Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 55

รมาจารย์? แค่นั้นยังไม่พอ! ”

เย่เทียนไม่ได้ไว้หน้าเหยาเยู่แม้แต่นิดเดียว
ไหม!!!

ผู้คนรอบด้านต่างตกตะลึงในขณะนี้รอบๆที่พักของตระกูลซุนมีคนมามุงดูอยู่ไม่น้อยพวกเขาประหลาดใจที่เย่เทียนมีความกล้ามากมายขนาดนั้นเพราะคนผู้นั้นคือปรมาจารย์!ไม่ว่าเย่เทียนจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางที่จะสามารถต่อกรกับปรมาจารย์ได้

“ปรมาจารย์เหยาเย่ โปรดช่วยตระกูลซุนของเราด้วย!”

นักรบผู้เชี่ยวชาญสองคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ของตระกูลซุนเดินไปหาเหยาเย่และคุกเข่าอ้อนวอน

“ได้โปรดท่านปรมาจารย์เหยาเย่ ให้ความเป็นธรรมกับตระกูลซุนของเราด้วย! ”

คนของตระกูลซุนจํานวนมากคุกเข่าลงกับพื้นและและขอร้องอ้อนวอนเหยาเย่

“ไม่เป็นไร ข้ามาด้วยเหตุนี้!” เหยาเยี่ยกล่าวเสียงเรียบ

ในความเป็นจริงเขาไม่สนใจเกี่ยวกับชีวิตหรือความตายของตระกูลซุนเลย แต่ด้วยตระกูลซุนเป็นตระกูลใหญ่ของฐานเขียวเหล็กหากตระกูลใหญ่ของฐานเขี้ยวที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นานนั้นถูกผู้ฝึกยุทธจากฐานหลินไห่ทําลายมันจะส่งผลกระทบต่อชุมอํานาจอื่นๆ ที่มาจากฐานเขียว เหล็กอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้ หากหนึ่งในสองปรมาจารย์ของฐานเขียวเหล็กไม่เริ่มเคลื่อนไหวจะกลายเป็นว่าฐานเขี้ยวเหล็กนั้นเกรงกลัวฐานหลินไห่

หากเป็นเช่นนั้นกลุ่มอํานาจของฐานเขี้ยวเหล็กจะควบคุมฐานหลินไม่ได้อย่างไร?

ดังนั้นเพื่อความน่าเกรงขามของนักรบจากฐานเขียวเหล็กเขาต้องปราบปรามเหล่านักรบของฝ่ายฐานหลินไห่และไม่สามารถปล่อยให้เย่เทียนท่าลายตระกูลซุนอย่างแน่นอน

นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงรีบมาเมื่อรู้ว่าเกิดปัญหาที่ตระกูลซุน

“หนุ่มน้อย ข้าจะให้ทางเลือกแก่เจ้า ขอโทษตระกูลซุนซะ แล้วข้าจะไม่เอาเรื่องที่เจ้าล่วงเกิน
ข้า!”

เหยาเย่กล่าวออกมาหยิ่งยโสราวกับว่าเขานั้นเป็นชนชั้นสูง

อันที่จริงในฐานะปรมาจารย์ เขาคุ้นเคยกับการทําตัวเป็นผู้สูงส่งเมื่ออยู่ต่อหน้ามดปลวกในตอนอยู่ที่ฐานเขี้ยวเหล็กเขาคิดว่าด้วยอํานาจของปรมาจารย์ไม่ว่าใครก็ตามต่างก็เป็นมดปลวกแม้แต่นักรบผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุดอย่างซุนคงก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาสําหรับเขาอีกฝ่ายเป็นเพียง มดปลวกที่มีพลังมากขึ้นเท่านั้น

ในความจริงก็เป็นเช่นนั้นถ้าปรมาจารย์ต้องการสังหารนักรบผู้เชี่ยวชาญนักรบผู้เชียวชาญคงยากที่จะต้านทานได้ บางทีก็ถูกตัดหัวโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว

ในอดีตปรมาจารย์แห่งฐานเขียวเหล็กย่อมมีนิสัยหยิ่งยโสเช่นนี้กันหมด

ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เคยเห็นเย่เทียนลงมือ เห็นเพียงแต่เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเย่เทียนเท่านั้นภาพลักษณ์ของเขาในขณะนี้มันดูน่าสมเพชมากนักรบเช่นนี้ไม่มีทางที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของระดับปรมาจารย์ที่แท้จริงได้อย่างแน่นอนมิฉะนั้นเขาคงไม่ถูกตระกูลซุนทําให้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้

ด้วยความเข้าใจผิดเหล่านี้จึงทําให้เหยาเย่ไม่เห็นเย่เทียนอยู่ในสายตา

“ตาแก่ เจ้าชื่อเหยาเยี่ยใช่ไหม? ข้าจะให้ทางเลือกแก่เจ้า ขอโทษข้าแล้วไสหัวไปซะแล้วข้าจะไม่เอาเรื่องเจ้าที่มาล่วงเกินข้ามิฉะนั้นเจ้าคงตายที่นี่เหมือนคนตระกูลซุน!”

คําพูดของเยเทียนทําให้เหยาเยโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก และยังทําให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตกใจข่มขู่แม้กระทั้งปรมาจารย์ ช่างกล้าหาญยิ่งนัก!

ตรงกันข้ามกับคนของตระกูลซุนพวกเขาต่างรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“ห์!! รนหาที่ตาย! เจ้ากล้าล่วงเกินปรมาจารย์! เมื่อเช้าถูกฆ่าตาย พวกเราก็จะปลอดภัย!”

“ตาย!”

เหยาเย็ใช้นิ้วของเขาซื้ออกไปด้วยความเร็วสูงสุดถึงสิบเท่าของความเร็วของเสียงด้วยความเร็วเช่นนี้แม้แต่นักรบผู้เชี่ยวชาญก็ไม่มีทางตอบสนองได้ทัน

หากเป็นนักรบผู้เชี่ยวชาญเช่นซุนคงที่เผชิญหน้ากับเหยาเย่ แม้ว่าจะปลดปล่อยพลังปราณทั้งหมดออกมามันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานการโจมตีของเหยาเยู่ได้และเขาอาจได้รับบาดเจ็บสา หัสหรือกระทั่งเสียชีวิตในทันทีนี้เป็นหนึ่งในข้อได้เปรียบของความเร็ว

น่าเสียดายที่เหยาเยู่ประเมินเย่เทียนต่าเกินไป

เย่เทียนขยับดาบและดีดนิ้วของเหยาเย่ออกและกล่าวออกมาด้วยความเหยียดหยาม

“ความเร็วของเจ้าเชื่องช้าเกินไป! ”

“น่าสนใจจริงๆ เจ้าสามารถต้านทานการโจมตีของข้าได้ มิน่าเล่าถึงกล้าบุกมากวาดล้างตระ กูลซุนเพียงล่าพัง!”

ปรมาจารย์เหยาเย่รู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ก็เป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แค่นิ้วเดียวของเขาเมื่อครู่เป็นเพียงการหยั่งเชิงของเขาเท่านั้น เขายังไม่ได้ลงมือจริงๆ!

รูปป!

คราวนี้ปรมาจารย์เหยาเย่ลงมือแล้วจริงๆ ร่างของเขาหายวับไปในทันที ราวกับเขาใช้วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตาก็มิปาน

นี่คือภาพสะท้อนของความเร็วที่เหนือเสียง ถ้ามองในระยะประชิดมันก็คล้ายกับการเคลื่อนย้ายพริบตา

เหยาเย่มั่นใจมากว่าเขาจะสามารถจัดการเย่เทียนได้อย่างง่ายดาย และมาถึงด้านข้างของเย่เทียนด้วยความเร็วเหนือเสียง 10 เท่า และมือขวาของเขายื่นออกไปหมายจะจับคอของเย่เทียน

อย่างไรก็ตามทุกๆอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ทันใดนั้นดาบเล่มหนึ่งก็ฟันเข้าใส่เขาโดยไม่ทันตั้งตัว

พรูด!!

มือของเหยาเยถูกฟันขาดและหล่นลงพื้นทันที

“ไม่ดีแล้ว!”

เหยาเยี่ยตกใจอย่างมาก เขารีบเร่งปลดปล่อยพลังปราณในร่างก่อตัวเป็นโล่ป้องกันจากนั้นก็ถอยออกไปด้วยพลังทั้งหมด

ในขณะที่เขารีบถอยร่นออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เย่เทียนหนังรวดเร็วยิ่งกว่า

พริบตาเดียว เย่เทียนก็ไล่ตามมาและฟาดฟันออกไปอีกรอบ