อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1134

สถานการณ์เงียบพลัน ทุกคนต่างมองกู้ชูหน่วนเป็นตาเดียว

ในแคว้นน้ำแข็งหรือกระทั่งทวีปปิงหลิง ขอเพียงมีดวงตาที่สีไม่เหมือนกัน นั่นก็คือเป้าหมายอันดับหนึ่งที่ผู้คนจะโจมตีทุกวิถีทาง

นับแต่โบราณกาล กฎของแคว้นน้ำแข็งก็คือ พอเห็นดวงตาผิดแผก ฆ่าเรียบไม่ละเว้น

แต่นางกลับกล้าช่วยตัวอัปมงคลผู้นี้ นางจะเป็นศัตรูกับคนใต้หล้าหรือ

ไป๋หลี่ป้ารู้สึกตัวขึ้นมาก่อนเป็นคนแรก เขาเอ่ยเสียงหนัก “เจ้ารู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่หรือไม่”

“รู้”

กู้ชูหน่วนมองทุกคนด้วยสายตาหนักแน่น นัยน์ตาสีขาวตัดสีดำชัดคู่นั้น ฉายความมุ่งมั่นที่ไม่อาจอธิบายได้ด้วยวาจา

“ถ้าช่วยเขา ก็จะเป็นศัตรูกับแคว้นน้ำแข็งทั้งหมด” เจ้าบ้านไป๋หลี่เตือนอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ มีความดูแคลนอยู่ในสายตา “ต่อให้เป็นศัตรูกับใต้หล้าแล้วอย่างไร ข้าจะคุ้มครองผู้ชายคนนี้”

เมื่อได้ยินว่า ‘ข้าจะคุ้มครองผู้ชายคนนี้’ แล้ว หนุ่มน้อยก็เงยหน้าขึ้นพรึบ นัยน์ตาข้างหนึ่งสีฟ้า ข้างหนึ่งสีม่วงที่สับสนคู่นั้นมองกู้ชูหน่วนด้วยความตะลึง

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าแม้อัปลักษณ์ แต่หนุ่มน้อยกลับรู้สึกคุ้นเคยผิดปกติ

แค่แวบตาเดียว เขาก็เชื่อถือนางทั้งกายและใจ ความเชื่อถือชนิดนี้ราวกับมาจากไขกระดูกจิตวิญญาณ

หนุ่มน้อยเปิดปากแห้งแตกเล็กน้อย โพล่งปากออกมา “พี่สาว...”

เสียงของเขาใสแววเหมือนกับดวงตาของเขา แต่กลับพกพาความหลงใหลนิดๆ น่าฟังอย่างที่อธิบายไม่ถูก

กู้ชูหน่วนอึ้ง จิตวิญญาณรู้สึกเจ็บแปลบอย่างหนักโดยไม่มีสาเหตุ

พี่...พี่สาว...

คือใคร...

คือใครที่เคยเรียกนางอย่างนี้

กู้ชูหน่วนหันไปมองหนุ่มน้อยที่ผมเผ้ารุงรัง หน้าตามอมแมมตรงหน้า เอ่ยถาม “เมื่อกี้เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ”

“พี่สาว...อาโม่เรียกท่านอย่างนี้ได้หรือไม่”

“เจ้าชื่ออาโม่?”

อาโม่...

เหมือนว่านางเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหนมาก่อน...

“ไม่...ไม่รู้”

ดวงตาสับสนของหนุ่มน้อยสับสนมากกว่าเดิม