Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 131

บทที่ 131 ฐานทัพจงไห้ฉันมาถึงแล้ว!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ในที่สุดกระบวนการทั้งหมดก็สิ้นสุดลง

ณ จุดนี้เอง

เย่เทียนกลายเป็นราชาที่แท้จริงแล้ว

“แล้วอายุขัย…

เย่เทียนตรวจสอบอย่างละเอียดและพบว่าในตอนนี้อายุขัยของเขามีอย่างน้อย 800 ปี

อายุขัย 800 ปีแม้จะยาวนานเพียงใดแต่เย่เทียนยังคงไม่พอใจสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ 800 ปีแต่มีชีวิตยืนยาวชั่วนิจนิรันดร์

หากเป็นเมื่อร้อยปีก่อนมันคงเป็นไปไม่ได้ แต่เขาข้ามมิติมาสู่ยุคสมัยนี้ ทั้งยังมีพรสวรรค์ที่แสนโกงอย่างพรสวรรค์ในการคัดลอก หากไม่ไล่ตามความเป็นอมตะไม่ใช่ว่าสิ่งที่เขามีเหนือคนอื่นจะ สูญเปล่าหรอกหรือ?

“ได้เวลาออกเดินทางแล้ว!”

เย่เทียนพึมพํา

หลังจากเตรียมการทุกอย่างเสร็จสิ้นเขาก็จะออกเดินทางไปยังฐานทัพระดับสุดยอดฐานจงไห่ทันที

เช้าวันต่อมา

เย่เทียนได้ไปเยี่ยมเย่วหมิงและเย่วหลิงอีกครั้งและบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องที่เขากําลังจะออกจากฐานทะเลมารและขอให้พวกเขาช่วยดูแลและช่วยเหลือเย่หยให้มากที่สุดเมื่อยามที่เหยูเจอกับปัญหา

แน่นอนว่าเย่วหมิงและเย่วหลิงตอบตกลงและสัญญาว่า จะไม่มีใครกล้ายั่วยุเย่หยุตราบใดที่พวกเขาอยู่ในฐานทะเลมาร

เมื่อกลับถึงบ้าน.

เย่เทียนเก็บร่างเทียมตัวตายตัวแทนไว้ในมิติส่วนตัวจากนั้นเขาก็พาเย่หยุมายังห้องลับใต้ดิน

“เสียวยู่นี่คือห้องลับที่ติดตั้งค่ายกลรวบรวมลมปราณระดับสูงน้องสามารถฝึกฝนที่นี่ได้ในภายหลังจําไว้ว่าอย่าเปิดเผยความลับของที่นี่หากมีใครรู้จะต้องเกิดปัญหามากมายตามมา”เย่เทียนก่าชับ

“อืม พี่ชาย น้องเข้าใจแล้ว!”

เย่หยไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่กลับรู้สึกผิดหวัง เธอไม่ต้องการให้พี่ชายของเธอจากไปเพราะเธอไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะได้พบเจอกันอีกครั้ง
ในอดีตแม้ว่าพี่ชายของเธอจะออกไปล่าสัตว์อสูรในป่าอยู่บ่อยครั้งแต่เพียงไม่กี่เดือนเขาก็กลับมาแต่ครั้งนี้พี่ชายของเธอไม่สามารถบอกเธอได้ว่าอีกนานแค่ไหนเขาถึงจะกลับมา

“ถุงเก็บสมบัติเหล่านี้มีทรัพยากรมากมายในอนาคตน้องจะต้องใช้ทรัพยากรในการฝึกฝนอีกมากหากไม่จําเป็นอย่าได้พยายามออกไปล่าสัตว์อสูรในป่า!”

เย่เทียนยื่นถุงเก็บสมบัติให้เย่หยู

เย่หยุเก็บถุงเก็บสมบัติอย่างเงียบๆเธอรู้ว่าเย่เทียนเป็นห่วงเธอ ดังนั้นจึงก่าชับเธอเช่นนี้

หลังจากนั้น เย่เทียนได้พูดคุยกับเย่หยูอยู่เป็นเวลานานก่อนจะออกจากบ้านพร้อมกับเสี่ยวเสวียน

เสี่ยวจินและเสี่ยวจ่อเขาไม่ได้พาพวกมันไปด้วยเพราะตอนนี้พวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของเย่หยุแล้ว

เมื่อออกจากฐานทะเลมารเย่เทียนก็มุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้

ในเวลานั้น เย่เทียนนั่งอยู่บนหลังของเสี่ยวเสวียน หันจ้องมองไปยังฐานทัพทะเลมารและไม่นานเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของฐานทะเลมาร

ตลอดทางไม่มีสัตว์อสูรบินตัวใดมาขวางทาง เพราะเสี่ยวเสวียนเป็นสัตว์อสูรระดับราชาแล้วถึงแม้ว่ามันจะกลายเป็นสัตว์อสูรระดับราชาแต่มันก็สามารถเปิดจุดชีพจรได้ 5 จุดแล้ว

ที่จริงแล้วความเร็วในการยกระดับของเสียวเสวียนยังคงช้ามาก ตามการคาดเดาของเย่เทียนพรสวรรค์ทางสายเลือดระดับตะวันไม่ควรเป็นเช่นนี้

แต่ตามที่เสี่ยวเสวียนบอก ตอนนี้มันอยู่ในวัยเยาว์การเติมโตจึงเป็นไปอย่างช้าๆ แต่เมื่อผ่านวัยเยาว์ไปแล้วความเร็วในการยกระดับของมันก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

10,000 กิโลเมตร!

20,000 กิโลเมตร!

30,000 กิโลเมตร! 40,000 กิโลเมตร

เสี่ยวเสวียนบินไปอย่างไม่รีบร้อน ตลอดเส้นทางยังได้พบกับสัตว์อสูรระดับราชาอีกหลายตัวแต่ก่อนที่สัตว์อสูรเรานั้นจะได้เข้าใกล้พวกมันก็ถูกเผาโดยเพลิงแห่งมังกรในที่สุด

เย่เทียนและเสี่ยวเสวียนมาถึงแม่น้าที่อยู่ห่างจากฐานทะเลมา 500,000 กิโลเมตร

แม่น้ำแห่งนี้กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา เปรียบได้กับทะเล

“แม่น้ำฉางหลิง ซึ่งเป็นแม่น้ำสายย่อยที่แยกออกมาจากแม่น้ำแยงซี มันมีความกว้าง 10,000 กิโลเมตร ด้วยความเร็วของเสี่ยวเสวียนสามารถข้ามผ่านแม่น้ำนี้ได้ในระยะเวลาอันสั้น แต่ในแม่น าแห่งนี้มีสัตว์อสูรมากมาย และยังมีสัตว์อสูรที่น่ากลัวที่มีระดับสูงกว่าระดับราชาอีกด้วย!”