อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 111

เมื่อวานเซียวหยู่เซียนถูกฟันมาไม่น้อย วันนี้เขาจึงมาเข้าเรียนพร้อมกับผ้าพันแผลหนาๆ ดูเหมือนว่าเขายังงอนอยู่ ทำหน้าไม่สบอารมณ์

กู้ชูหน่วนเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มและสะกิดแขนเขา “เจ้าแกร่งเกินไปแล้วมั้ง เจ็บขนาดนี้ยังจะมาอีก”

เซียวหยู่เซียนเชิดหน้าขึ้นแล้วมองท้องฟ้า ไม่สนใจนาง

“นี่ ยังโกรธอยู่อีกหรอ ได้ๆ ลูบขนให้นะ เมื่อวานเจ้าไม่ใช่ว่าบาดเจ็บสาหัสหรอกรึไง ข้ากลัวเจ้าจะเป็นอะไรไป ก็เลยให้ฝูกวงพาเจ้ากลับมา ”

เมื่อเห็นว่าเซียวหยู่เซียนยังไม่สนใจนาง กู้ชูหน่วนจึงขยับเข้าไปใกล้เขา แล้วเหลือบมองเย่เฟิงที่นั่งข้างๆกำลังตั้งใจฟังอาจารย์ นางพูดเสียงต่ำ “เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าว่าเด็กหนุ่มคนเมื่อวานจะใช่เย่เฟิงรึเปล่า”

ความสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าบึ้งตึงของเซียวหยู่เซียน และตามมาด้วยเสียงตอบกลับเสียงต่ำ “ข้าเองก็สงสัยเหมือนกัน”

“งั้นพวกเรามาพิสูจน์กันหน่อยมั้ย?”

“พิสูจน์ยังไง?”

“เมื่อวานเขาก็โดนมีดบาดเยอะเหมือนกันมิใช่หรือ?ข้าจำได้ว่าบนแขนของเขามีอยู่แผลหนึ่ง พวกเราฉีกเสื้อเขามาดูดีมั้ย?”

“คนเยอะขนาดนี้ ถูกเห็นเข้าคงไม่ดีมั้ง?”

กู้ชูหน่วนเขกหัวเขาไปทีหนึ่ง “คิดอะไรของเจ้า? ข้าหมายถึงรูดแขนเสื้อเขาต่างหาก”

“เจ็บๆๆ เมื่อวานข้าเอาหัวโขกกำแพง จนถึงตอนนี้ยังบวมอยู่เลย เจ้าช่วยเบาๆหน่อยได้หรือไม่”

ความสามารถในการบรรเลงพิณเป็นความภาคภูมิใจของกู้ชูหยุนมาตลอด นางไม่ได้ไปงานชุมนุมแข่งขันบุ๋น ในใจของนางโกรธแค้นอยู่ตลอด

คราวนี้นักเรียนแต่ละคนต้องออกมาบรรเลงพิณ นางมีความมั่นใจเต็มร้อย อยากทำให้ทุกคนประหลาดใจ

แน่นอนว่าทุกคนฟังจนหลงใหลเคลิบเคลิ้ม

แต่กู้ชูหน่วนและเซียวหยู่เซียนกลับกำลังกระซิบกระซาบกัน กู้ชูหยุนกระแอมเล็กน้อย เสียงจึงเพี้ยนไปนิดหน่อย

ขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในภวังค์ จู่ๆกู้ชูหน่วนก็ก็าวไปข้างหน้า แล้วรูดแขนเสื้อของเย่เฟิงขึ้น ไม่รู้ว่านางใช้กำลังมากไป หรือเสื้อของเย่เฟิงแย่เกินไป แค่รูดแขนเสื้อขึ้น แขนเสื้อของเขาก็ขาดคามือนาง

แขนของเย่เฟิงถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน