล์ของผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่แฝงไปด้วยความซุกซนของหญิงสาว

ผู้หญิงฉลาด ไม่ว่าจะสายอาชีพไหน จริงๆ แล้วต่างรู้ว่าจะแสดงความสวยของตัวเองออกมาให้มากที่สุดได้อย่างไร และนี่คือพรสวรรค์ของผู้หญิง

“ฉันคิดว่าไปดูเถอะ” ตำรวจเฉินกัดเล็บพร้อมกับพูดเร่ง

“อ้อ ได้” จางเยี่ยนเฟิงวิ่งไปทางนั้น เธอมองเงาหลังของเหล่าจางวิ่งตะบึงไป จากนั้นใบหน้าที่ยิ้มเล็กน้อยของตำรวจเฉินก็จางลง แต่ยังคงกัดเล็บต่อไป “ดีเอ็นเอกับลายนิ้วมือไม่มีปัญหา แต่ทำไมคุณดูเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะ” ตำรวจเฉินขมวดคิ้ว เปลี่ยนนิ้วกัดเล็บต่อ

…

“นี่ เจ้าหนู เดี๋ยวก่อน!”

โจวเจ๋อที่กำลังแอบสาปแช่งเหล่าจางอยู่ในใจ คิดว่าหลังจากกลับไปแล้วจะจับลูกน้องตาบอดนาบกับเสาร้อนๆ อย่างไรดี แต่พอได้ยินเสียงของเหล่าจางตะโกนมาจากด้านหลัง โจวเจ๋อรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ดีจริงๆ!

เด็กน้อยเบ้ปาก ก่อนจะหมุนตัวกลับมา สายตาของเขาไม่ได้มองจางเยี่ยนเฟิงที่วิ่งเข้ามาก่อน แต่กลับมองไปที่ตำรวจเฉินที่อยู่ไกลๆ

“คุณอา พี่สาวคนนั้น ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังมองพวกคุณปู่คุณย่าที่ฝังอยู่ใต้ดิน”เด็กผู้ชายยื่นมือไปตีรั้วเบาๆ ด้วยความจนใจ แล้วพูดด้วยความจนปัญญาว่า “คุณอา ผมจะกลับบ้านแล้ว ดึกมากแล้วครับคุณพ่อคุณแม่กำลังร้อนใจรออยู่ที่บ้าน ผมฝากคุณอาทักทายคุณอาคนนั้นด้วยนะครับ” ขณะที่พูด เด็กผู้ชายก็สะพายกระเป๋าเป้ลายเปปป้าพิกของเขาวิ่งออกไป

โจวเจ๋อถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เดิมทีเขาคิดว่าจะเป็นฉากซึ้งของเจ้านายกับลูกน้องที่ได้เจอหน้ากัน เขากำลังทำอารมณ์ตื้นตันอยู่ในใจ แต่วินาทีต่อมาโจวเจ๋อกลับยกกำปั้นขึ้นมาในทันใด หมุนตัวแล้วต่อยไปที่จางเยี่ยนเฟิง!

จริงๆ เลย เหล่าจาง เถ้าแก่อย่างฉันไม่ได้ตั้งใจนะ!

‘พลั่ก!’ เหล่าจางโดนต่อยไปที่ใต้คางอย่างจัง เนื่องจากเขาไม่ทันได้ตั้งตัว เหล่าจางจึงโดนหมัดไปเต็มเปา เหมือนคนโดนยิงล้มลงไปบนพื้น

แต่การตอบสนองของเหล่าจางไวมาก เขาเป็นตำรวจอาชญากรรมรุ่นเก๋ามาหลายสิบปี และตอนนี้ยังได้เข้ามาอยู่ในร่างของคนหนุ่มเหมือนไม้แห้งได้ฝนชโลมลูบ บวกกับการฝึกฝนร่างกายอย่างต่อเนื่องในช่วงนี้ จึงไม่มีหน้าท้อง ถือว่าเป็นตำรวจที่มีร่างกายและประสบการณ์อยู่ในจุดสูงสุดคนหนึ่ง

หลังจากเหล่าจางล้มไปด้านหลัง เขาจึงกวาดเท้า

‘ปึง!’ โอ๊ย… โจวเจ๋อถูกเตะล้มลงไปบนพื้น ศีรษะกระแทกกับขอบรั้วริมน้ำ

เหล่าจาง คุณกล้าต่อยผม คุณกล้าต่อยเถ้าแก่ของคุณ

เหล่าจางรีบคลานขึ้นมาจากพื้นแล้วกระโจนเข้ามา ร่างกายของโจวเจ๋อไม่อยู่ในการควบคุมของเขาแล้ว เขาเตะขาออกไป แต่เหล่าจางได้รับบทเรียนจากครั้งที่แล้วจึงระวังตัวมากขึ้น เบี่ยงตัวหลบ หมุนตัวแล้วเตะไปที่ท้องของโจวเจ๋อ

‘วืด!’ โจวเจ๋อถึงแม้จะไม่สามารถควบคุมร่างนี้ได้ในตอนนี้ ทว่าความเจ็บปวดกลับสมจริง แต่ไม่ว่าโจวเจ๋อจะเจ็บเจียนตายแค่ไหน การตอบสนองของร่างกายก็ไม่หยุดนิ่งด้วยเหตุนี้ สองมือจับขาของเหล่าจางทันที แล้วอ้าปากกัดลงไป!

โจวเจ๋อมองเท้าที่ใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ แล้วเกิดการต่อต้านอย่างรุนแรงขึ้นมาในใจ ‘พรวด!’ เมื่อกัดลงไป! กลิ่นเหม็นฉุนจึงโชยมา เหมือนปลาซาร์ดีนบรรจุกระป๋องที่หมดอายุมาสามปี

เหล่าจาง แม่งคุณไม่ได้เปลี่ยนถุงเท้านานแค่ไหนแล้ว กลิ่นนี้ทำให้โจวเจ๋อแทบอาเจียน

“โอ๊ยๆๆๆ!!!!!” เหล่าจางร้องออกมา เขาไม่เคยเจอผู้ต้องสงสัยแบบนี้มาก่อน เหล่าจางถีบไปหนึ่งทีและคิดว่าอีกฝ่ายจะสูญเสียแรงต่อต้าน แต่คิดไม่ถึงว่าจะดุดันขนาดนี้

อืม ความดุดันของตำรวจอาชญากรรมรุ่นเก๋าได้แสดงออกมาในเวลานี้แล้ว ความปลอดภัยในชีวิตของตำรวจอาชญากรรมจริงๆ แล้วยากที่จะรับประกันมากที่สุด เพราะพวกเขามักจะเจอผู้ร้ายที่โหดเหี้ยมทารุณอยู่เสมอ แน่นอนว่าการรับมือกับคนเลว เป็นไปไม่ได้ที่จะปราบด้วยวิธีที่ละมุนละม่อม

‘กึก…’ จางเยี่ยนเฟิงล็อกคอของโจวเจ๋อ จากนั้นก็ใช้เข่ากดลงไปเหนือศีรษะของโจวเจ๋อ!

‘ปึก!’ ศีรษะของโจวเจ๋อถูกกระแทกอย่างแรง เขารู้สึกมึนทันที ต่อมาร่างกายของโจวเจ๋อเหมือนกับปลาหมึกรัดพันตัวของเหล่าจาง จากนั้นหันหน้าใส่แขนของเหล่าจางแล้วอ้าปากกัดลงไป

“ซี้ด!” เหล่าจางสูดปาก เวลานี้เขาเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจ ผู้ต้องสงสัยคนนี้เป็นตัวอะไรกันแน่ เพราะว่าคนทั่วไป ถึงแม้จะเป็นพวกผู้ร้ายหลบหนีก็ไม่น่าจะต่อสู้ด้วยวิธีแบบนี้ใช่ไหม เขามองข้ามความเจ็บปวดทุกอย่าง มองข้ามการตอบสนองต่างๆ ของร่างกาย แล้วต่อสู้ด้วยความบ้าคลั่งไร้ความกลัว

เหล่าจางพลิกสองมือขึ้นไป จับคอของโจวเจ๋อจากนั้นจับยกทุ่มข้ามไหล่!

‘ปึง!’ โจวเจ๋อถูกจับทุ่มลงพื้นอย่างแรง ตอนที่เขาทำท่าเหมือนจะคลานขึ้นมา เหล่าจางก็ยังไม่ยอมลดละเดินไปข้างหน้าแล้วถีบหน้าอกของโจวเจ๋อหนึ่งที