อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1097

บวกกับกู้ชูหน่วน ทั้งหมดมีหมอสิบเอ็ดคนเข้าไปในหอกระบี่

จักรพรรดินีไม่อยู่ในหอกระบี่ คนที่พาพวกเขาเข้ามาในหอกระบี่ เป็นสาวใช้ประจำตัวอายุสามสิบคนหนึ่งชื่อไป่หนิง

ไป่หนิงติดตามจักรพรรดินีมานานหลายปี จักรพรรดินีไว้วางใจอย่างมาก ลักษณะท่าทีของนางเยือกเย็นสุขุม ฉลาดและมีความสามารถ จักรพรรดินีมอบหมายงานให้นางจัดการอยู่ไม่น้อย ต่อให้เป็นขุนนางในราชสำนัก ก็ไม่กล้าที่จะล่วงเกินนาง

กู้ชูหน่วนกลับรู้จากฝีเท้าของนางว่า สาวใช้คนนี้มีวิทยายุทธอย่างไม่ด้อย อย่างน้อยก็ไม่ด้อยกว่านาง

“หากรักษาคุณชายเย่ได้ พวกเจ้าจะเจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่งในอนาคต หากรักษาไม่ได้ ศีรษะบนคอของพวกเจ้าก็ไม่ต้องเอาแล้ว” ไป่หนิงพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

พวกหมอตอบรับอย่างสั่นเทา เกรงกลัวว่าจะทำตรงไหนได้ไม่ดี จนทำให้ถึงแก่ชีวิต

“คุณชายเย่อยู่ข้างใน พวกเจ้าเข้าไปรักษาทีละคน”

กู้ชูหน่วนเงยหน้ามองไปข้างใน

เห็นข้างในหอกระบี่ที่หรูหรา มีเตียงรูปทรงกลมอยู่หนึ่งเตียง ข้างเตียงมีผ้าม่านโปร่ง ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่าง พัดปลิวชายผ้าม่าน ทั้งงดงามและโรแมนติก ราวกับอยู่ในดินแดนแห่งเทพ

สิ่งที่ทำให้กู้ชูหน่วนอึ้งไม่ใช่เตียงรูปทรงกลมเตียง

แต่เป็นคนที่นอนอยู่บนเตียงรูปทรงกลม

ผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกล่ามด้วยโซ่เหล็ก ปากก็ถูกผ้าขาวยัดไว้

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่เซียวหยู่เซวียน

แต่เป็นเย่จิ่งหาน ที่ยังไงนางก็คิดไม่ถึง

เย่จิ่งหาน……

เป็นเขาได้อย่างไร?

อยู่บนภูเขาหัวสุนัข เพื่อช่วยเหลือพวกเขา เขาต่อสู้อยู่กับศัตรูเพียงลำพัง

แล้วนางก็มาตกอยู่ในวังอย่างแปลกประหลาด พวกเซียวหยู่เซวียนก็ไร้ร่องรอย

หรือหลังจากที่พวกเขาไปแล้ว เขาก็หลงเข้าไปในค่ายกล มาถึงวังแคว้นน้ำแข็ง?

เมื่อมองดูเย่จิ่งหานอีกครั้ง เขายังคงสวมหน้ากากผี ตรงที่หน้ากากไม่ปกคลุมสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาไร้เลือดฝาด ริมฝีปากขาวซีดจนแห้งแตก แม้แต่ดวงตาคู่นั้นก็ไม่สดใสเหมือนอย่างที่ผ่านมา

ลมหายใจจาง ๆ บนร่างกายของเขาบ่งบอกทุกอย่างว่า เขาบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก

สาหัสอย่างที่สุด

ไม่แปลกที่เขาไม่มีแรงกำลังต่อต้าน

ไม่รอให้ได้สติกลับมา สาวใช้ไป่หนิง ก็ตะคอกพูดขึ้นมาอย่างโกรธโมโหว่า

“ล้วนเป็นหมอไม่ได้เรื่อง ลากออกไปตัดหัวให้หมด”

“ใต้เท้าโปรดไว้ชีวิต ใต้เท้าโปรดไว้ชีวิต ใช่ว่าพวกเราไม่รักษา แต่เป็นเพราะเขาอาการสาหัสอย่างมาก ไม่สามารถที่จะรักษา.....”

“ปัง.......”

ไป่หนิงสะบัดแขนเสื้อยาว โยนพวกหมอหลายคนออกไปอย่างรุนแรง จนทำให้พวกหมอหลายคนตายคาที่ เลือดสดๆไหลนองเต็มพื้น

ไป่หนิงพูดเตือนหมอคนอื่นอย่างเย็นชาว่า “ไม่ว่าใครในวัง ไม่ว่าบาดเจ็บสาหัสแค่ไหน พวกเจ้าสามารถทำได้เพียงสามารถรักษาได้เท่านั้น”

พวกขันทีราวกับเคยชินแล้ว แต่ละคนลากศพคนตายออกไปอย่างคล่องแคล่ว แล้วก็เช็ดถูพื้นให้สะอาด สุดท้ายก็หายตัวไป รวดเร็วราวกับเป็นเหมือนเพียงความฝัน

หมอที่เหลือแต่ละคนมือเท้าอ่อนแรง

ได้ยินมาแต่แรกแล้วว่าจักรพรรดินีเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิต อารมณ์แปรปรวนไม่แน่นอน พวกเขามาพร้อมความหวังริบหรี่ หากสามารถรักษาคนให้หายได้ ตลอดชั่วชีวิตนี้พวกเขาก็จะเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่ง

แต่พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่า ผลของการรักษาไม่ได้คือต้องตาย

รู้แบบนี้แต่แรกพวกเขาก็ไม่มาแล้ว ยังจะอยากได้ความเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งอะไร

แล้วก็หมออีกคนหนึ่งเดินหน้าไปอย่างสั่นเทา เขาอยากตรวจชีพจรให้กับเย่จิ่งหาน แต่เย่จิ่งหานหันมามองอย่างดุดัน

หมอสั่นเทาไปทั้งตัว

พลังแข็งแกร่งมาก

ผู้ชายคนนี้บาดเจ็บสาหัสขนาดนั้นแล้ว ทำไมถึงยังมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้

ต่อให้พวกเขาโง่แค่ไหนก็เข้าใจ ผู้ชายคนนี้มีสถานะสูงศักดิ์ ไม่ยอมให้ล่วงละเมิด ยังไงก็ไม่ใช่คนธรรมดา

หากเป็นปกติ เขาไม่กล้าตรวจรักษาให้เขาแน่นอน

แต่ตอนนี้.....

เขาจำต้องไปตรวจชีพจรให้เขาอย่างจำเป็น

ตรวจชีพจรเสร็จ สีหน้าขาวซีด แล้วก็คุกเข่าลง พร้อมพูดขอร้องว่า “ใต้เท้า เขา...เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป สามารถมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้ถือว่าอัศจรรย์แล้ว ไม่...ไม่สามารถที่จะ.....”

“ลากออกไป”

“ใต้เท้าโปรดไว้ชีวิต ใต้เท้าโปรดไว้ชีวิต”

“ในเมื่อรักษาไม่ได้ จะรับคำสั่งอะไร เสียเวลา”

คนที่เหลือหลายคนต่างสั่นเทาไปหมด

หลังจากตรวจชีพจรแล้ว แต่ล่ะคนต่างคุกเข่าลงด้วยสีหน้าย่ำแย่

ทุกคนถูกตัดศีรษะโดยไม่มีข้อยกเว้น

ตอนนี้เหลือเพียงกู้ชูหน่วนคนเดียว