อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 124

เพราะการปกป้องช่วยเหลืออย่างเต็มกำลังของกู้ชูหน่วน เย่เฟิงแค่ถูกกักบริเวณเท่านั้น แต่ว่ากลุ่มคนในราชวิทยาลัยก็ยังคงเดือดดาลไม่หาย ได้โยนความผิดทั้งหมดไปให้กับเย่เฟิง

กู้ชูหน่วนเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า "สามวัน ภายในสามวันข้าจะหาตัวฆาตกรตัวจริงออกมา เพื่อคืนความยุติธรรมให้กับอาจารย์ใหญ่ ถ้าหากผ่านไปสามวันแล้วข้ายังหาตัวฆาตกรออกมาไม่ได้ พวกท่านค่อยลงโทษเย่เฟิงก็ยังไม่สาย"

"ไม่ได้ เวลาสามวันอะไรก็เกิดขึ้นได้ ถ้าเกิดเขาคิดหาวิธีให้ตัวเองหลุดจากข้อกล่าวหาได้เล่า นอกเสียจากเจ้าจะสามารถยืนยันได้ตอนนี้เลยว่าเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ " มีคนในราชวิทยาลัยจำนวนไม่น้อยต่างก็พูดขึ้น

เซียวหยู่เซวียนพูดอย่างโมโห "ราชวิทยาลัยใหญ่ขนาดนี้ แม้แต่นักเรียนคนหนึ่งก็จับตาดูไม่ไหวหรือ พวกเจ้าจะลงโทษเขาให้ตายเลยใช่หรือไม่"

"เขาฆ่าอาจารย์ใหญ่ หนึ่งชีวิตชดใช้ต่อหนึ่งชีวิตก็เป็นเรื่องปกติ"

"ตาข้างไหนของเจ้าเห็นว่าเขาฆ่าคน"

"คุณชายเซียว คุณหนูกู้ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ พวกเจ้าอย่าได้ถูกรูปลักษณ์ภายนอกของเย่เฟิงหลอกเอาได้ เขานั่นชั่วช้ามาก"อาจารย์สวีพูดอย่างมั่นใจอีกครั้ง

เซียวหยู่เซวียนยิ้มหยัน ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความดูถูก"ตอนแรกนั้นใครกันที่เอาแต่ชื่นชมเย่เฟิงว่าเป็นคนมีจิตใจดี มีพรสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง เป็นคนที่มีความสามารถเหนือคนอื่น นี่เพิ่งจะผ่านไปไม่กี่วัน อาจารย์สวี หรือว่าท่านลืมแม้กระทั่งคำพูดของตัวเองที่เคยพูดเอาไว้แล้ว"

"เจ้า……สารเลว เย่เฟิงให้ผลประโยชน์อะไรแก่เจ้า ทำไมพวกเจ้าต้องช่วยเหลือเขาขนาดนี้ด้วย "

เซียวหยู่เซวียนกำลังจะตอบคำถาม แต่กู้ชูหน่วนกลับแย่งพูดเสียก่อน "เพราะการเขียนพู่กันจีนของเขา เพราะเสียงพิณของเขา เพราะดวงตาของเขา และเพราะการวางตัวของเขาด้วย ท่านอาจารย์ที่มีความรู้ลึกซึ้งและไม่ขาดแคลน จากการเขียนพู่กันและการเล่นพิณของเย่เฟิง พวกท่านน่าจะดูออก เขาเป็นคนที่มีจิตใจกว้างขวาง และไม่ถนัดในการทำเรื่องปากหวานก้นเปรี้ยว ทำเรื่องหลอกลวงผู้อื่น"

"น่าขัน อาศัยแค่การเขียนพู่กันและเสียงพิณก็สามารถดูคนคนหนึ่งออกอย่างนั้นหรือ ช่างเป็นคำพูดที่ไร้มูลความจริงสิ้นดี"

"ใช่ คนจะดีหรือเลว ไหนเลยจะสามารถดูออกไปเพียงผิวเผิน บางทีเขาอาจจะถนัดในการเสแสร้งก็ได้"

"หลักฐานทั้งหมดล้วนชี้ไปที่ตัวของเย่เฟิง ถ้าหากเขาไม่ได้ฆ่าอาจารย์ใหญ่ ทำไมเขาจึงไม่กล้าพูดออกมาว่าเมื่อคืนเขาไปที่ใด ไปพบใคร"

มีอาจารย์ในราชวิทยาลัยไม่น้อยที่มีความประทับใจในตัวเย่เฟิงมาก

เสียดายที่หลักฐานมากมายชี้ไปยังตัวเขา เป็นสาเหตุให้พวกเขาไม่กล้าที่จะไม่เชื่อ