อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1199

พวกเซียวหยู่เซวียน ไม่รู้ว่าบาดเจ็บสาหัสเกินไป หรือว่าถูกอะไรตรึงไว้ แต่ละคนเอนพิงกำแพงไว้ ไม่สามารถขยับได้

ราชินีนั่งตรงหน้าพวกเขา ดื่มเหล้าไปด้วยหัวเราะอย่างชั่วร้ายไปด้วย ท่าทางนั้นราวกับนักล่าที่จ้องมองเหยื่อของมันอยู่

“พวกเจ้าสองคนเสียงเอะอะโวยวายมาก ข้าไม่ชอบเลย”

ราชินีพูดแล้วก็ยกมือขวาขึ้นเบาๆ ร่างกายของชิงเฟิงเจี่ยงเสวียลอยไปบนอากาศอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนยังไง ก็ดิ้นรนไม่หลุด

ราชินีกวาดสายตามองดูพวกเขาอย่างมีความหมาย

“เลี้ยงมานานขนาดนั้น เลือดเนื้อของพวกเจ้าต้องอร่อยมากแน่”

เซียวหยู่เซวียนตะโกนพูดก่อนที่ราชินีจะดูดวิทยายุทธของพวกเขาหมดว่า “เจ้าจะก้าวไปสู่ระดับเจ็ดแล้ว รูปลักษณ์ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ต่อให้เจ้าดูดพลังของพวกเขาจนหมดก็ไม่สามารถที่จะเพิ่มพลังได้มากกว่านี้อีกแล้ว”

กู้ชูหน่วนเบิกตาโต

ระดับเจ็ด....

พลังความสามารถของราชินีตัวปลอมคนนี้ไปถึงระดับเจ็ดแล้ว?

งั้นก็เท่ากับว่าแม้แต่เย่จิ่งหานกับเจ้าผีเสื้อก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง?

กู้ชูหน่วนไม่คาดคิด ยังไงก็คิดไม่ถึงว่ากำลังความสามารถของนางจะไปถึงระดับเจ็ด

ระดับเจ็ดเป็นระดับที่สูงที่สุดในโลก สามารถพูดได้ว่าไร้คู่ต่อสู้ในใต้หล้า

เช่นนี้....

ยังจะมีใครสามารถต่อสู้กับนางได้?

เพราะราชินีตัวปลอมหันหลังให้กับนาง นางจึงมองไม่เห็นว่ารูปลักษณ์ที่แท้จริงของราชินีเป็นยังไง

ราชินีได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังขึ้นมา นางลูบคลำเล็บของตนเองอยู่อย่างอารมณ์ดี พร้อมยิ้มหัวเราะพูดขึ้นว่า “สถานะของราชินีคนนี้ถือว่าไม่เลว หากไม่ใช่เพราะมีสถานะนี้ ข้าจะสามารถดูดเอาวิทยายุทธของยอดฝีมือทั่วทั้งใต้หล้าได้อย่างไร เจ้าควรขอบคุณ วันนี้ข้าอารมณ์ดี ไม่อยากที่จะทรมานพวกเจ้าแล้ว ขอเพียงพวกเจ้ายอมยกทุกอย่างของตนเองให้กับข้า”

“ภายในเวลาอันสั้นขนาดนี้ เจ้าดูดเอาวิทยายุทธของคนตั้งมากมายขนาดนั้น เจ้าไม่กลัวผลสะท้อนกลับหรือ?”

“ผลสะท้อนกลับ? ฮ่าๆ....ในเมื่อข้ากล้าดูด ก็ไม่กลัวผลสะท้อนกลับ อีกอย่าง....ไม่ช้าข้าก็จะไม่ดูดได้เพียงครึ่งเดียวอีกต่อไป แต่จะเป็นทั้งหมด”

อาจเป็นเพราะฟันฝ่ามาถึงระดับเจ็ด ราชินีจึงอารมณ์ดี

ที่ผ่านมาเก็บเซียวหยู่เซวียนไว้ ให้เขาบำเรอพร้อมกับเลว่อิ่ง แต่เลว่อิ่งถูกเวินเส้าหยีช่วยไปแล้ว จนถึงตอนนี้นางก็ไม่สามารถตามจับฝูกวงเลว่อิ่งกลับมาได้

ราชินีเดินมาใกล้เซียวหยู่เซวียนทีละก้าว มองดูเขาจากที่สูง พร้อมพูดขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัวว่า “เจ้าควรที่จะขอบคุณ ที่เจ้ามีพลังความสามารถมากที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หากไม่เช่นนั้น เจ้าก็จะกลายเป็นเหมือนอย่างพวกเขาที่จะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไป”

เซียวหยู่เซวียนเอนพิงกำแพง มือทั้งคู่ไม่สามารถที่จะขยับได้

เขามองพิจารณาดูราชินี เหมือนมองเห็นอะไรบางอย่างจากบนใบหน้าของนาง แล้วก็เหมือนมองไม่เห็นอะไรเลย

“คิดถึงเคล็ดวิชากลืนพลังขึ้นมาได้หรือ?”

“เจ้าทำอะไรนาง?”

“ตื่นเต้นทำไม แมงจับหนูต้องค่อยๆเล่น”

“หากเจ้ากล้าแตะต้องนาง ต่อให้ข้าเป็นผีก็จะตามรังควานเจ้า”

สีหน้าราชินีดุร้ายขึ้นมาในทันใด นางตะคอกพูดขึ้นว่า “นังสารเลวคนนั้นมีอะไรดี ทำไมนางกระทำเรื่องชั่วร้ายทุกอย่าง พวกเจ้าก็ยังรักชอบนางอย่างไม่มีข้อแม้? เจ้าเป็นแบบนี้ อี้เฉินเฟยเป็นแบบนี้ เวินเส้าหยีเป็นแบบนี้ ซือโม่เฟยเป็นแบบนี้ แม้แต่เย่จิ่งหานก็เป็นแบบนี้”

“นางดีอยู่แล้ว ความดีของนางไม่สามารถอธิบายเป็นภาษาใดในโลกได้”

“คลั่ก.....”

ราชินีบีบคอของเซียวหยู่เซวียน แรงเยอะจนแทบจะบีบคอเขาตายไปเสีย

กู้ชูหน่วนร้อนใจ

แต่นางทำได้เพียงอดทนไว้

ระดับเจ็ด....

นางเป็นระดับเจ็ด....

ขอเพียงเป็นคนที่นางอยากฆ่า ใครก็ไม่สามารถหลบพ้นได้

แม้แต่เย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยีก็ไม่สามารถ

เสี่ยงบุกไป มีแต่จะทำให้เซียวหยู่เซวียนตกที่นั่งลำบาก

เซียวหยู่เซวียนหายใจลำบาก แต่ใบหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าเป็นเพียง....คนเงา...เป็นเพียงตัวแทนแม่ของนาง....”

“พัฟ....”

“พัฟ....”

ราชินีจับชิงเฟิงเจี่ยงเสวียโยงลง ยกฝ่ามือฟาดตบเซียวหยู่เซวียนอย่างแรง จนฟันเซียวหยู่เซวียนหลุดไปสองซีก กู้ชูหน่วนโกรธจนกัดฟันแน่น

“ข้าขอเตือนเจ้า เจ้าห้ามพูดว่าข้าเป็นคนเงาอีก”

เซียวหยู่เซวียนไม่เกรงกลัวนาง ต่อให้เลือดเต็มปาก เขาก็ยังยิ้มหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “คนเงา....เจ้าคือคนเงา”

กู้ชูหน่วนแทบอยากกระทืบเซียวหยู่เซวียนให้ตายไปเลย