อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1083

กู้ชูหน่วนสบายอกสบายใจ มุมปากแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียร้อนใจจนทนไม่ไหว

“แม่นางมู่ หมอกควันมากเกินไปแล้ว หากว่าถูกพวกเขาโจมตีขึ้นมาก็จะสายไปแล้ว พวกเราควรจะตอบโต้กลับหรือไม่?”

“รีบร้อนอะไร หน้าผาบอกว่าจะสูงก็ไม่สูง บอกว่าต่ำก็ไม่ต่ำ พวกเขาคิดจะปีนขึ้นมา ยังต้องใช้เวลา”

“แต่ว่า.....รอให้พวกเขาปีนขึ้นมาก็จะสายไปแล้ว”

“ไม่ใช่ว่ายังมีของล้ำค่าพวกนั้นอยู่เหรอ?” กู้ชูหน่วนชี้ไปที่ตะกร้าลูกบอลเล็กๆสองใบที่อยู่ด้านข้าง

ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียต่างขมวดคิ้ว

พวกเขาไม่รู้ว่าลูกบอลเล็กๆเหล่านั้นใช้ทำอะไร รู้เพียงแค่กู้ชูหน่วนทำลูกบอลเล็กๆเหล่านั้นมาตลอด ทำติดต่อกันมาหลายวัน

เพื่อทำลูกบอลเล็กๆ เหล่านั้น นางเหนื่อยล้าจนเกินไป อาการบาดเจ็บบนตัวของนางก็ไม่ดีขึ้น

ไม่ว่าลูกบอลเล็กๆนั่นจะเป็นอาวุธแบบไหน อยู่ภายใต้เงื้อมมือของยอดฝีมือของพรรคต่างๆทั่วโลกก็ไร้ประโยชน์

พวกเขาร้อนใจ

แต่บังเอิญกู้ชูหน่วนกลับไม่ร้อนใจเลยสักนิด กลับยังดื่มชา และหาวอย่างสบายใจอีก

ท่าทางที่น่าต่อยนี่ เหมือนพระชายาของพวกเขาเป็นที่สุด

“แม่นางมู่ เวลาคับขัน หากว่ายังไม่ตอบโต้กลับก็จะสายไปแล้ว”

“เย่จิ่งหานไม่สอนพวกเจ้าว่าเวลาเจอปัญหาจะต้องสงบนิ่ง จัดการปัญหาด้วยความสุขุมหรือ?”

“นี่เวลาอะไรแล้ว แม่นางมู่อย่าล้อเล่นอีกเลยขอรับ”

กู้ชูหน่วนมองดูสีของท้องฟ้าแวบหนึ่ง หลับตาฮัมเพลงเบาๆ เสพสุขไปกับการอาบแดด

ลักษณะท่าทางเช่นนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าชิงเฟิงเจี่ยงเสวียจะร้อนรนกระวนกระวาย องครักษ์ลับคนอื่นๆก็ร้อนรนจนหัวหมุนเช่นกัน

ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมผู้นำทั้งสองถึงได้ฟังคำสั่งของนาง

ผ่านไปสิบห้านาทีแล้ว เจี่ยงเสวียรอไม่ไหวอีกต่อไป

ฉีกมิติเวลามาถึงทวีปปิงหลิง พวกเขาทุ่มเทมามากมายเกินไปแล้ว

เดิมทีนายท่านก็นำกำลังคนมาไม่เพียงพอ พวกเขาเป็นลูกน้องทั้งหมดของนายท่านที่อยู่ในทวีปปิงหลิง หากว่าพวกเขาตายหมด นายท่านก็.......

เจี่ยงเสวียกัดฟันพูดว่า “แม่นางมู่ ในเมื่อท่านไม่สามารถจะหยุดยั้งพวกเขาได้ ก็ปล่อยให้พวกเราทำเถอะ องครักษ์ลับทั้งหมดฟังสัญญาณคำสั่งข้า.......”

“รีบร้อนอะไร ข้าบอกว่าข้าไม่มีวิธีหรือ? ดูความอดทนเช่นนี้ของเจ้า ไม่รู้จริงๆว่าอนาคตจะมีผู้หญิงคนไหนที่จะกล้าแต่งงานกับเจ้าบ้าง”

กู้ชูหน่วนนั่งตัวตรง กล่าวสั่งการไปทางคนด้านหลัง “จำตำแหน่งที่ข้าบอกกับพวกเจ้าได้หรือไม่? ประเดี๋ยวเล็งให้แม่นยำแล้วโยน สิ่งของเหล่านี้ล้ำค่ามากเชียวนะ”