อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1204

กู้ชูหน่วนใช้แรงพลังทั้งหมดที่มี ไม่กล้าหันกลับมามองตลอดทาง รู้เพียงว่านางต้องไว ต้องไว ต้องไวอีก

“ซิ้วๆ ซิ้ว....”

“ตูมๆ ตูม.....”

“ปังๆ ปัง......”

ประตูทางลับแต่ละประตูถูกปิด แล้วก็ถูกพังทลาย

กู้ชูหน่วนรู้สึกได้ว่า ราชินีอยู่ข้างหลังนางไม่ไกล อีกนิดเดียวก็จะตามมาทันแล้ว

เมื่อตามมาทัน สิ่งที่พวกเขาสองคนต้องเผชิญ มีเพียงความตาย

ผู้เฒ่าหนิงรีบพูดขึ้นว่า “ข้าเป็นคนพิการคนหนึ่งแล้ว เจ้าเอาข้าไปด้วยมีแต่จะเป็นตัวถ่วง เจ้าหนีไปเอง ไม่ต้องสนใจข้า”

“มีข้าอยู่ นางจับตัวเจ้าไม่ได้”

ประตูเห็นทุกพังทลายอีกครั้ง เศษก้อนหินเกือบกระเด็นถูกบนร่างกายกู้ชูหน่วน

“คิดจะหนี ฝันไปเถอะ ข้าจะถลอกหนังตัดเส้นเอ็นพวกเจ้า ข้าจะสับพวกเจ้าน้ำเนื้อแล้วป้อนสุนัข ฮ่าๆ....”

ราชินีมาใกล้เกินไป

ใกล้จนแทบจะมองเห็นเงาร่างของนางแล้ว

กู้ชูหน่วนร้อนใจ

ผู้เฒ่าหนิงก็ร้อนใจอย่างมาก

หากไม่ใช่เพราะกระดูกทั้งร่างกายของเขาถูกหักจนหมด เขากระโดดลงมาตั้งแต่แรกแล้ว

เขาอายุมากขนาดนี้ ใกล้จะตายอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นตัวถ่วงเด็กผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่ง

ตรงหน้าใกล้จะถึงห้องลับห้องที่กักตัวราชินีตัวจริงแล้ว กู้ชูหน่วนกัดฟัน เพิ่มความรวดเร็วอย่างสุดชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง

นางวิ่งไปด้วย กัดนิ้วมือของตนเองไปด้วย เอาเลือดบนนิ้วพิมพ์บนประตูหินอีกอันหนึ่ง

“ตูมๆ ตูม....”

ราชินีวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

กู้ชูหน่วนกลั้นหายใจอยู่อย่างต่อเนื่องบนกำแพงหินถัดจากประตูหิน

วิ่งต่อเนื่องมานานขนาดนั้น นางแทบหมดแรงทั้งหมดที่มีแล้ว

หวังเพียงว่าประตูหินอันนี้จะสามารถกักขังราชินีไว้ได้