ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 753

ตอนที่ 753 แบบนี้ ก็ดีนะ

เมื่อกลับถึงร้านหนังสือ เอามือปัดเส้นผม หาวหนึ่งที ยุ่งมาตลอดวัน สั่งงานหมดทุกอย่างแล้ว ทุกอย่างจัดการเรียบร้อย

“อ้าว เถ้าแก่ยังไม่กลับมาเหรอ” ทนายอันเดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์ อิงอิงนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม อ่านตำราอาหารที่ถืออยู่ในมืออย่างตั้งใจ และจดบันทึกอย่างจริงจัง

เมื่อเห็นทนายอันกลับมาแล้ว อิงอิงลุกขึ้นไปชงกาแฟแก้วใหญ่มาให้ทนายอันหนึ่งแก้ว ช่วงนี้ของเต็ม ต้องรีบให้ทนายอันกินให้หมดไวๆ

ทนายอันรู้สึกซาบซึ้ง รับกาแฟมา แต่อาหารที่อิงอิงทำ ทนายอันไม่กล้ากิน ไม่เห็นเหรอว่าช่วงนี้นักพรตเฒ่าดื่มน้ำบ่อยมากกว่าปกติหลายเท่า ก็เหมือนกับที่เถ้าแก่ไม่เห็นด้วยที่อิงอิงจะขับรถ คนที่รถชนแล้วไม่ตายมาขับรถ คนที่กินยาพิษแล้วไม่ตายมาทำกับข้าว เอ่อ…

“เล่นเวยป๋อดูข่าวสิ เรื่องราวเริ่มพลิกผันแล้ว ผลลัพธ์ดีมาก มีนักข่าวไปบ้านเกิดของเธอแล้ว ขี้เกียจกันทั้งบ้าน พ่อของเขาเนื่องจากทำผิดฐานลักขโมยถูกตำรวจจับไปแล้ว เบื้องหลังถูกเปิดโปงทั้งหมด” ทนายอันตะโกนพูดกับนักพรตเฒ่าด้วยความพึงพอใจ

“อืม ขอบใจ” นักพรตเฒ่าพยักหน้า ยิ้มนิดๆ มองไม่ออกว่าดีใจมากแค่ไหน เพียงแค่ถอนหายใจเล็กน้อย

“จริงๆ แล้วครั้งนี้ไม่ยากอะไร อีกฝ่ายทำตัวโจ่งแจ้งเกินไป ไม่ใช่การต่อสู้เลยด้วยซ้ำ ตัวเองนิสัยแบบนั้น จัดการง่ายมากจริงๆ แต่ผมรู้ว่าคุณไม่อยากออกหน้า ไม่อย่างนั้นอาศัยความพลิกผันของประเด็นร้อนสร้างกระแสให้กับคุณให้คุณเดินไปหน้าเวที ไม่แน่ปีหน้าบุคคลที่ยิ่งใหญ่น่าประทับใจสิบคนของประเทศอาจจะมีรายชื่อของคุณอยู่ด้วย

เน็ตไอดอล อะไรคือเน็ตไอดอล พูดจริงๆ นะ เน็ตไอดอลในสายตาคนเป็นจำนวนมาก เป็นคำที่มีความหมายในเชิงลบ ถึงแม้คุณจะดังแค่ไหน ฮอตแค่ไหน เป็นที่นิยมแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าคนเขาอยากจะดูถูกคุณ เขาก็ดูถูกคุณอยู่ดี

แต่ครั้งนี้ขอแค่คุณก้าวออกมา แต่งองค์ทรงเครื่องให้คุณใหม่ แล้วทำการตลาดเล็กน้อยเปิดเผยตัวตนของคุณออกมา พอตัวสะอาดสะอาดหมดจดแล้ว บนหัวของคุณยังมีออร่าติดมาด้วย ตอนที่มองเห็นยังจะมีใครกล้าฟ้องให้ปิดห้องไลฟ์สดของคุณอีก!”

ทนายอันยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น เพราะมีความเป็นไปได้สูงจริงๆ เขารู้จักนิสัยของนักพรตเฒ่า จุดด้อยเพียงอย่างเดียวก็คือชอบไปปลอบใจสาวใหญ่ด้วยการใช้บริการเท่านั้น แต่นี่นับว่าเป็นข้อด้อยเหรอ นักพรตเฒ่ายังไม่ได้แต่งงาน และไม่ได้ใช้กฎลับกับลูกน้องให้ต้องแอบมาฝึกทักษะการแสดงคู่กันยามวิกาล ถ้าคุณให้เหล่าซูเปอร์สตาร์ที่ได้รับความนิยมในตอนนี้ปล่อยข่าวออกมาว่าชอบไปหาผู้หญิงในร้านสระผมตามท้องถนน คาดว่าบรรดาแฟนคลับนอกจากจะไม่โกรธแล้ว กลับรู้สึกซาบซึ้งมากกว่า ซาบซึ้งจนต้องตะโกนว่าได้ขายตัวให้ไอดอลแล้วมีเงินเข้าไปทำงานวงในแล้ว

“ไม่เป็นไรๆ” นักพรตเฒ่าโบกมือด้วยความเขินอายและไม่สบายใจอยู่บ้าง เขาไม่อยากมีชื่อเสียงแบบนี้ เขารู้สึกว่าตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ในร้านหนังสือแบบนี้ก็ดีแล้ว เมื่อก่อนไลฟ์สด ก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง แต่ชื่อเสียงนั้นไม่ได้มีผลกระทบต่อการใช้ชีวิต

ถ้าหากถูกผลักดันโปรโมตให้เป็นแบบอย่างจริงๆ ต่อไปเขาอาจจะไม่สามารถอยู่ที่ร้านหนังสือได้อีก

“อันนี้ค่อยว่ากัน อ้อใช่ นักพรตเฒ่า ทั้งชีวิตนี้ของคุณ บริจาคเงินไปเท่าไรแล้ว” ทนายอันถามด้วยความสงสัยอยู่บ้าง

อันที่จริง ตามความคิดของทนายอัน นักพรตเฒ่าน่าจะบริจาคเงินไปล้านสองล้านแล้ว คาดว่าน่าจะไม่เกินสามล้านหยวน หรืออาจจะสูงกว่านี้ แต่ไม่น่าเยอะมากเกินไป

ไม่ว่าอย่างไร อุตสาหกรรมการไลฟ์สดเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่ปีเท่านั้น และนักพรตเฒ่าก็ไม่ได้อยู่ในระดับที่สูงสุดของวงการ มากสุดก็เป็นคนไลฟ์สดที่พอมีชื่อเสียงเล็กน้อย

เมื่อก่อนนักพรตเฒ่าน่าจะเป็นคนจัดงานศพ อาศัยปากหาเลี้ยงชีพ ชีวิตน่าจะสบาย แต่หาเงินก้อนโตนั้นคงเป็นไปไม่ได้ หากย้อนกลับไปอีกหน่อย เงินเดือนกับค่าครองชีพต่ำมาก สามารถเก็บเงินนำมาบริจาคได้เหรอ

อย่างเช่นเมื่อยี่สิบสามสิบปีก่อน ยุคนั้นหากเสียดายไม่กินไม่ใช้จะขาดทุนที่สุด สู้กินข้าวมีเนื้อแกล้มเหล้าทุกมื้อจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นเงินที่เก็บสะสมมาในช่วงนั้นตอนนี้แม้แต่ห้องน้ำครึ่งตารางเมตรก็ยังซื้อไม่ไหว

แต่ถึงแม้จะเป็นเงินแค่สองสามล้านหยวน ก็เพียงพอแล้ว สมัยนี้ต่อให้เป็นซูเปอร์สตาร์ บริจาคเงินสองสามล้านก็มีน้อยมากเหลือเกิน บวกกับนักพรตเฒ่าอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว จุ๊ๆ ทั้งเรื่องภาพลักษณ์และการปฏิบัติจริง ล้วนได้ผลถึงขั้นระเบิดระเบ้อเลยทีเดียว

นักพรตเฒ่ากะพริบตาปริบๆ คำนวณอย่างเงียบๆ แล้วกล่าวว่า “สองสามร้อยล้านน่าจะได้”

“เอ่อ แค่สองสาม…พรืด!” ทนายอันพ่นเนสกาแฟหมดอายุออกมาจากปากทั้งหมด! ให้ตายเหอะ สองสามร้อยล้าน

“อะแฮ่ม นักพรตเฒ่า ที่ผมพูดไม่ได้หมายถึงอสุจิ” ทนายอันพูดเตือน

“ประมาณสองสามร้อยล้านหยวน” นักพรตเฒ่านับนิ้วคำนวณ

“เฮ้ๆ คุณเอาเงินสองสามร้อยล้านมาจากไหน คุณไปปล้นธนาคารมาเหรอ”

นักพรตเฒ่าได้ยินดังนั้น จึงหัวเราะ พยักหน้าเอ่ยว่า “มีความคล้ายคลึงกัน จำได้ว่าตอนนั้นเดินทางไปทางใต้ ตอนอยู่ที่เมืองเซิน เหมือนไปปล้นธนาคารมาจริงๆ”

“เอ่อ…”

“ตอนนั้น มีใบจองซื้ออะไรสักอย่างไม่ใช่เหรอ ที่เกี่ยวข้องกับตลาดหุ้น ประเทศจีนตอนนั้นเพิ่งจะเริ่มทำ คนที่รู้ก็ไม่เยอะ คนที่ทำเป็นจึงมีน้อย จำได้ว่าตอนนั้นมีการแบ่งกันรับผิดชอบตามสัดส่วน คนหลายหน่วยงานล้วนมีส่วนแบ่ง เพื่อที่จะได้ขายส่วนนี้ออกไป กลุ้มใจจนกินข้าวไม่ลง

ตอนนั้นข้าคงโชคไม่ดี ไปกินเหล้ากับหัวหน้าคนหนึ่ง ผู้ใหญ่ที่บ้านของเขาเสียชีวิตข้าจึงไปช่วยจัดงานศพให้ ถูกมอมด้วยเบียร์หลายขวด มึนมาก จึงยอมซื้อใบจองซื้อของเขา ตอนนั้นข้าราชการที่มากินข้าวในงานศพที่บ้านของเขาก็ไม่น้อย เมื่อเห็นข้าดวงซวยหน้าโง่ยอมจ่ายเงินซื้อ พวกเขาจึงพยายามบังคับให้ข้าซื้อส่วนที่พวกเขาได้รับแบ่งมาด้วย

ตอนนั้นดื่มเยอะมากจริงๆ จึงซื้อทั้งหมดเลย เฮ้อ หลังจากดื่มหมดแล้ว ข้าเสียใจมาก จ่ายเงินที่เก็บสะสมมานับสิบปีซื้อกระดาษบ้าๆ พวกนี้ หลังจากสร่างเมา ข้าจึงตบหน้าตัวเองหลายครั้ง ตอนนั้นเงินมีค่ามาก เดิมทีอยากบริจาคให้โรงเรียนชั้นประถม สร้างอาคารเรียนไม่ไหว แต่เงินซื้อโต๊ะเก้าอี้เพิ่มให้เด็กๆ ปรับปรุงสวัสดิการของอาจารย์ให้ดีขึ้นถือว่าทำได้เหลือเฟือ”

“…” ทนายอัน

ทนายอันรู้ว่า นี่คือโบนัสของการปฏิรูปประเทศ ระดับชั้นและความเวอร์วังอลังการของโชคลาภที่ลอยมา อยู่เหนือยุคสหัสวรรษที่คุณทุบหม้อยืมเงินไปซื้อบ้านใจกลางเมืองมาก!