ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 578

ตอนที่ 578 เด็กดี ลงมาสิ!

เส้นทางในโลกนี้เดิมทีก็ขึ้นๆ ลงๆ ครอบครัวและธุรกิจเล็กๆ เป็นอย่างนี้ ความรุ่งเรืองล่มสลายของราชวงศ์ก็เช่นเดียวกัน โดยทั่วไปไม่สามารถหลีกหนีกฎเกณฑ์นี้ได้

แม้แต่นรก ก็เฉกเช่นเดียวกันนี้

อิ๋งโกวนั่งอยู่บนก้อนหินบนยอดเขา ไม่มีลมพัดแรงอะไร และชายเสื้อไม่พลิ้วไสวใดๆ เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม เปลือยท่อนบน ไม่รู้สึกว่าตัวเองอยู่ที่ไหน และไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

มองดูกองทัพยมโลกขนาดมหึมาที่ปกคลุมฟ้าบดบังพระอาทิตย์ตรงหน้า บอกตามตรงไม่รู้สึกตื่นตระหนกตกใจอะไรเลย กระทั่งยังรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย โดยภาพรวมยังรู้สึกปลงอนิจจังว่ารุ่นหนึ่งสู้อีกรุ่นหนึ่งไม่ได้น่ะสิ

เมื่อนึกถึงยุคสมัยที่เขาอาศัยอยู่ จักรพรรดิเหยียน จักรพรรดิเหลือง ชือโหยวต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่ ต่อสู้จนเรียกได้ว่าทรงพลานุภาพ เทพปีศาจย่างกรายมาช่วยรบ ทุกคนต่างทำเพื่อนายของตัวเอง!

บางที จากมุมมองของผู้คนในปัจจุบัน เป็นเพียงการต่อสู้ระหว่างชนเผ่าเล็กๆ หลายเผ่าก็เท่านั้นเอง แต่ถ้ามันเป็นเพียงการต่อสู้กันของชนเผ่าเล็กๆ หลายเผ่า ไหนเลยจะสามารถสร้างรากฐานที่ยืนยาวมาทุกยุคทุกสมัยเช่นนั้นได้เล่า

เพียงแค่ชื่อเรียก ‘ลูกหลานเหยียนหวง’ ก็สามารถเข่นฆ่าศูนย์กลางราชวงศ์ยุคต่อมาได้ตั้งเท่าไรแล้ว อีกทั้งในเวลานั้นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาพ่ายแพ้

ก้งกง หัวแข็งดื้อรั้นชนกระแทกภูเขา

ควาฟู่ ไล่ตามดวงอาทิตย์โดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา

เมื่อตอนที่เขามาถึงนรก สิ่งที่เผชิญ สิ่งที่เข่นฆ่า แม้ว่าผู้ยิ่งใหญ่และสัตว์อสูรดุร้ายของนรกเหล่านั้นจะไม่น่าเกรงขามและเคร่งครัดอย่างกองทัพยมโลกในเวลานี้ก็ตาม แต่ความองอาจกล้าหาญปานพายุโหมกระหน่ำแบบนั้น ฉากที่ตัดศีรษะของอีกฝ่ายและชูศีรษะของคนอื่นพร้อมตะโกนกู่ก้องอย่างถึงอกถึงใจในแต่ละครั้งนั้น หาไม่เจอในปัจจุบันนี้อีกแล้ว

ช่างซื่อตรงเกินไป และขาดความน่าสนใจมากเกินไป นกกระทาที่เลี้ยงที่บ้านเคี้ยวไม่หนึบเหมือนไก่ป่านอกบ้าน

‘วืด!’

เสียงร่ายมนต์คาถาดังขึ้น ชั่วครู่หนึ่งโลงศพทั้งสี่ไถลเลื่อน แสงสว่างสีม่วงทั้งสี่ดวงปลิวกระจายออกไป ปรากฏสี่ร่างสูงส่งหาที่เปรียบมิได้ระหว่างท้องฟ้าปกคลุมพื้นปฐพี ทุกร่างดูเหมือนจะสวมใส่ชุดนักพรต ทว่ามันไม่ใช่ชุดนักพรตตามมาตรฐาน แต่สง่างามเหนือกว่ามากทีเดียว เพราะความไม่ได้ความของผู้ปกครองรุ่นสุดท้าย หลังจากฝู่จวินทั้งสี่องค์สิ้นแล้วยังไม่อาจหยุดยั้ง ทั้งยังถูกคนขุดออกมาแปรรูปเป็นอาวุธสงคราม

การเคลื่อนไหวประเภทนี้ อิ๋งโกวดูแคลนมันมาก

แต่ต้องบอกเลยว่าร่างทิพย์ของทั้งสี่มีความน่าสะพรึงกลัวตามแบบฉบับของมันจริงๆ!

ในเวลานี้เอง พายุเฮริเคนพัดมาแต่ไกล อิ๋งโกวแย้มยิ้มและลุกขึ้น เมื่อพายุเฮอริเคนมาถึง ตรงกลางนั้นเป็นร่างที่ไม่สมบูรณ์ของเขา ดูเหมือนว่าทุกตารางนิ้วจะถูกปกคลุมไปด้วยรอยแผลเป็น แต่ก็เป็นร่างกายประเภทนี้ที่ควรค่าแก่การเอาใจใส่ที่สุด

ร่างของอิ๋งโกวหายวับไปจากตรงที่เดิม เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งกลับไปอยู่ตรงใจกลางพายุเสียแล้ว เมื่อยกมือขึ้นและหันศีรษะ ร่างที่ไม่สมบูรณ์กลับแผ่ซ่านกลิ่นอายน่าเกรงขามแบบเก่าแก่และเรียบง่าย เมื่ออ้าปากส่งเสียงร้องคำรามต่ำ ชั่วขณะหนึ่ง ราวกับว่าแม้แต่นรกแห่งนี้ก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมา พลังอำนาจของอิ๋งโกว นับจากนี้ไปถึงทำให้ทั้งนรกสัมผัสได้อย่างชัดเจนทั่วถึง!

แม้แต่สถานที่ชายขอบหลายแห่ง ใต้ดินลึกยิ่งกว่านรกสิบแปดชั้นหลายแห่งดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงมัน อีกทั้งอิ๋งโกวยังคล้ายจะสัมผัสได้ถึงลมปราณของเพื่อนเก่าบางคนอีกด้วย

เขาไม่ได้สนใจไยดีร่างทิพย์ของไท่ซานฝู่จวินทั้งสี่ที่อยู่ด้านหน้าสุด มีเวลาไม่มาก ต้องทำอะไรมากกว่านี้ นี่ไม่ใช่แผนการหรือการเตรียมการ ไม่ได้ผ่านการวางแผนและคำนวณอย่างรอบคอบ แต่จนถึงสุดท้ายกลับยังสามารถเห็นอกเห็นใจกันได้บ้าง ควรทำอะไร ต้องทำอะไร มาถึงตำแหน่งนี้แล้วก็จะเข้าใจมันเอง

ร่างของอิ๋งโกวอาศัยท่าทางกล้าหาญชาญชัยทะลวงผ่านค่ายกลเหนือกองทัพพุ่งทะยานลงไปหาธงของพญายมทันที! ดฮณ๊ฯดฯฌซ,

ในโลกมนุษย์ มีนักปฏิวัติผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า ‘ครั้งนี้จะไปยมโลกเพื่อรวมสหายเก่าที่ตายจาก นำธงแสนผืนไปปราบพญายม’

บัดนี้ผู้ที่อิ๋งโกวจะปราบก็คือพญายม!

เจ้าเปิดทางให้ข้า ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า แลกด้วยสิ่งที่มีมูลค่าเท่าเทียมกัน ข้าอิ๋งโกวไม่ติดค้างน้ำใจผู้ใด!

ด้านหลังธงรบของพญายมมีร่างธรรมขนาดยักษ์อยู่หนึ่งองค์ ร่างนี้สวมชุดคลุมสีทอง สวมมงกุฎสีทองยืนอยู่ตรงนั้น มีรัศมีความน่าพรั่นพรึงในตัวเอง!

พญายมสิบตำหนัก พญายมผิงเติ่งหวังเพิ่งล่มสลาย พญายมซ่งตี้หวังอวี๋เมืองแตกคนบาดเจ็บ ตอนนี้เหลือพญายมอยู่แปดตำหนัก บัดนี้มาแล้วเจ็ดองค์! เขาเป็นหนึ่งในผู้นำ! พญายมสิบตำหนัก พญายมฉินก่วงหวังเจียงแห่งตำหนักที่หนึ่ง!

“ท่านอาละวาดภายในนรก ภายใต้ยมโลกได้อย่างไรกัน!” ร่างของพญายมฉินก่วงหวังเจียงยืดตัวตรงถือป้ายทองเว้นโทษตาย[1] เขาไม่ได้หลบเลี่ยงพลังอำนาจของอิ๋งโกวแต่อย่างใด และลุยขึ้นไปต่อต้านโดยตรง! เขาเป็นพญายมฉินก่วงหวัง เขามีความมั่นใจเต็มเปี่ยม!

ดูเหมือนว่าเมื่อตัวละครทุกตัวออกโรง มักจะตะโกนคำขวัญสองสามประโยค คล้ายกับสามก๊กนิดหน่อย แม่ทัพเลื่องชื่อทุกนายล้วนวิ่งออกมาแหกปากตะโกนไปที แต่ทว่าอิ๋งโกวไม่มีนิสัยแย่ๆ อย่างนี้ และเขาก็ไม่ชินกับนิสัยแย่ๆ อย่างนี้เช่นกัน!

พริบตานั้นเอง อิ๋งโกวเพียงย่ำลงมาก้าวเดียว! พลังอำนาจของกายหยาบช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่ง!

เบื้องล่างมีกองทัพยมโลกนับไม่ถ้วน เห็นเพียงร่างธรรมขนาดมหึมาของพญายมฉินก่วงหวังเจียงถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ทีละนิ้วๆ และถูกบดขยี้ทีละนิด จนระเบิดกระจุยกระจายไปในท้ายที่สุด!

‘ตู้ม!’

พญายมฉินก่วงหวังเจียงถูกเหยียบกระจุย! รวดเร็วเสียจนตะลึงอ้าปากค้าง ง่ายดายจนแทบไม่น่าเชื่อ! กองทัพที่เปล่งแสงแพรวพรายถูกคนบุกตรงเข้าไปทั้งอย่างนี้!

อิ๋งโกวหัวเราะสะใจ เหยียบผู้นำทัพระดับสูงสุดของศัตรูกระจุยด้วยเท้าข้างเดียวท่ามกลางกองทัพนับพัน ความไร้กังวลและความพึงพอใจเช่นนี้ คนธรรมดาไม่มีวันสัมผัสได้ แต่อิ๋งโกวถึงกับตะโกนเสียงดัง “อ…มิ…ตาภ…พุทธ…”