Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 8

ษย์จากห้าสถาบันต่างก็มาถึงกันแล้ว พวกเขารวมตัวกันที่ทางเข้าหุบเขาเพื่อรอการทดสอบเริ่มต้นขึ้น

เย่เทียนเดินไปรอบ ๆ และดูเหมือนจะเดินเตร็ดเตร่ไร้จุดหมาย แต่จริงๆแล้วเขาแอบใช้พรสวรรค์ในการคัดลอกตรวจสอบพรสวรรค์ของคนอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือศิษย์จากสถาบันกองทัพที่หนึ่ง

“พรสวรรค์ในการฝึกฝนระดับเริ่มต้น!”

“พรสวรรค์ในการฝึกฝนระดับเริ่มต้น!”

“พรสวรรค์ในการฝึกฝนระดับเริ่มต้น!”

เย่เทียนเดินไปรอบๆและพบว่านักเรียนส่วนใหญ่ในสถาบันหองทัพที่หนึ่งมีพรสวรรค์ระดับเริ่มต้น

มีศิษไม่มากนักในสถาบันที่หนึ่ง มีมาเข้าร่วมเพียงสามสิบกว่าคนเท่านั้น

“เหลืออีกห้าคนสุดท้าย!”

เย่เทียนมองไปที่ทั้งห้าคน และค่อยๆเดินเข้าไปหาพวกเขา

เมื่อเย่เทียนเข้าใกล้พวกเขาสามเมตร เขาก็ตรวจสอบพรสวรรค์ของแต่ละคนทันที

“อัจฉริยะห้าคนนี้ต่างก็มีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะปานกลาง!”

เย่เทียนประหลาดใจ

เห็นได้ชัดว่าทั้งห้าคนเป็นศิษย์เมล็ดพันธุ์ชั้นดีของสถาบันกองทัพที่หนึ่ง ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาอาจจะถึงขั้นสูงสุดของผู้ฝึกยุทธ์แล้วก็ได้ อีกเพียงก้าวเดียวก็จะถึงขั้นนักรบแล้ว

“การคัดลอกพรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับกลางไม่ได้ช่วยเรามากนัก อย่างมากก็ทําให้พรสวรรค์ระดับกลางของเราดีขึ้นมาเล็กน้อย อีกทั้งมันไม่สามารถช่วยเราในการทดสอบ ถ้าเราสามารถคัดลอกพรสวรรค์ที่สามารถช่วยในการต่อสู้ได้ มันคงจะดีไม่น้อย” เย่เทียนคิดกับตัวเอง

น่าเสียดายที่เขาเดินไปรอบๆและพบว่าศิษย์หลายคนมีพรสวรรค์ที่ยังไม่ตื่นขึ้น เขาจึงไม่สามารถคัดลอกได้

ทันใดนั้น

เด็กหนุ่มที่สะพายดาบเดินนําหน้าศิษย์ที่มีพรสวรรค์ในการฝึกฝนระดับกลางทั้งห้าคนของสถาบันที่หนึ่ง

“โม่เฉาเป่ย ฉันขอท้าประลองกับแก!”

เด็กหนุ่มถือมีดและชี้นิ้วไปที่โม่เฉ่าเป่ย

“เด็กหนุ่มคนนี้…”

เย่เทียนมองไปที่เด็กหนุ่มด้วยความประหลาดใจ

เด็กหนุ่มคนนี้เป็นศิษย์ของสถาบันที่สอง แต่กล้าท้าทายอัจฉริยะขั้นกลางของศิษย์สถาบันกองทัพที่หนึ่ง ช่างกล้าหาญยิ่งนัก!

“สงสัยจริงๆว่าเขามีพรสวรรค์อะไร?”

เย่เทียนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

เขาไม่ค่อยได้ตรวจสอบศิษย์สํานักที่สองมากนัก เพราะคิดว่าคงไม่มีใครพิเศษ แต่เด็กหนุ่มผู้นี้กล้าท้าทายอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับกลาง คาดว่าคงมีฝีมืออยู่บ้าง

ดังนั้นเย่เทียนจึงเดินเข้าไปหาเขา

เด็กหนุ่มคนนั้นไม่สะทกสะท้านกับการกระทําของเย่เทียน ดวงตาของเขายังคงจับจ้องเพียงโม่เฉาเป่ย

“หลี่หยุนซิง ฉันได้ยินมาว่าแกถูกเรียกว่าอัจฉริยะอันดับหนึ่งด้านวิชาดาบของสถาบันกองทัพที่สอง แต่ไม่ว่าทักษะดาบของแกจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถชดเชยช่องว่างของความแข็งแกร่งได้ ตอนนี้ฉันมีความแข็งแกร่งถึง 990 จิน แต่แกมีความแข็งแกร่งเพียง 200 จินเท่านั้น เมื่อครั้งที่แล้วแกพ่ายแพ้อย่างหมดรูป ตอนนี้แกยังต้องการเสียหน้าอีกครั้งอย่างนั้นหรือ?” โม่เฉาเป่ยพูดพร้อมยิ้มเยาะ

“ชิ! ตอนนี้ฉันมีกำลังถึง 300 จินแล้ว!”

หลี่หยุนซิงรีบพูด

“ฮ่า ๆ เจ้าคิดว่าระหว่าง 200 จิน และ 300 จิน เมื่ออยู่ต่อหน้าความแข็งแรง 990 จิน มันจะแตกต่างกันอย่างนั้นหรือ?” โม่เฉาเป่ยพูดออกมาอย่างดูถูก

อัจฉริยะพรสวรรค์ปานกลางอีกสี่คนมองหลี่หยุนซิงด้วยสายตาเหยียดหยามเช่นกัน พวกเขารู้ดีถึงสถานการณ์ของหลี่หยุนซิง แม้ว่าต่อให้มันจะฝึกฝนไปตลอดชีวิต มันก็เป็นได้เพียงนักรบขั้นต้นเท่านั้น ตัวมันไม่มีสิทธิ์ที่จะเทียบกับพวกเขาเลย ขยะเช่นนี้มีคุณสมบัติอะไรให้พวกเขาสนใจ

“แก…”

หลี่หยุนซิงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย และอยากจะใช้กําลังบังคับให้โม่เฉาเป่ยประลองกับเขา

“ห้ามลงมือที่นี่ ผู้ที่ฝ่าฝืนจะถูกตัดสิทธิ์เข้ารับการทดสอบ!”

เสียงดังออกมาจากปากของอาจารย์คนหนึ่ง

หลี่หยุนซิงมองไปที่อาจารย์ด้วยความกลัว และเก็บดาบของเขา เขาไม่กล้าที่จะยั่วยุอัจฉริยะจากสถาบันที่หนึ่งอีกต่อไป

การทดสอบครั้งนี้เป็นโอกาสสําหรับเขา เขาไม่อยากเสียโอกาสนี้ไปเพราะคนเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงหันหลังเตรียมจะจากไป

“สหายท่านนี้ ผมชื่นชมวิชาดาบของคุณมาก พวกเรามาเป็นสหายกันดีหรือไม่?”

เย่เทียนเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่จริงใจ และยื่นมือขวาออกไปเพื่อทักทาย