อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1004

กระทิงไฟเก้าเขาจะตกลงได้อย่างไร ดีชั่วมันก็เป็นราชาแห่งกระทิง หากแพร่ออกไปมันจะขายหน้าขนาดไหน

หนึ่งมนุษย์หนึ่งกระทิงยื้อยุด เสียงโอดครวญอเนจอนาถและเสียงต่อสู่ดังออกมาเป็นระยะ

สุดท้าย...

แกร็กเสียงหนึ่ง กู้ชูหน่วนหักเขาข้างหนึ่งของกระทิงไฟเก้าเขาทั้งอย่างนั้น เลือดสดหยดย้อยลงมาตามหัวของกระทิงไฟเก้าเขา

เวลานี้ กระทิงไฟเก้าเขาก่อเกิดจิตสังหารต่อกู้ชูหน่วนแล้ว

เจ้าเสือน้อยย่ำตะกุยไปอยู่ข้างตัวกู้ชูหน่วน เดือดดาลจ้องกระทิงไฟเก้าเขา เตรียมพร้อมฉะกับอีกฝ่ายทุกเมื่อ

เซียวหยู่เซวียนสำรวมกิริยาเกียจคร้าน แล้วมาถึงข้างกายกู้ชูหน่วนด้วยร่างกายที่เจ็บสาหัส

ล้อเล่นส่วนล้อเล่น

หากกระทิงไฟเก้าเขาเกิดคิดสังหารจริง พวกเขาจะเสียเปรียบ เพราะที่นี่คือถิ่นของพวกมัน

“เจ้ามนุษย์ เจ้ารนหาที่ตาย” กระทิงไฟเก้าเขาตวาดด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง จากนั้นก็แผ่ความน่าเกรงขามและความกดดันออกมา ความน่าเกรงขามของเจ้าแห่งเดรัจฉานกดดันจนทุกคนอดครั่นคร้ามเป็นไม่ได้

หลังจากคำรามเสียงหนึ่ง พื้นปฐพีก็สนั่นหวั่นไหวครืนๆ

จากจุดไกลๆ ฝูงกระทิงรวมกลุ่มกันราวกับมดวิ่งกรูเข้ามา ครั้นมองออกไปอย่างน้อยต้องมีจำนวนหลายพัน แต่ละตัวสูงเท่าคน จิตสังหารเปี่ยมล้น

ฝูงกระทิงจำนวนมากล้อมพวกเขาไว้ หากจะฆ่าฝ่าเป็นทางเลือด ก็เกรงแต่ยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขายังบาดเจ็บสาหัส

กู้ชูหน่วนรีบเอ่ย “การประลองหมัดเท้าไร้ดวงตา ยากจะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บสูญเสีย เจ้าเป็นราชากระทิง จิตใจกว้างขวาง ไม่ถือสากับข้าหรอก”

“เจ้าหักเขากระทิงของข้า”

“ข้าจะดับไฟรักษาแผลให้เจ้าเดี๋ยวนี้”

กู้ชูหน่วนกล่าว จากนั้นก็พัดฝ่ามือ ก็ไม่ทราบว่านางสาดผงยาอะไรใส่ตัวกระทิงไฟเก้าเขา ไฟที่อย่างไรก็ดับไม่ได้ในทีแรกกลับดับสนิทในพริบตา

กู้ชูหน่วนล้วงขวดยาหลายขวดออกมาจากอก แล้วส่งให้กระทิงไฟเก้าเขา

อีกฝ่ายไม่ยี่หระ แต่พอได้กลิ่นหอมของยา กลับกระตุกร่างอย่างห้ามไม่อยู่อีก