ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 502

ตอนที่ 502 ฉิบหาย!

โจวเจ๋อรู้สึกว่า หากจัดอันดับวันที่ซวยที่สุดในชีวิตละก็ วันนี้อาจเทียบได้กับวันที่เขาถูกเผาด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ถ้านำมาพูดเปรียบเทียบกันแล้ว ทั้งสองอย่างนี้เปรียบเทียบกันได้อย่างสมบูรณ์

โดยเฉพาะช่วงสุดท้าย ล้มแล้วล้มอีกแล้วก็ล้มซ้ำอีก จนบางครั้งทนไม่ไหวอยากโยนตัวเองกระแทกให้ตายๆ ไปเสียก็ดี เขาจะพาอิ๋งโกวจบเห่อย่างมีความสุขไปด้วยกัน ซึ่งมันก็ดีกว่าทรมานร่างตัวเองจนไม่เหลือชิ้นดี

ด้วยเหตุนี้ หลังพบว่าตัวเองร่วงตกจากหลังคาลงไปในของเหลว โจวเจ๋อจึงไม่เลือกดิ้นรนขึ้นไปบนผิวน้ำ

อย่างแรกเลย เหนื่อยใจแล้ว วันนี้กระเสือกกระสนหลายครั้งเกินพอแล้ว

อย่างที่สองคือ ตอนนี้เจ็บปวดไปทั่วร่างแล้ว เดาว่ากระแทกติดต่อกันเมื่อกี้กระดูกน่าจะหักไปหลายท่อนทีเดียว อยากจะเคลื่อนไหวท่วงท่าใดมันก็ยากเกินไปแล้ว

อย่างที่สามคือ โจวเจ๋อหมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว ศักยภาพของร่างนี้หมดสภาพไปตั้งนานแล้ว

แต่ทว่า หลังจากจมอยู่ใต้น้ำเป็นเวลานาน จู่ๆ โจวเจ๋อก็ลืมตาโพลง

ไม่ถูกต้อง ทำไมไม่รู้สึกถึงภาวะขาดอากาศหายใจล่ะ

ไม่เพียงแต่จะไม่รู้สึกหายใจไม่ออก ตรงกันข้ามกลับมีความอุ่นสบายอยู่ทั่วร่าง เหมือนกับเดินออกไปหยิบกระป๋องโค้กเย็นๆ หลังเพิ่งอบซาวน่าเสร็จอย่างไรอย่างนั้นเลย

ครั้งก่อนที่โจวเจ๋อรู้สึกแบบนี้ตอนอยู่ใต้น้ำคือตอนที่เผชิญหน้ากับหญิงไร้หน้าใต้สระน้ำริมเส้นทางน้ำพุเหลือง ภายใต้สระน้ำแห่งนั้นไม่มีความรู้สึกหายใจไม่ออกเลยสักนิด

ในเวลานี้เอง โจวเจ๋อได้ยินเสียงประตูถูกผลักออก มีคนเข้ามาแล้ว!

มีคนเข้ามาสองคน หรือจะพูดให้ถูกจริงๆ ก็สามคน เพราะมีคนตัวเล็กมากๆ หนึ่งคนถูกหามเข้ามาด้วย

คนตัวสูงใหญ่ทั้งซ้ายและขวาสองคน คนด้านซ้ายหน้าตาอัปลักษณ์ หนอนไต่ยั้วเยี้ยไปทั่วตัว เขี้ยวสองซี่ตรงมุมปากดูดุร้ายมาก แถมมีห่วงคล้องจมูกอีก ความสูงน่าจะประมาณสองเมตร เปลือยกายทั้งท่อนบนและท่อนล่าง

คนด้านขวาแลดูสะอาดสะอ้านกว่ามาก แถมดูเป็นผู้รากมากดีกว่ามากเช่นกัน เขาสวมใส่ชุดคลุมทางการสมัยราชวงศ์ชิง เป็นลักษณะของผีดิบมาตรฐานในหนังผีดิบฮ่องกงในช่วงหลายปีก่อน

การเคลื่อนไหวของผีดิบทั้งสองแข็งกระด้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้กระโดดเด้งดึ๋งๆ เข้ามาแต่อย่างใด แค่หามเด็กชายเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า

“หลังคาพังได้อย่างไร” ผีดิบเปลือยกายเงยหน้ามองและพูด

โจวเจ๋อซ่อนตัวอยู่ใต้ผิวน้ำ ไม่กล้ากระดุกกระดิกตัวแม้แต่น้อย

“มีคนจากข้างบนระเบิดที่นี่ บ้านพังถล่มไปตั้งหลายหลัง นี่นับว่ายังดีอยู่ ตราบใดที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ไม่เสียหายก็ถือว่าโชคดียิ่ง มิฉะนั้นนายท่านไม่มีแม้แต่โอกาสเยียวยาบาดแผลให้มีชีวิตต่อไปได้แน่ๆ”

โจวเจ๋อมองไม่เห็นภาพของทั้งสองคนนี้ อย่างไรก็ตามเขาอยู่ใต้น้ำ หรือที่ก้นสระ แต่ก็ยังพอได้ยินเสียงคร่าวๆ

เสียงพูดคุยของผีดิบดังก้องมากจริงๆ จะให้ฟังไม่ชัดเจนนั้นก็ยากพอสมควร

คิดว่าคงมีแต่อิงอิงของเขาที่พูดจะไพเราะเสนาะหูเหมือนเสียงลมเสียงฝนพรำ

ในตอนนี้เอง ผีดิบอีกตัวที่อยู่นอกประตูได้เข้ามา ผีดิบตัวนี้สวมชุดเกราะ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีระดับนักถึงได้กระโดดเด้งดึ๋งๆ เข้ามา จัดอยู่ในประเภทเด็กทารกที่เพิ่งกลายเป็นผีดิบได้ไม่กี่ปี

อีกทั้งได้ยินเสียงจังหวะกระโดดเด้งดึ๋งนี้แล้ว โจวเจ๋อคิดว่าผีดิบที่โผล่มาอีกตัวนี้คงไม่ใช่ผีดิบที่อ้างเหตุผลมาไล่ล่าตัวเองและคนอื่นๆ เมื่อกี้ใช่ไหม พอเสียงระเบิดดังขึ้น เจ้านี่คงจะตกใจจนวิ่งหางจุกตูดกลับไปเลยสินะ

คิดไม่ถึงว่าทุกคนจะโซซัดโซเซมา ‘เจอกัน’ ที่นี่อีกครั้ง

อีกอย่างข้างล่างนี้มีผีดิบมากมายหลายตัวขนาดนี้เชียวเหรอ

จริงๆ แล้วตอนนี้โจวเจ๋อยังคิดอยู่ว่า หากเด็กชายไม่ได้หลงสาวน้อยโลลิจนหัวปักหัวปำ เป็นเพียงแค่การถูกจับแสนธรรมดาละก็ อาจจะอาศัยตัวตนว่าทุกคนเป็นผีดิบกันทั้งนั้น ใช้วิธีการเจรจาอย่างเท่าเทียมกันแก้ไขข้อพิพาทนี้อย่างสันติได้จริงๆ ก็เป็นได้

แต่เงื่อนตายของเรื่องทั้งหมดนี้ก็คือเด็กชายจะไม่มีทางปล่อยมือเด็ดขาด

จุ๊ๆ ความรักช่างโง่เง่าเสียจริง

“จับคนไว้ไม่ได้หรือ” ผีดิบเปลือยกายต่อว่าทันที

“อูๆๆ อู้ๆๆ อา…อู้ๆ อูๆ…อาๆๆ อูๆๆ…”

เห็นได้ชัดว่าผีดิบตัวนั้นยังพูดภาษาคนไม่ได้ แต่เขาใช้วิธีส่งสารระหว่างผีดิบด้วยกัน จนโจวเจ๋อที่อยู่ใต้น้ำฟังออกด้วย

ความหมายคร่าวๆ คือข้างบนระเบิดแล้ว ผังข้างล่างเสียหาย ฮวงจุ้ยเคลื่อนผิดตำแหน่ง ทำให้พวกภูตผีปีศาจและวิญญาณในขุนเขาบางส่วนกระเจิดกระเจิงหนีไปทั่วทุกทิศ

สรุปสั้นๆ ปืนใหญ่ของเหล่าจางด้านบนกระหน่ำจนใต้ดินเละเป็นโจ๊ก

“วิญญาณหายไปก็ช่างปะไร ภูตผีปีศาจหายไปก็ช่างหัวมันสิ พวกมันก็แค่ถูกสภาพแวดล้อมพิเศษของที่นี่ดึงดูดให้เป็นทาสรับใช้นายท่านเท่านั้น ไม่มีค่าอะไร แต่จับไอ้คนที่แอบเข้ามาประทุษร้ายนายท่านไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่น่าให้อภัยอย่างใหญ่หลวง!”

ผีดิบเปลือยกายเดินเข้าไปจับคอผีดิบหน้าใหม่ตัวนั้น