บรรยากาศเงียบสงบจนน่าขนลุก
เย่จิ่งหานหันหน้าไป ไม่ยอมหันไปมองกู้ชูหน่วน
ในชีวิตของเขา น้อยครั้งมากที่ย่ำแย่ขนาดนี้
กู้ชูหน่วนเอาผ้าที่ปิดปากเขาออกมา แล้วเล่นเข็มในมือ ยิ้มจาง ๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “เย่จิ่งหาน ดูเหมือนจะเป็นท่านอ๋องอะไรสักอย่างใช่ไหม อืม ข้าเข้าใจ......”
“เจ้าเข้าใจอะไร?”
เดิมเย่จิ่งหานไม่สนใจนาง
แต่คำพูดของนางไม่น่าฟังอย่างมาก
โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย
“จะต้องรู้อะไร ก็รู้ว่าตำแหน่งอ๋องของเจ้าได้มายังไงสิ”
“เหลวไหล ข้าเป็นคนแบบนั้นหรือ?”
“ใช่ใช่ใช่ เจ้าไม่ใช่คนแบบนั้น”
ปากนางบอกว่าใช่ สายตากลับแลดูไม่น่าเชื่อถือเลย
เดิมเย่จิ่งหานก็เป็นคนรักเกียรติคนหนึ่ง
และก็เป็นคนรักศักดิ์ศรี
กู้ชูหน่วนล้อเล่นแบบนี้ บวกกับสภาพของตนเองตนนี้ เย่จิ่งหานยิ่งโกรธโมโห
เห็นกู้ชูหน่วนจะถอดเสื้อผ้าของเขา เขาหายใจถี่ขึ้นมา
“เจ้าทำอะไร?”
“จะทำอะไรได้ ช่วยฝังเข็มให้เจ้าไง”
“ไม่ต้อง”
“ไม่ต้อง หรือกลัวข้าเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น”
สายตากู้ชูหน่วน มองเห็นลักษณะท่าทีทุกอย่างของเย่จิ่งหาน
“ทำอย่างกับข้าไม่เคยเห็น วางใจเถอะ ข้าไม่เหมือนจักรพรรดินีที่มักในกามขนาดนั้น เห็นผู้ชายก็จะกระโจนเข้าไป”
“มู่หน่วน.....แค่กๆ......”
เสียงอันอ่อนแรงของเย่จิ่งหานดังขึ้น
ไม่รู้ว่าเจ็บแผลหรือเปล่า เขาไอขึ้นมาอย่างรุนแรง มุมปากมีเลือดไหลออกมา
กู้ชูหน่วนเก็บผ้าขาวขึ้นมา ยืดใส่ปากของเขาอีกครั้ง
“บาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ยังมีแรงตะโกนโหวกเหวก”
พัฟ.....
กู้ชูหน่วนเปิดผ้าห่ม
เป็นอย่างที่นางคิดไว้ ภาพภายใต้ผ้าห่มนั้นแสบตามาก
เลว่อิ่งก็แสบตาพออยู่แล้ว
เย่จิ่งหานยิ่งแสบตา
อย่างน้อยเลว่อิ่งยังสวมชุดบาง
ส่วนเขา.....
ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น
เปล่าเปลือยตั้งแต่หัวจรดเท้า
ถึงว่าเย่จิ่งหานตื่นเต้นขนาดนั้น
เป็นใคร ใครก็ตื่นเต้น
กู้ชูหน่วนหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “รูปร่างไม่เลว กล้ามเนื้อนี้ดึงดูดให้คนอยากทำเรื่องเหลวไหลจริงๆ”
“อื๊ม.....”
เย่จิ่งหานดิ้นรนอย่างสุดชีวิต
อยากที่จะฉีกผู้หญิงตรงหน้าให้แหลกเป็นชิ้นๆ
แต่มือเท้าเขาถูกมัดไว้
ปากถูกผ้ายัดไว้
อยากปกปิดร่างกายตนเองก็ทำไม่ได้
อยากก่นด่าก็ทำไม่ได้
ทำได้เพียงถลึงตาจ้องมองกู้ชูหน่วน
สายตาที่ฆ่าคนได้นั้น อดไม่ได้ที่จะทำให้รู้สึกเย็นเฉียบตั้งแต่หัวจรดเท้า
กู้ชูหน่วนไม่สนใจสายตาโกรธเคืองของเขาที่สามารถฆ่าคนได้นั้น
แต่ก้มหน้าดูรูปร่างของเขา
รูปร่างเขาดีจริงๆ เรียกได้ว่าดีที่สุดในโลก ไม่มีจุดที่ทำให้รู้สึกแย่เลย
นอกจากขาคู่นั้น
และมีช่องเลือดขนาดใหญ่ตรงท้องของเขา
ที่เรียกว่าช่องเลือด เพราะส่วนนั้นถูกมือคู่หนึ่งล้วงทำลาย
ถึงจะทำแผลแล้ว ไส้ไม่ทะลักออกมา
แต่ช่องเลือดตรงท้องใหญ่มาก หากไม่เย็บแผลยากที่จะรักษา
พันแผลแบบนี้ มีแต่ผลร้ายไม่มีประโยชน์
นางไม่รู้ว่าวันนั้นเย่จิ่งหานไปเจอยอดฝีมือขนาดไหน ถึงได้ถูกคนทำร้ายอย่างสาหัสในระยะประชิดแบบนี้ ไม่เพียงตรงท้องถูกล้วงเป็นช่องเลือด แม้แต่อวัยวะภายใน กระทั่งเส้นเอ็นบางส่วนก็ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง
ตรงท้องแลดูน่ากลัว แต่ไม่อันตรายถึงชีวิต
เส้นเอ็นเสียหาย ดีที่ไม่ขาด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...