กู้ชูหน่วนกะพริบตาอย่างใสซื่อ “เป็นพวกเจ้าที่พาข้าวิ่งอยู่ตลอด ทำเหมือนข้าเป็นผู้หญิงอ่อนแอไร้กำลังตอบโต้ เช่นนั้นข้าจะไม่ต้องเติมเต็มความเป็นชายชาตรีของพวกเจ้าสักหน่อยหรือ”
“.......”
เซียวหยู่เซวียนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
สีหน้าของชายหนุ่มก็ไม่น่าดูเช่นกัน
มีดมากมายเพียงนี้ เท่ากับว่าพวกเขาโดนไปโดยไร้ความหมายแล้ว
เห็นว่ามีคนอีกกลุ่มหนึ่งมาล้อมพวกเขาไว้อีกแล้ว ดวงตาที่เย็นยะเยือกของกู้ชูหน่วนหรี่ลงเล็กน้อย ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “ตัวละครหลักขึ้นเวทีแล้ว”
เซียวหยู่เซวียนและชายหนุ่มเงยหน้าในพริบตานั้น ทั้งหมดแข็งทื่อไปแล้ว
ดวงตาอันเย็นชาของชายหนุ่มหดลงอย่างฉับพลัน หายใจหนักขึ้น แม้แต่ร่างกายก็สั่นไหวเล็กน้อย
กู้ชูหน่วนดูออก
เขากำลังกลัว กลัวคนกลุ่มนี้
เซียวหยู่เซวียนกลับพ่นออกมาคำหนึ่งด้วยความเคร่งขรึมอย่างไร้ที่เปรียบ “ใบหน้าหัวกะโหลก พวกเจ้าเป็นคนกองธงที่สิบสองของเผ่าปีศาจ?”
เผ่าปีศาจ
เหอะ เผ่าปีศาจของโลกจอมยุทธหรือ?
กู้ชูหน่วนสังเกตฝ่ายตรงข้ามด้วยความตั้งใจอย่างละเอียด
กลับเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมีเพียงสามสิบหกคน มือของแต่ละคนถือธงประจำเผ่า ร่างกายคลุมด้วยชุดคลุมสีดำตัวใหญ่ บนใบหน้าสวมหน้ากากหัวกะโหลก
ผู้นำเป็นชายหนุ่มอายุไม่มาก ชายหนุ่มกลับไม่ได้สวมหน้ากาก หน้าตางดงามน่าดู เพียงแต่ในตามีแววความโหดเหี้ยมออกมาอยู่บ่อยๆ ไม่ว่ายังไงก็ทำให้คนชอบขึ้นมาไม่ได้
คนผู้นี้นิ่งสงบจนไม่มีลมหายใจแม้แต่น้อย เหมือนดั่งคนธรรมดาผู้หนึ่ง
แต่พวกเขาล้วนรู้ ยิ่งเป็นเช่นนี้ ก็ยืนยันได้ว่าวิทยายุทธของพวกเขายิ่งสูง
เซียวหยู่เซวียนเก็บการกระเซ้าเย้าแหย่ตามปกติไว้ ปกป้องกู้ชูหน่วนไว้ด้านหลัง “ยังอัปลักษณ์ เจ้ารับวิ่ง วิ่งกลับจวนอ๋องหานหรือราชวิทยาลัยก็ได้ จำไว้ สักนาทีเดียวก็ห้ามหยุด ยิ่งเร็วยิ่งดี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...