“อี้เฉินเฟย? เขาคือใคร?” ทำไมชื่อนี้ถึงได้ฟังดูคุ้นเคยขนาดนั้น?
กู้ชูหน่วนตบศีรษะ คิดย้อนกลับไปอย่างละเอียด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็นึกไม่ออก รู้สึกเพียงแค่เมื่อได้ยินชื่อนี้ ใจจิตก็เจ็บปวดขึ้นมาฉับพลันจนน่าประหลาด
“นางมีการผนึกแหวนมิติไว้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะยอมรับเจ้าได้ง่ายๆ ทำไมมันถึงได้ยอมรับเจ้าเป็นเจ้าของ?”
เวินเส้าหยีกดดันไปทีละก้าว ความเย็นยะเยือกทั้งตัวทำให้คนสั่นเทาอยู่ตลอดอย่างอดไม่ได้
กู้ชูหน่วนบุ้ยปาก แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “ข้าจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าทำไมมันถึงได้รับข้าเป็นเจ้าของ อี้เฉินเฟยคือใคร?”
“คนที่ตายไปแล้วผู้หนึ่ง”
“คนตาย? ตายยังไง?”
“เจ้าอยากรู้ เช่นนั้นก็ไปถามเขาในนรกซะสิ”
ทันทีที่มือขวาของเวินเส้าหยีดูด พิณสีขาวดังหิมะทั้งอันที่อยู่ข้างห้องลับก็มาอยู่ในมือของเขาอย่างฉับพลัน
เขาหมุนตัวอย่างผ่าเผย นั่งขัดสมาธิบนพื้นอย่างสง่างาม มืออันเรียวยาวขาวสะอาดวางอยู่บนสายพิณ
“ชิ้ง......”
โน้ตเพลงตัวหนึ่งถูกดีดออก เปล่งเสียงพิณอันไพเราะเสนาะหูออกมา จากนั้นเสียงพิณก็กลายเป็นใบมีดจริงโจมตีมาทางนิ้วมือที่สวมแหวนมิติของกู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนกล่าว “ไม่ตัดนิ้วของข้าให้ขาด เจ้าไม่สาแก่ใจใช่หรือไม่? ช่างไม่รู้จักทะนุถนอมสตรีเอาซะบ้างเลย?”
“ชิ้ง......”
เสียงขลุ่ยดังขึ้นเองโดยไร้คนเป่า และกลายเป็นมีดบางอันแหลมคมอันหนึ่ง หยุดยั้งพิณสังหารของเวินเส้าหยีไว้
โน้ตเพลงอันงดงามเป็นเลิศปะทะกันอีกครั้ง
กระบวนท่าแรกของเวินเส้าหยีไม่สำเร็จ มือทั้งคู่ดีดพิณช้าๆ บรรเลงเพลงอันไพเราะออกมาเพลงหนึ่ง
เสียงเพลงบางช่วงสุขุมอ่อนโยน เหมือนดั่งสะพานเล็กๆที่มีน้ำไหลรินช้าๆ
บางเวลาก็ปลุกใจคน เหมือนดั่งกลองศึก ที่เสียงการฆ่าฟันสนั่นลั่นฟ้า
เดิมทีก็เป็นเพลงที่ไพเราะเพลงหนึ่ง แต่กู้ชูหน่วนไม่มีอารมณ์ฟัง
เพราะด้วยความนุ่มนวลและความหนักแน่นของเพลง แรงสังหารจึงมักจะปรากฏออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ละกระบวนท่าล้วนต้องการให้นางตาย
ห้องลับสั่นคลอนอย่างต่อเนื่องเพราะการฟาดฟันกันระหว่างพิณตัวหนึ่งและขลุ่ยอันหนึ่ง สามารถที่จะพังทลายลงมาได้ตลอดเวลา
นางเงยหน้าขึ้น มองไปทางขลุ่ย
ไม่รู้ว่าตอนที่เจ้าของขลุ่ยยังมีชีวิตนั้นจะอยู่ถึงระดับไหนกันแน่ เพียงแค่อาศัยเพียงพลังในการผนึกที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยนี้ก็กลับสามารถต่อสู้กับเวินเส้าหยีได้อย่างสูสีกัน
แม้ว่าจะไม่มีทางเอาชนะเวินเส้าหยีได้ แต่มันกลับหยุดยั้งการทำลายแหวนและการสังหารนางของเวินเส้าหยีได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...