อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1102

เขาปวดหัวอย่างมาก ปวดจนร่างกายกระตุกไปทั้งตัว

ร่างกายเสียเลือดมาก ต่อให้มีกำลังภายในของกู้ชูหน่วน ทุกคำพูดที่เขาพูดออกมา ราวกับใช้พลังทั้งหมดของเขาที่มี ยิ่งไปกว่านั้นหัวสมองของเขาเหมือนกับจะระเบิด

“เจ้าอดทนไว้ ทานยาเม็ดนี้ลงไปก่อน เดี๋ยวข้าถ่ายเลือดให้เจ้า”

น้ำตาหลินซือหย่วนร่วงไหล

“ข้าไม่ไหวแล้ว....อย่า....อย่าสิ้นเปลืองกำลัง....”

“เจ้าปวดหัวมากหรือ?”

กู้ชูหน่วนตรวจสอบดู แต่ก็ไม่พบว่าหัวสมองของเขามีปัญหาอะไร

“ปวด....ปวดมาก.....พวกเขา....พวกเขาไม่ได้ตายเพราะถูกสูบเลือดจนตาย แต่....แต่กุมหัวอย่างเจ็บปวดจนตาย....ข้าปวดหัว....ปวดมาก”

กู้ชูหน่วนตรวจดูอีกครั้ง แต่ก็ยังคงตรวจไม่เจออะไรเลย

“คลั่ก....”

จู่ๆหัวสมองหลินซือหย่วนก็แบ่งออกเป็นสองส่วน

ดวงตาของเขาเบิกโต นั่นคือสีหน้าที่แสดงออกมาด้วยความทรมานแสนสาหัสก่อนสิ้นใจตาย

ต่อให้กู้ชูหน่วนใจกล้าแค่ไหน ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจจนร่างกายสั่นเทา

เมื่อกี้คนเป็นๆคนหนึ่งตายต่อหน้านางภายในพริบตาเดียว

หัวสมองของเขาก็แบ่งแยกออกเป็นสองส่วนอย่างแปลกประหลาด

ที่น่าแปลกก็คือ ในหัวสมองของเขาไม่มีเลือด และก็ไม่มีมันสมอง

มันสมองหายลับไปอย่างไร้ร่องรอยแต่แรกแล้ว

มองดูดวงตาทั้งคู่ที่เบิกโตอย่างทุกข์ทรมานของนาง หัวใจกู้ชูหน่วนเต้นแรง ทรมานอย่างบอกไม่ถูก

นางฟื้นลืมตาขึ้นมา คนแรกที่นางเห็นก็คือหลินซือหย่วน

ถึงแม้ความสัมพันธ์ที่มีต่อหลินซือหย่วนจะไม่ลึกซึ้งเท่าเซียวหยู่เซวียนขนาดนั้น แต่ก็เป็นหนึ่งในบรรดาเพื่อนที่นางมีไม่มาก

ที่ผ่านมานางเคยคิดที่จะช่วยให้เขามีกำลังมากขึ้น เขาจะได้ไม่ถูกคนอื่นรังแก

แต่ตอนนี้....

เขาตายแล้ว

ยังตายในสภาพที่อนาถ

เขาไม่ทันได้พูดสั่งเสียด้วยซ้ำ

กู้ชูหน่วนเอื้อมมือไปปิดตาเขา ค่อยๆวางลงบนพื้น แล้วก็ลุกขึ้นไปตรวจดูชายหนุ่มคนอื่นอีกหลายคนที่ตายอย่างอนาถ

ชายหนุ่มพวกนี้ก็ไม่ต่างกัน หัวสมองแต่ละคนล้วนแบ่งออกเป็นสองส่วนเหมือนหลินซือหย่วน และในสมองก็ไม่มีมันสมอง

กู้ชูหน่วนมองดูหลินซือหย่วนอย่างทำใจไม่ได้ พร้อมขยับร่างกายหายตัวจากไป

ตอนที่มาถึงโรงหมอ ขันทีนำทางเมื่อกี้ร้อนใจกระวนกระวายเหมือนมดบนกระทะร้อน เห็นนางกลับมา ก็รีบวิ่งมาอย่างดีใจ

“หมอจิน ท่านไปไหนมา ข้าน้อยตกใจแทบแย่”

“พระราชวังกว้างใหญ่เกินไปจึงหลงทาง ขอโทษด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร ข้าน้อยละเลยในหน้าที่ หากไม่ใช่เพราะข้าน้อย....หมอจินก็จะไม่หลงทาง หมอจิน ข้าน้อยสำนึกผิดแล้ว ท่านอย่าฟ้องผู้ดูแลได้ไหม ต่อไปข้าน้อยสัญญาว่าจะไม่ทานอะไรผิดอีก”

“คนเรามีความจำเป็นสามอย่าง ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ข้าไม่ถือสา และก็จะไม่บอกผู้ดูแล เจ้าวางใจ”

“ขอบคุณหมอจิน ท่านเป็นคนดีจริงๆ”

กู้ชูหน่วนมาถึงที่พักในโรงหมอ

ที่นี่เงียบสงบ ไม่มีใครรบกวน

แต่ในใจของนางกลับไม่สามารถสงบได้ เพียงแค่หลับตาก็จะเห็นภาพหลินซือหย่วนที่ตายอย่างอนาถ

นางมีความจำเป็นที่จะต้องไปเจอราชินีอีกครั้ง

ดูว่าเซียวหยู่เซวียนตกอยู่ในมือของนางหรือเปล่า

และก็ดูว่านางกำลังฝึกพลังชั่วร้ายอะไร?