อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1221

“ก็เจ้าเอาแต่พล่ามไร้สาระ ถ้าเจ้าเงียบหน่อย พวกเราคงออกจากที่บ้าๆนี่ตั้งนานแล้ว”

“……”

เห็นเย่จิ่งหานกุมเข่าสองข้างไว้ด้วยความเจ็บปวด เจ็บจนขมวดคิ้วเป็นปม กู้ชูหน่วนก็ช่วยเขาตรวจดูเข่า เจ็บจนเขาสูดหายใจเข้าซี๊ด

“โชคร้ายจัง ขาเจ้าหักแล้ว กระดูกซี่โครงของเจ้าก็หักหลายท่อนเหมือนกัน”

“ดังนั้นล่ะ?”

“ดังนั้นเจ้าก็กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไง ทำได้แค่ชม ก็เหมือนกับตอน……หอกระบี่”

เย่จิ่งหานต่อยไปยังใบหน้าที่ยั่วโมโหของนาง

กู้ชูหน่วนหลบอย่างรวดเร็ว ถอยหลังแล้วพูดว่า “เจ้าต้องคิดให้ดีนะ พื้นที่ตรงนี้เล็กแค่นี้ ถ้าเจ้ายังกล้าทำอะไรข้า ถ้าเกิดทุกอย่างล่มลงมา พวกเราจะโดนฝังอยู่ในนี้ได้นะ”

คำพูดนี้มีพลังมาก และเป็นความจริงเหมือนกัน

เย่จิ่งหานลดกำปั้นลง อดทนกับความเจ็บปวด จัดการเลือดบนขาของตัวเองอย่างยากลำบาก

“เห็นแก่ที่เจ้าช่วยข้าแล้วตัวเองต้องบาดเจ็บ ข้าจะฝืนช่วยเจ้าพันแผลแล้วกัน”

“ไม่จำเป็นหรอก”

“ลีลาอะไรกัน ข้าไม่กินเจ้าเสียหน่อย”

กู้ชูหน่วนจับตัวเขาไว้ จัดการแผลที่ขาของเขาอย่างเชี่ยวชาญ ปากก็พูดว่า “เจ้าคิดเผื่อตัวเอง ก็ต้องคิดเผื่อภรรยาเจ้าด้วย เจ้าตายที่นี่ ใครจะคืนชีพนาง”

เย่จิ่งหานชะงัก ฉีกผ้าบนตัวมาปิดปากตัวเองไว้

ปวดเข่ามาก แผ่นหลังก็ปวดมากเหมือนกัน ถึงแม้กู้ชูหน่วนจะมือเบาแล้ว แต่เขาก็ยังเจ็บจนพูดไม่ออกอยู่ดี

แต่ไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหน เขาก็ไม่ยอมร้องออกมา

นางพูดถูก เขาจะตายที่นี่ไม่ได้ ถ้าเขาตายที่นี่ อาหน่วนของเขาจะทำยังไง?

“ยังดีที่กระดูกของเจ้าแข็งแรงเกินคน โดนหินก้อนใหญ่ขนาดนั้นทับยังไม่ทำให้กระดูกของเจ้าแหลกอีก”

เย่จิ่งหานเอาผ้าออกจากปาก ด่าว่า “เจ้าว่าไงนะ?”

“ข้าพูดผิดเหรอ ก็แข็งแรงไง กระดูกเจ้าแข็งเกินไป แบบนี้แล้วยังไม่ทำให้กระดูกเจ้าแหลกอีก”