อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1234

แค่อยากช่วยนาง?

นางคงจะเชื่อตาย

กู้ชูหน่วนอยากไปเยี่ยมเวินเส้าหยี คิดว่าตระกูลเวินบุกยาก เผ่าเทียนเฟิ่นบุกยากกว่า บวกกับที่พวกเขาน่าจะขาดหมอเทพ กู้ชูหน่วนแค่อยากช่วยเท่านั้นเอง

ระหว่างทางมีผู้คนขอทานตามท้องถนน มีการปะทะกันของพลเมืองในแคว้นน้ำแข็งและการจลาจลที่มีจำนวนนับไม่ถ้วน

นอกจากนี้ยังมีโจรจำนวนมากที่ใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายครั้งนี้เพื่อปล้นและฆ่าผู้คนบริสุทธิ์

ทั้งเมืองเต็มไปด้วยหมอกควันดำ ไม่มีที่ใดสงบเลย

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว คิดว่านางเดินมาผิดแคว้นเสียอีก

เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์อธิบาย “แคว้นน้ำแข็งเกิดสงครามกลางเมือง แต่ก่อนหน้านั้นเมืองที่นายหญิงไปยังสงบสุขอยู่ นี่เป็นสถานการณ์จริงของแคว้นน้ำแข็ง”

“ขอร้องล่ะ นี่เป็นอาหารที่เหลือของพวกเราแล้ว ถ้าพวกเจ้าแย่งไป พวกเราทั้งครอบครัวต้องอดตายกันนะ ขอร้องพวกเจ้าล่ะ”

“ไสหัวไป!”

กู้ชูหน่วนมองไป กลับเห็นพวกโจรกำลังแย่งถุงข้าวสาร ไม่สนใจคนที่คุกเข่าขอร้องทั้งน้ำตาเลย และเตะคนผู้นั้นออกไปอย่างแรง ไม่สนใจเสียงร้องไห้ของคนแก่เด็กเล็กที่อยู่ในบ้านเลยด้วย

แล้วมองไปข้างๆ พวกโจรไม่เพียงแต่ปล้นเท่านั้น ยังฉุดผู้หญิงกลางถนนอีก

ไม่ไกลมาก มีหญิงชราคนหนึ่งมองดูพวกเด็กผู้หญิงในสภาพชุดมอมแมมตั้งแต่หัวจรดเท้า ต่อรองราคากับพ่อของเด็กผู้หญิงอย่างหยิ่งผยอง

ทั้งเมืองอันกว้างใหญ่ เต็มไปด้วยผู้คนที่ออกมาขอทาน

ที่นี่วุ่นวายไปหมดแต่กลับไม่มีทหารมาควบคุมเลย

ถ้าไม่ได้เห็นเองกับตา กู้ชูหน่วนคงไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตัวเองแล้ว

“นายหญิง พวกเราเปลี่ยนสถานที่ไหม ถ้าท่านอยากซื้ออาหารที่นี่คงจะยากมาก”

เห็นโจรพวกนั้นแย่งอาหารไปแล้ว ยังอยากฆ่าคนอีก กู้ชูหน่วนยกฝ่ามืออรหันต์ขึ้น แล้วฟาดไปยังโจรพวกนั้น

“เจ้าเป็นใคร กล้าทำเพื่อนของข้างั้นเรอะ! พวกเจ้า! ฆ่านางซะ!”

“ย๊าก……”

ในตอนที่พวกโจรกำลังยกดาบฟันไปยังกู้ชูหน่วน

แต่ทว่า พวกเขายังไม่ทันได้ใกล้ตัวก็ล้มลงไปก่อนแล้ว แต่ละคนกอดขาร้องโอดครวญกันไม่หยุด