อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1016

กระบี่ตรงอกของเซียวหยู่เซวียนจำเป็นต้องดึงออก แต่หากดึงออกแล้วกู้ชูหน่วนก็กลัวว่าเขาจะสิ้นลมไปอีก

นางลังเลตัดสินใจไม่ได้ พักใหญ่แล้วจึงตัดสินใจ วางมือตนบนด้ามกระบี่

“เสี่ยวเซวียนเซวียน ตอนนี้ข้าจะเอากระบี่ออกนะ ถ้าเจ้าได้ยิน ต้องทนให้ได้นะ ไม่ว่าจะเพื่อข้า หรือว่าเพื่อยัยขี้เหร่ของเจ้า”

เซียวหยู่เซวียนไม่ตอบสนอง กู้ชูหน่วนสูดลมหายใจเข้าลึก ต่อสู้กับเทพแห่งความตาย ดึงกระบี่ที่ปักอยู่ตรงอกของเซียวหยู่เซวียนฟืด พร้อมกันนั้นก็รีบบดดอกบัวศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสีแล้วแปะไว้ตรงบาดแผลของเขา

เลือดสาดกระเซ็นรดใบหน้าของกู้ชูหน่วน ทำให้เส้นสายตานางไม่ชัดเจน

เซียวหยู่เซวียนร้องเจ็บทีหนึ่ง ถูกความเจ็บทำให้ตื่น จากนั้นก็หมดสติเพราะความเจ็บอีก

“เซียวหยู่เซวียน...เซียวหยู่เซวียน...”

“ร้อน...ร้อนมาก...ทรมานเหลือเกิน”

คลำหน้าผากเขา ร้อนผิดปกติ แม้แต่อุณหภูมิบนตัวเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วย

ดวงหน้าหล่อเหลาแดงระเรื่อนิดๆ เม็ดเหงื่อตรงมุมหน้าผากหยดลงติ๋งๆ

เซียวหยู่เซวียนทรมานแสนสาหัส ทรมานจนฉุดเสื้อผ้าตัวเองไม่หยุด

“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้...ไม่ใช่แค่ตัวร้อน ยังมีพลังสายหนึ่งพุ่งปะทะเขาไม่หยุดด้วย เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ไหนเจ้าบอกว่าดอกบัวศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสีช่วยเขาได้อย่างไร?”

“น่า...น่าจะช่วยเขาได้ถึงจะถูก หรือว่า...จะใช้เยอะไป?”

กู้ชูหน่วนอยากทุบเจ้าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์นี่ให้ตายจริงเชียว

นางนั่งขัดสมาธิ ขับเคลื่อนกำลังภายในของตัวเองช่วยลดอุณหภูมิของเซียวหยู่เซวียน

แต่นางยังไม่ทันเคลื่อนพลัง ตัวเซียวหยู่เซวียนก็เย็นลงแล้ว

ไม่เพียงเย็นลง แล้วยังเย็นจนถึงจุดเยือกแข็งด้วย

เส้นผมดำ ใบหน้าและเนื้อตัวของเขามีหมอกน้ำแข็งบางๆ หนึ่งชั้น

กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เขาหนาวจนสั่นพั่บๆ