อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 103

ผู้หญิงคนนี้ บ้าไปแล้ว

เริ่นหู่วิ่งตุ๊ต๊ะเหยาะๆมาทางนี้ พูดพลางยิ้มว่า “ค้อนเหล็กอันใหญ่ของข้าเป็นค้อนที่ช่างฝีมือขึ้นชื่อใช้เหล็กสีนิลทำเชียวนะ ท่านชอบหรือไม่ ถ้าท่านชอบข้ายกให้”

กู้ชูหน่วนมองด้วยสายตารังเกียจ “ทั้งหนักทั้งเทอะทะ เจ้าเก็บไว้ใช้เองเถอะ”

เมื่อคิดว่าเมื่อสักครู่เริ่นหู่ก็ใช้ค้อนใหญ่นี่ฆ่าคนเผ่าปีศาจไปไม่น้อย เซียวหยู่เซียนก็หวาดกลัว ร่างกายเกร็งไปอย่างไม่รู้ตัว เขากลัวว่าเริ่นหู่จะโกรธแล้วทุบนางในค้อนเดียว

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงคือ เริ่นหู่ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังส่งยิ้มให้นางอย่างไร้เดียงสา “ก็จริง ผู้หญิงอย่างท่านถือค้อนเหล็กอันใหญ่เช่นนี้คงดูไม่ค่อยดี เอาอย่างนี้ ข้าจะสั่งคนทำค้อนเล็กๆมามอบให้ท่าน”

เอ่อ…

นี่มันอะไรกัน?

ทำไมสำนักอสุราจึงว่าง่ายเช่นนี้

กู้ชูหน่วนไม่สนใจเริ่นหู่ ตรงมาที่ด้านหน้าฝูกวง

“เจ้าชื่ออะไร?”

“ฝูกวง ฝูที่แปลว่าลอยๆ กวงที่แปลว่าแสงสว่าง” ชื่อนี้ยังเป็นชื่อที่เจ้าสำนักของพวกเขาตั้งให้อีกด้วย หลายปีผ่านมา คนในสำนักยังอิจฉาเขาที่ได้เจ้าสำนักตั้งชื่อให้

“ฝูกวง เป็นชื่อที่ดีนี่ แสงหนึ่งของโลกที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ”

ฝูกวงตกตะลึง ดวงตาแดงก่ำขึ้นพลัน

ฝูกวงแสงของโลกที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ......

ตอนที่เจ้าสำนักตั้งชื่อให้ก็กล่าวเช่นนี้

เขาตื่นเต้นเล็กน้อย ลมหายใจถี่กระชั้นขึ้น และก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรก็ถูกเจ้าสำนักชิงตัดบทเสียก่อน

“คุณหนูสาม ท่านมีสมบัติอยู่กับตัว เกรงว่าอาจนำมาซึ่งภัยถึงชีวิต หากท่านไม่มีทักษะการป้องกันตัว วางแผนไว้แต่เนิ่นย่อมดีกว่า”

“เจ้าหมายความว่า อยากให้ข้ามอบกระดิ่งทลายวิญญาณให้พวกเจ้าดูแลงั้นหรือ?”

เซียวหยู่เซียนตบต้นขา

เขารู้อยู่แล้วเชียว คนของสำนักอสุราพูดไม่ว่าง่ายอย่างนั้น พูดไปพูดมา พวกเขาก็ไม่ได้มาเพื่อกระดิ่งทลายวิญญาณหรือ?

“จะมีใครบนโลกนี้ที่ไม่ต้องการครอบครองกระดิ่งทลายวิญญาณกัน สำนักอสุราของพวกเราก็เช่นกัน แต่สุภาพชนย่อมไม่ชิงของรักใคร ในเมื่อคุณหนูสามหวงแหนกระดิ่งทลายวิญญาณเพียงนี้ พวกเราย่อมไม่แย่งไป เพียงแต่...เตือนด้วยความปรารถนาดีเท่านั้น”

แววตาเจ้าสำนักชิงอ่อนโยน บนใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“ไม่เช่นนั้น เจ้าก็มอบฝูกวงให้ข้าเป็นอย่างไร ให้เขาคอยปกป้องข้า” จู่ๆกู้ชูหน่วนก็โพล่งออกมา