อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1261

ปัง.....

ฮัวอิ่งสะบัดเสื้อคลุมมังกรที่สกปรกทิ้งไป

โกรธ

โกรธโมโหอย่างผลักภูเขาพลิกทะเล

บรรยากาศโดยรอบลดลงถึงจุดเยือกแข็งทันที รัศมีแห่งการสังหารระเบิดขึ้นมา

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์หรือสัตว์อสูรล้วนสั่นเทา

รัศมีแห่งการสังหารรุนแรงอย่างมาก

พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่มลงมาแล้ว

เวินเส้าหยีกับเย่จิ่งหานตะโกนออกมาพร้อมกันว่า “ระวัง รีบหนีไป”

“ตูม....”

แรงฝ่ามือมหาศาลพร้อมกับพลังที่กัดกร่อนพุ่งมาปกคลุมกู้ชูหน่วนไว้

พลังฝ่ามือนั้นครอบคลุมพื้นที่กระจายออกไปอย่างกว้างใหญ่มาก ต่อให้กู้ชูหน่วนใช้วิชาตัวเบา เพิ่มความเร็วให้เร็วที่สุดแต่ก็ไม่สามารถหลบหนีทัน

เวินเส้าหยีกับเย่จิ่งหาน คนหนึ่งเอาขลุ่ยหยกขาวออกมา คนหนึ่งเอาพิณหิมะออกมาอย่างรู้ใจกัน

ขลุ่ยกับพิณบรรเลงร่วมกัน ใช้การโจมตีทางเสียงต้านทานฝ่ามืออันทรงพลังไว้

“พัฟ.....”

คนที่อยู่ใกล้ ล้วนกลายเป็นพายเนื้อ

ท้องฟ้ามืดครึ้ม เต็มไปด้วยรัศมีแห่งความอาฆาต

ทุกคนไม่มีอารมณ์ที่จะฟังเสียงฉินและขลุ่ยที่ไพเราะอีกต่อไป แต่ละคนเพียงต้องการเอาชีวิตตนเองให้รอด

เวินเส้าหยีกับเย่จิ่งหานคิดว่ากู้ชูหน่วนจะวิ่งหนีไป แต่กู้ชูหน่วนไม่เพียงไม่หนีไป มุมปากกลับกระตุกเผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ในใจพวกเขาต่างเต้นแรง รู้สึกเหมือนผู้หญิงคนนี้มีแผนร้ายแน่

ซุ่ม…..

ทั้งสองคนต่างรวบเก็บขลุ่ยพิณ มาอยู่ด้านข้างซ้ายขวาของกู้ชูหน่วน หิ้วตัวกู้ชูหน่วนแล้วหนีออกไป

ไม่มีเสียงขลุ่ยพิณคอยควบคุม ฝ่ามืออันทรงพลังฟาดกระแทกอย่างแรง โชคดีที่พวกเขาวิ่งเร็ว ไม่อย่างนั้นทั้งสามคนคงตายคาฝ่ามือแน่

บนพื้นปรากฏหลุมลึกขนาดใหญ่

ไม่นาน เสียงดังกระหึ่มดังขึ้นมาอีก

พลังอานุภาพไม่เล็กไปกว่าฮัวอิ่ง

แผ่นดินกว้างใหญ่สั่นไหวอย่างต่อเนื่อง นูนๆบูดๆ จนผู้คนอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ