อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 100

เจียงซวี่มองดูนางจากบนลงล่าง หัวเราะเยาะเย้ยในตาเต็มไปด้วยการดูถูก

กู้ชูหน่วนพลางล้วงไปทางกระดิ่งทลายวิญญาณในหน้าอก พลางกล่าวด้วยความเกียจคร้าน “พวกเจ้าก็เพียงแค่อยากได้กระดิ่งทลายวิญญาณเท่านั้น ข้าให้พวกเจ้าก็ได้ ยังไงซะของสิ่งนี้อยู่ที่ข้าก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร”

พูดพลาง นางพลิกมือเอากระดิ่งทลายวิญญาณ โยนไปทางด้านหน้า

“ฉึบฉึบฉึบ.......”

คนของเผ่าปีศาจต่างพากันไปแย่งกระดิ่งทลายวิญญาณ กับเวลาเดียวกันกู้ชูหน่วนดวงตาเย็นยะเยือกทันที ยกมือขึ้นก็เป็นเข็มเงินสิบกว่าเล่มปล่อยไปทางเหล่าคนถือธงที่ล้อมรอบพวกเขาไว้ในทางกลับกัน จากนั้นมือเดียวของนางยกขึ้นทันที โยนเซียวหยู่เซวียนออกไป

“ไป”

“ยัยขี้เหร่ ข้าไม่ไป”

“อย่าพูดมาก กลับไปหาคนมาช่วย”

“ปัง......”

ด้านหลังกล่องไม้จันทน์สีดำ เปล่งเสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง บรรดาคนถือธงที่อยู่ในระยะใกล้ๆต่างถูกระเบิดบาดเจ็บ

เจียงซวี่ก็ถูกรมควันจนหน้าดำ

เขาโมโหแล้ว “เด็กบ้า เจ้ากล้าหลอกข้า”

“ห๊ะ ขอโทษ ตื่นเต้นชั่วขณะ โยนของผิดไปแล้ว”

“จับนางไว้ ข้าต้องการจะฟันนางด้วยมีดพันหมื่นเล่ม”

ไม่รอให้เจียงซวี่เอ่ย พวกคนถือธงเหล่านั้นก็ล้อมรอบกู้ชูหน่วนไว้นานแล้ว แต่ละคนโบกสะบัดธงที่ปักเป็นรูปดอกกล้วยไม้สัญลักษณ์ประจำเผ่าปัดกวาดไปทางกู้ชูหน่วน

ขอบธงของพวกเขาไม่ใช่ผ้า แต่เป็นมีดบางๆเป็นซี่ๆเหมือนฟันฉลาม เพียงแค่ถูกปัดโดน จะต้องกลายเป็นศพตรงนั้นทันที

คนเหล่านี้แปดคนต่อหนึ่งกลุ่ม รูปร่างเปลี่ยนไปมายากจะคาดเดา ใช้ห้ารูปแบบแปดทิศโจมตีพร้อมกัน

เสียงธงหวีดหวิวในสายลม ลงมืออย่าโหดเหี้ยม

กู้ชูหน่วนปลายเท้าจรด ใช้วิชาตัวเบาหลบออกจากการล้อมเข้ามาพร้อมกันของพวกเขา

นางไม่กล้าฝืนสู้ เพราะว่าแปดคนนั้น ในเจ้ามีข้า ในข้ามีเจ้า ร่วมมือหลอมรวมกันได้อย่างไร้ช่องโหว่ ไม่ว่ากำลังภายในหรือวิชาตัวเบาล้วนอยู่ในขั้นยอดเยี่ยม ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเจียงซวี่และสองผู้เฒ่าอีก แม้กระทั่งคนถือธงสิบกว่านายก็ล้วนกำลังจ้องตาเป็นมัน

บนตัวของนางก็พกยาพิษและเข็มพิษไว้ไม่น้อย แต่การลอบสังหารทั้งคืน ที่นางเหลืออยู่ก็ไม่เท่าไหร่แล้ว

อีกอย่าง เผชิญหน้ากับยอดฝีมือชั้นสุดยอดเช่นนี้ อาวุธลับธรรมดามีผลไม่มาก