อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1082

พลังแห่งเทียนกังกลัวไฟ

ไฟที่ลุกโชนแผดเผาพลังแห่งเทียนกัง ค่ายกลเทียนกังสามสิบหกตนก็ถูกทำลาย

ไม่ง่ายที่ทั้งสามสิบหกคนปีนจนเกือบถึงหน้าผาและเผชิญกับหายนะเป็นกลุ่มแรก ถูกเผาตายไปทั้งเป็นตรงนั้น แม้แต่ซากศพก็ไม่เหลือไว้แล้ว

ซ่างกวนชิงโกรธจนอกจะระเบิด

“ฉึบฉึบฉึบ......” หน้าไม้ยังไม่หยุดยิง

ซ่างกวนชิงบันดาลโทสะ พุ่งขึ้นไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ลูกศิษย์ไม่กี่คนของตระกูลซ่างกวนต่างพากันขวางกั้นไว้

“ผู้อาวุโส มีชีวิตอยู่ก็ยังมีความหวัง ไม่ต้องกลัวความหวังจะมอด พวกเราถอยก่อนเถอะขอรับ หลังจากนี้ค่อยหารือหาวิธีการที่จะต่อกรกับพวกเขาอีกครั้ง”

เมื่อไป๋หลี่เฉิงเห็นว่าไม่มีความหวังที่จะปีนขึ้นไปบนหน้าผา เพื่อจัดการกู้ชูหน่วนได้แล้ว จึงนำคนถอยออกไปก่อน

พรรคอื่นๆก็หนีตายกันอย่างสะบักสะบอม

ไม่ว่าซ่างกวนชิงจะไม่เต็มใจอย่างไร ก็ทำได้เพียงถอยไปก่อนแล้ว

หากไม่ถอย ก็คงจะบาดเจ็บล้มตายสาหัสยิ่งกว่านี้

พริบตาเดียว แต่ละพรรคที่มากันอย่างเอิกเกริก ที่ตายก็ตาย ที่หนีก็หนี ที่เหลือก็ร้องโหยหวนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ที่พื้น

ชิงเฟิงตบหน้าขา “แม่นางมู่ ท่านเก่งกาจยิ่งนัก ทำให้พวกเขาวิ่งหนีไปได้อย่างง่ายดายเพียงนี้ ข้ายังคิดว่าพวกเราจะต้องทำสงครามเลือดและซะอีกน่ะ”

เจี่ยงเสวียและคนอื่นๆก็เลื่อมใสอย่างอดไม่ได้

แต่สีหน้าของกู้ชูหน่วนกลับไม่มีร่องรอยของความดีใจสักนิด กลับยังเป็นกังวลอย่างหนักอีก

“ครั้งนี้พวกเขาประมาทจึงเสียเปรียบ เสียหายสาหัสจนน่าอนาถ รอตอนที่มาโจมตีครั้งหน้า ก็กลัวเพียงแค่จะหลอกได้ไม่ง่ายขนาดนั้นแล้ว”

“ข้าจะรีบบอกให้คนไปทำธนูไม้ไผ่น้ำมันก๊าดและของอื่นๆอีกเดี๋ยวนี้ขอรับ”

“ไม่มีประโยชน์ วิธีเดียวกันสามารถใช้ได้แค่ครั้งเดียว”

“เช่นนั้นจะทำอย่างไร?” หรือว่าจะต้องใช้ร่างกายทำสงครามเลือดกับพวกเขาจนถึงที่สุดแล้วหรือ?

“จะทำอย่างไรได้ ข้าศึกมาก็ใช้ขุนศึกรับมือ อุทกภัยมาก็ใช้ดินป้องกัน ฝ่ายตรงข้ามมาเช่นไรก็รับมือเช่นนั้นไงล่ะ”

กู้ชูหน่วนกลอกตาขาว กุมบาดแผลที่หน้าอก ให้คนเข็นนางไปพักผ่อนในสถานที่ที่ร่มเย็น

หนึ่งวัน

สองวัน

แล้วก็ผ่านไปเป็นเวลาสามวันแล้ว