อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1262

ฮัวอิ่งถอนหายใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “เคล็ดวิชาสัตว์วิเศษ เจ้ายังไม่ฟื้นตื่นขึ้นมา รู้วิชานี้ได้อย่างไร”

นี่เป็นวิทยายุทธ์ลับเฉพาะของเผ่าหยก ไม่เคยสืบทอดให้กับคนอื่น มีเพียงหัวหน้าเผ่าเท่านั้นที่รู้

ปกติจะไม่สืบทอดให้ใคร เพราะสัตว์วิเศษตายแล้ว พวกเขาก็จะตายตามไปด้วย เท่ากับรวมกันเป็นกายเดียวกันกับสัตว์วิเศษโบราณ

หรือว่านางฟื้นคืนความทรงจำแล้ว?

เป็นไปไม่ได้

ดวงจิตวิญญาณยังรวบรวมไม่ครบถ้วน นางไม่มีทางฟื้นคืนความทรงจำ

ฮัวอิ่งยกมือขวาขึ้นมา ใช้โครงกระดูกหลายสิบที่เกิดจากพลังภายในมาต่อสู้

สัตว์วิเศษโบราณมีทั้งหมดสี่ตัว แต่ละตัวล้วนโหดเหี้ยมอำมหิต ทุกการโจมตีล้วนเพียงพอที่จะทำให้เลือดนองกลายเป็นเหมือนดั่งแม่น้ำ

ตามด้วยเสียงร้องของสัตว์วิเศษ สัตว์อสูรที่อยู่ข้างล่างต่างขาอ่อน แม้แต่ยืนก็ล้วนแทบยืนไม่ไหว

กระทิงไฟเก้าเขาก็คุกเข่าลง เขาทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจทั้งตกใจ

“กูหน่ายนายเก่งกาจมากเลย แม้แต่สัตว์วิเศษโบราณที่สูญพันธุ์ไปแล้วก็ยังสามารถเรียกกลับมาได้ ไม่เสียแรงที่เป็นกูหน่ายนายของพวกเรา”

“ไอโย้ว ลูกพี่ หัวใจของข้าเต้นแรงตึกตัก แทบจะกระโดดออกมาแล้ว ข้าหวาดกลัวมาก สั่นเทาไปทั้งตัวแล้ว”

“สั่นอะไร สัตว์วิเศษที่กูหน่ายนายเรียกมาจะกินพวกเราหรือไง”

“นี่เป็นความน่าเกรงขามของเผ่าพันธุ์ เจ้าไม่เข้าใจ”

พวกสัตว์อสูรต่างสั่นเทา แม้แต่ร่างกายก็หดคดไปด้วยกัน จะกล้าเงยขึ้นไปมองการต่อสู้บนหัวเสียที่ไหน

กระทิงไฟเก้าเขาก็ตกใจอกสั่นขวัญแขวน

เพียงแค่อดกลั้นไว้เท่านั้นเอง

เมื่อตอนที่เห็นเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กับเจ้าเสือน้อย เขายังไม่ตกใจขนาดนี้

เขาติดตามกูหน่ายนายนั้นถูกต้องแล้ว

โครงกระดูกสู้สี่สัตว์วิเศษไม่ได้ ล้วนถูกพวกเขาทำลายบดบี้

ฮัวอิ่งดูดด้วยฝ่ามือขวา โครงกระดูกบนพื้นถูกนางดูดเลือดจนแห้งต่างลุกขึ้นมาอีกครั้ง กลายเป็นโครงกระดูกขนาดใหญ่สี่โครงมุ่งโจมตีสัตว์วิเศษทั้งสี่

ตูมๆตูม.....

ทุกครั้งที่มีการกระแทก ทั่วทั้งสถานที่ทำพิธีบวงสรวงเทวดาฟ้าดิน เหมือนกับจะสูญหายไปแล้ว ทำให้อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว

“เจ้าอยากรู้หรือ? ฮ่าๆ บอกเจ้าก็ได้ ข้าเกลียดผู้หญิงคนนั้น เกลียดชังอย่างที่สุด ดังนั้นข้าจึงทำลายดวงจิตดวงนั้นแล้ว”

“เจ้าคิดว่าข้าจะหลงเชื่อเจ้าหรือ?”

“เจ้าจะไม่เชื่อก็ได้ ข้าก็ไม่ได้บีบบังคับให้เจ้าเชื่อ เย่จิ่งหาน เจ้าจะบอกเจ้า สิ่งที่เจ้ากระทำผิดอย่างใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตนี้ก็คือการแต่งงานกับนาง”

“ข้าแต่งงานกับนางแล้วเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า เจ้าเป็นอะไรกับข้า”

“ข้าเป็นอะไรกับเจ้า ฮ่าๆ ข้าเป็นอะไรกับเจ้า ข้าไม่ใช่คนอะไรของเจ้าอยู่แล้ว ฮ่าๆ....”

กู้ชูหน่วนถุยน้ำลาย พร้อมพูดด่าขึ้นมาว่า “โรคจิต”

เวินเส้าหยีตะโกนพูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “ระวัง”

“พัฟ.....”

กำลังภายในของฮัวอิ่ง สี่สัตว์วิเศษที่ดุร้ายใหญ่โต ถูกนางสะเทือนตกลงมาทั้งเป็น จนหายใจรวยริน สุดท้ายกลายเป็นความว่างเปล่า

กู้ชูหน่วนกระอักออกมาเป็นเลือด ร่างกายก็ล้มลงไป

"ขั้นสูงสุดระดับเจ็ด……นางคือขั้นสูงสุดระดับเจ็ด。"