อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 110

กู้ชูหน่วนหยิบปากกาขึ้นมาและเขียนสูตรยาสองสามขนานบนกระดาษเปล่า เดิมทีนางต้องการให้พวกเขาจัดยาตามใบสั่งยา แต่เมื่อนางคิดถึงข้อจำกัดทางการเงิน กู้ชูหน่วนก็ถอนหายใจ แล้วไปที่ตำบลด้วยตัวเองเพื่อจัดยา และต้มยาให้นางด้วยตัวเอง

ยายเย่ปฏิเสธทุกวิถีทาง กู้ชูหน่วนยิ้มแล้วพูดว่า “ยาก็จัดไว้แล้ว แถมยังต้มเอาไว้แล้วด้วย หากท่านไม่ดื่ม คงไม่ใช่ว่าจะให้ข้าดื่มหรอกกระมัง หรือท่านจะให้ข้าโยนทิ้ง”

“เออ…”

“ในร่างกายของท่านมีพิษแปลกๆ แม้ว่ายานี้จะไม่สามารถรักษาพิษของท่านได้ แต่ก็สามารถบรรเทาอาการปวดของท่านได้ อาการไอและปวดกระดูกขาก็สามารถรักษาให้หายได้”

“แม่นาง…”ยายเย่แปลกใจอยู่เล็กน้อย น้อยคนนักจะเห็นว่านางถูกวางยาพิษ ทั้งๆที่นางยังอายุน้อยอยู่แท้ๆกลับรู้ถึงอาการป่วยโดยไม่ต้องชีพจร

“อย่างที่ข้าบอก ครอบครัวของข้าเป็นหมอมาหลายชั่วอายุคน ข้าก็เลยรู้บ้างนิดหน่อย”

“ท่านเป็นคนดี และชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านนี้ก็เป็นคนดีเช่นกัน” ยายเย่ไอและเช็ดน้ำตาด้วยแขนเสื้อเป็นครั้งคราว

ดวงตาของนางกลวงเปล่า ที่ไหลอยู่ไม่ใช่น้ำตา แต่เป็นเลือด

กู้ชูหน่วนดูแล้วก็ทุกข์ใจอย่างอธิบายไม่ได้

ชีวิตลำบากเช่นนี้ สุขภาพก็ย่ำแย่เช่นนี้ ด้วยความสามารถของเย่เฟิง แต่กลับหาเงินอย่างสุจริต ใช้ชีวิตธรรมดาของพวกเขา

จากหมู่บ้านเสี่ยวเหอกลับมาที่ราชวิทยาลัย ก็ใกล้จะค่ำแล้ว

ตามที่นางคาดไว้ ทุกคนในราชวิทยาลัยใช้สายตาแปลกมองมาที่นาง

อาจารย์หรงชี้มาที่จมูกของนางแล้วด่าทอ

“กู้ชูหน่วน! เจ้าเคยเห็นราชวิทยาลัยอยู่ในสายตาบ้างหรือไม่? ตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เจ้าพึ่งจะมาเรียนนี่นะ?”

“ท่านอาจารย์ เสียทีที่ท่านเป็นอาจารย์ของผู้คน ทำไมท่านไม่ห่วงใยลูกศิษย์ของตัวเองเลยแม้แต่น้อย? เมื่อวานมีการลอบสังหารลูกโซ่ในตรอกของพระนคร คนในพระนครคงจะรู้กันหมด อาจารย์ท่านก็คงจะรู้ด้วยว่าเป้าหมายของการลอบสังหารคือข้า แต่ท่านเจอข้าแวบแรกกลับไม่ถามข้าสักคำว่าข้าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ แต่กลับถามข้าว่าข้ามาเรียนสาย ท่านว่า ถ้าข้าไปรายงานเรื่องนี้กับฮ่องเต้ หรือว่าประกาศให้คนทั้งใต้หล้ารู้เข้า พวกเขาจะคิดกับท่านอย่างไร?”

ใบหน้าของอาจารย์หรงเดี๋ยวซีดเดี๋ยวเขียว