อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1001

อย่างอื่นกู้ชูหน่วนไม่มี แต่ยากลับมีจำนวนไม่น้อย

มียาของนาง อาการบาดเจ็บของทั้งสองจึงดีขึ้นมาก แต่ก็ยังหนักหนาสาหัสเหมือนเดิม

เวลาเปิดภูเขาสัตว์วิเศษมีจำกัด เซียวหยู่เซวียนไม่กล้าชักช้า เขาต้องหาของที่เขาต้องการให้เร็วที่สุด จะได้รวบรวมวิญญาณของยัยขี้เหร่ให้สมบูรณ์

กู้ชูหน่วนเองก็ไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่ด้วย กว่าจะได้เข้ามา หากไม่กวาดของวิเศษมาให้มากหน่อย จะไม่ผิดต่อตัวเองหรือ

นอกถ้ำ ไม่ทราบว่าพายุเชือดเฉือนหยุดไปตั้งแต่เมื่อไร

ชายชุดดำระดับห้าก็รั้งรอไม่เข้ามาสักที

พวกเขาไม่กล้าออกจากโบราณสถานยุคดึกดำบรรพ์โดยพลการ เกรงว่าจะพบคนกลุ่มนั้น จึงได้แต่ค้นหาของวิเศษในสถานที่นี้ก่อน

อาณาบริเวณที่แห่งนี้กว้างขวางยิ่ง การเปลี่ยนแปลงในทัศนียภาพและอากาศก็มีมากด้วย

ที่นี่ยังมีทะเลทราย แต่พริบตาเดียวก็คือภูเขาหินรกร้าง หรือไม่ก็เป็นป่าหมอกที่มีปราการสลับซับซ้อนเป็นชั้นแล้ว

เซียวหยู่เซวียนกดปากแผลใหญ่ตรงหน้าอก หยุดฝีเท้า “กลิ่นอายที่นี่ชอบกล”

กู้ชูหน่วนชายตามอง ที่เข้าสู่คลองจักษุนั้นคือทุ่งหญ้าราบเรียบผืนหนึ่ง

ผิวพื้นมีเสียงครืนๆ ดังมาเป็นระยะ คล้ายหมื่นเดรัจฉานย่ำตะบึง

เพียงแต่ทิศทางที่หมื่นเดรัจฉานไปนั้นห่างจากพวกเขามากขึ้นทุกที ไม่มีทางที่จะพุ่งมาทางนี้ได้

“ยังเด็กโง่ เจ้าพาเจ้าเสือน้อยไปจากที่นี่ก่อนเถอะ จำไว้ล่ะ ไปทางทิศตะวันตก”

“ถึงอยากไปก็ไม่ทันแล้ว”

จากนั้นก็มีเสียงสัตว์คำรามดังขึ้นเสียงหนึ่ง ที่จุดไม่ไกลมีกระทิงตัวเขื่องสีดำน้ำตาลสองสามตัววิ่งตะบึงมา ฝุ่นตลบคละคลุ้ง

กระทิงตัวเขื่องมีทั้งหมดสามตัว หนึ่งในนั้นมีถึงเก้าเขา สายตาคมกริบ ปากพ่นภาษามนุษย์ ส่วนอีกสองตัวมีสี่เขา ล้อมพวกกู้ชูหน่วนเป็นสามเหลี่ยม

กู้ชูหน่วนกับเซียวหยู่เซวียนพากันตกตะลึงครู่หนึ่ง

พวกเขาเห็นกระทิงยักษ์เก้าเขาเป็นครั้งแรก

“กระทิงไฟเก้าเขา” เซียวหยู่เซวียนเอ่ยเสียงหนัก

กระทิงไฟเก้าเขาอวดดีมาก ทำท่าทำทางหยิ่งทะนงตัว