อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1041

เวินเส้าหยีรอกู้ชูหน่วนอยู่ครู่หนึ่ง รอให้นางขอความเมตตา แต่ครั้งนี้กู้ชูหน่วนที่เป็นคนแปลกประหลาดมาตลอดนั้นไม่เพียงไม่ร้องขอชีวิต และไม่ได้พยายามวางแผนหนีไปจากที่นี่เท่านั้น แต่กลับหลับตาลง ปล่อยให้เขาฆ่าแกงตามใจ

เวินเส้าหยีพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นเจ้าที่รนหาที่เอง”

“ฟิ้ว........”

ลมหนาวสายหนึ่งพัดผ่าน กู้ชูหน่วนถูกลมหนาวพัดไปถึงถ้ำงูทันที เกิดเสียงร่วงตกลงบนพื้นอย่างหนัก

“ฟ่อฟ่อฟ่อ......”

งูพิษมากมายหลายชนิดมุ่งเป้ามายังกู้ชูหน่วนทันที งูทุกตัวขยับตัวเลื้อย ชูแม่เบี้ยขึ้นสูง ล้อมรอบกู้ชูหน่วนเอาไว้

พริบตาเดียวก็ถูกงูพิษจำนวนมากมายจ้องมองเป็นอาหารเที่ยง ทำให้กู้ชูหน่วนถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างอดไม่ได้

แต่มีงูพิษอยู่ทั่วทุกสารทิศ นางไม่มีทางถอยได้โดยสิ้นเชิง ทำได้เพียงจ้องมองด้วยความระมัดระวัง เตรียมที่จะสู้ตายกับพวกมัน

งูนับหมื่นตัวกัดกิน วิธีการตายเช่นนี้เปรียบได้กับการประหารชีวิตด้วยการเชือดเฉือนร่างกาย

นางไม่อยากตายเช่นนี้

เห็นงูพิษเข้ามาใกล้นางขึ้นเรื่อยๆ กู้ชูหน่วนลูบบนลำตัว

พริบตานั้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของนาง ผงกำมะถันกำหนึ่งสาดโปรยไปทางฝูงงู

ฝูงงูที่เลื่อยมาหานางทยอยถอยกลับออกไป ไม่กล้าเข้าใกล้กู้ชูหน่วนอีก

เวินเส้าหยีเอาพิณสีขาวราวกับหิมะออกมา ดีดด้วยมือเปล่าเบาๆ เหล่างูพิษที่ไม่กล้าเข้าใกล้กู้ชูหน่วนเหมือนดั่งได้กินยากระตุ้นเช่นนั้น ถาโถมเข้ามาทางกู้ชูหน่วนอย่างบ้าคลั่ง

งูพิษทุกตัวล้วนอ้าปากแยกเขี้ยวออกมา ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะโรยผงกำมะถันอย่างไรก็ไม่ได้ผล

ราวกับว่างูพิษเหล่านี้จะเชื่อฟังคำสั่งจากเสียงพิณ

กู้ชูหน่วนเตรียมพร้อมที่จะเลือดกระเซ็นอยู่ในถ้ำงู

แต่เหตุการณ์ประหลาดฉากหนึ่งก็เกิดขึ้นแล้ว

ขณะที่อยู่ห่างจากนางได้ยี่สิบเซนติเมตรงูพิษเหล่านี้ก็ล้วนหยุดลงแล้ว ทุกตัวล้วนมองไปทางกู้ชูหน่วนด้วยความสงสัย ในตาของงูมีความสับสน และไม่ได้โจมตีอีก เพียงแค่ร้องฟ่อฟ่อฟ่อแล้วดมกลิ่นอะไรบางอย่างเท่านั้น

กู้ชูหน่วนงง

เวินเส้าหยีก็งงเช่นกัน

เขาเพิ่มความเร็วในการบรรเลงพิณหิมะให้เร็วขึ้น ดีดทำนองเพลงให้สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เหล่างูพิษก็ยังคงไม่ขยับเขยื้อน จากนั้นก็หันหัวงูกลับไปอย่างพร้อมเพรียงกัน พุ่งกัดไปทางเวินเส้าหยีอย่างบ้าคลั่ง

ดวงตาของเวินเส้าหยีเย็นชาทันที ทำนองเพลงกลายเป็นทำนองสังหาร ดังขึ้นชิ้งชิ้งชิ้ง

ด้วยเสียงพิณของเขา งูพิษที่พุ่งกัดเข้าไปเหล่านั้นล้วนถูกพลังของสายพิณตัดขาด ร่วงตกลงพื้น