อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 115

ทั้งๆที่เป็นแค่ประโยคสั้นๆ แต่กลับทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนได้

ทุกคนค่อยๆเงยหน้าขึ้น เห็นตรงนั้นไม่ไกล ชิงเฟิงเข็นรถเข็นเข้ามาเรื่อยๆ มีหิมะตกอยู่ข้างๆเขา

แต่คนที่นั่งรถเข็นนั้น เป็นท่านอ๋องหานเทพสงคราม

ทุกคนตะลึง

เทพสงคราม...

ไม่คิดว่าจะเป็นเทพแห่งสงคราม?

เขาป่วยหนักเกินเยียวยา พะงาบๆ และยังไม่เคยออกจากจวนเลยไม่ใช่หรือ? วันนี้เหตุใดจึงมาถึงราชวิทยาลัยได้?

ดวงตาที่เยือกเย็นของเย่จิ่งหานกวาดมองทุกคนอย่างเย็นชาราวกับดาบน้ำแข็ง

นั่นเป็นการเห็นตนเองสูงส่งที่สุด สายตาที่ราวกับยืนอยู่บนยอดเขาแล้วมองลงมาที่มด

ในท้ายที่สุด เขาได้จ้องไปที่กู้ชูหน่วนที่ทำสีหน้าไม่สนโลก

“ได้ยินว่ามีคนจะแตะต้องชายาของข้า”

คำพูดที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ทำให้ไทเฮาหน้าซีดเผือด

ชายาของข้า?

นี่เทพสงครามจงใจจะปกป้องนางหรือ?

ทุกคนล้วนตกตะลึง

เทพสงครามถึงกับยอมรับว่ากู้ชูหน่วนเป็นชายาของเขา แต่นางเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดคนหนึ่งนะ!

ไทเฮาฝืนยิ้มแหยออกมา ความเย่อหยิ่งจองหองเมื่อสักครู่ได้หายไปแล้ว “กู้ชูหน่วนทำหยกจันทร์เสี้ยวที่ฮ่องเต่องค์ก่อนทิ้งไว้ให้องค์หญิงตังตังแตก แล้วยังไม่รู้สำนึก แล้วยังกล้ามากล่าววาจาหยอกล้อกับข้า ข้าเองก็ร้อนใจจึงโกรธนาง นางเป็นคนของเทพสงคราม ข้าย่อมไม่ทำไรนางอยู่แล้ว”

เย่จิ้งหานหมุนแหวนหยกบนนิ้วหัวแม่มืออย่างสบายๆ ภายใต้หน้ากากผีไม่อาจเห็นใบหน้าของเขาได้ เห็นเพียงดวงตาที่เย็นชาถึงที่สุดคู่นั้น

“แตกก็แตกไป ร้ายแรงมากหรือ?”

นี่…

ประโยคนี้ของเทพสงคราม...

เป็นการไม่ไว้หน้าไทเฮามากเกินไปรึเปล่า?

กู้ชูหน่วนส่งเสียง จิ๊จ๊ะ

ทุกคนตกใจราวกับจักจั่นเหมันต์ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

สีหน้าของไทเฮาเดี๋ยวก็ซีดเดี๋ยวก็เขียว