อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 99

ไม่รอให้ชายหนุ่มตอบกลับ กู้ชูหน่วนลูบคาง กล่าวอย่างสบายๆ “จากความสามารถของเจ้า เจ้าคิดเองว่าอยากตัดแขนขาทั้งสี่ขอข้า ควักดวงตาทั้งคู่ของข้า ตัดหูของข้า เกรงว่าก็ง่ายเหมือนดั่งขยี้มดตัวหนึ่งเช่นนั้นสินะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าจะทำให้เขาลำบากใจทำไม?”

“หรือว่าเขามีความแค้นกับเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงเกลียดเขา? ถุยถุยถุย ดูท่าทางที่ต่ำต้อยของเขา คิดว่าคงไม่กล้าเป็นศัตรูกับเจ้า ให้ข้าเดาดูหน่อย เจ้าน่าจะริษยาเขาสินะ เจ้าริษยาที่เขาหน้าตาดีกว่าเจ้า หรือว่าริษยาที่เขามีชีวิตอยู่ในเผ่าปีศาจได้ดีกว่าเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เห็นเขาเจ็บปวด”

ทุกประโยคของกู้ชูหน่วน ทำให้สีหน้าของเจียงซวี่ก็ยิ่งไม่น่าดูไม่หนึ่งระดับ ความเคียดแค้นในตาก็สมทบขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“ดูท่าข้าจะเดาถูกแล้ว” กู้ชูหน่วนกวาดตามองชายหนุ่ม เหมือนจะเสียใจแทนเขา

“ดูเจ้าสิ ติดตามผู้นำผู้หนึ่งที่เป็นอะไรกัน ไม่เช่นนั้นเจ้าละทิ้งความมืดหันมาทางสว่างเถอะ เห็นแก่ฐานะที่เจ้ารับมีดมากมายขนาดนั้นเพื่อปกป้องข้า ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไม่เป็นธรรมแน่นอน”

ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะมองกู้ชูหน่วนสักแวบเดียว เพียงแค่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ

เจียงซวี่หัวเราะขึ้นมาอย่างฉับพลัน “เดาถูกแล้วยังไง ก็เพราะข้าอยากมองดูเขาดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด ไม่ใช่ว่าเขาจิตใจดีงามหรือ? ข้าก็อยากดูซิว่า เพื่อมีชีวิตรอดเขาจะฆ่าเจ้าหรือไม่”

“ข้าบังอาจเดาดูอีกครั้ง เจ้าน่าจะเป็นผู้นำยอดฝีมือออกมาปฏิบัติการทำภารกิจเป็นครั้งแรกสินะ”

“อ๋อ......รู้ได้อย่างไร?”

“เพราะว่าเจ้าพองตัวเกินไป และใช้กำลังส่วนรวมทำประโยชน์เพื่อตัวเองเกินไป ทั้งๆที่เป้าหมายของเจ้าคือข้า แต่เจ้าก็ยังชักช้าไม่สร้างความลำบากให้แก่ข้าสักที แต่กลับบังคับคนผู้หนึ่งที่บาดเจ็บสาหัสชีวิตอยู่ในอันตรายให้สังหารข้า เพียงแค่ไม่ใช่คนตาบอดก็มองออกแล้วน่ะสิ”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ยอดฝีมือชุดดำที่สวมหน้ากากหัวกะโหลกหลายคนต่างพากันมองไปทางเจียงซวี่ โดยเฉพาะผู้เฒ่าสองคนที่อยู่ข้างๆเจียงซวี่

ผู้เฒ่าทั้งสองนั่นลมหายใจแผ่วเบา องอาจห้าวหาญน่าเกรงขามกำยำ แค่มองก็คือปรมาจารย์ที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้

สีหน้าของเจียงซวี่เปลี่ยนไปทันที “เจ้าเพ้อเจ้ออะไรน่ะ เขาขัดขืนคำสั่ง ข้าเพียงแค่จัดการคนทรยศแทนหัวหน้ากองธงก็เท่านั้น”

“อ๋อ.......จัดการต่อหน้าข้าที่เป็นคนนอกผู้นี้หรือ?”

“สารเลว เจ้านับว่าเป็นอะไร นึกไม่ถึงว่าจะกล้าสงสัยข้า นิ่งทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบตัดแขนขาทั้งสี่ข้างของนางอีก”

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ไม่ยอมลงมืออยู่เป็นเวลานาน กลับพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้เจียงซวี่เกิดโทสะ

“หัวหน้ากองธงบอกเพียงแค่ต้องการกระดิ่งทลายวิญญาณ และไม่ได้......และไม่ได้พูดว่าต้องการเอาชีวิตของนาง”