อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1260

เวินเส้าหยีตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก เย่จิ่งหานกลับไม่มีวี่แววจะช่วยเลย

คิดถึงความดีที่ผ่านมาของเวินเส้าหยี ตลอดจนเขาช่วยชีวิตนาง กู้ชูหน่วนตาแดงขึ้นมา ร่างกายเต็มไปด้วยพลังอันเต็มล้น

“ปัง....”

ชนกระแทกอย่างแรงอีกครั้ง กู้ชูหน่วนชนกระแทกม่านขั้วฟ้าเปิดได้แล้ว

รองหัวหน้าเผ่าตกตะลึง

พลังที่แข็งแกร่งมาก

เวลานี้ พลังของนางอย่างน้อยก็น่าจะมากกว่าขั้นกลางระดับหกแล้วมั้ง

แม้แต่ม่านขั้วฟ้าก็สามารถพังทลายลงได้ หากไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง รองหัวหน้าเผ่าไม่เชื่อเด็ดขาด

ในขณะที่กู้ชูหน่วนพังทลายม่านขั้วฟ้าได้แล้ว เย่จิ่งหานก็ลงมือ รวบรวมกำลังฟาดไปหาฮัวอิ่ง

สีหน้าฮัวอิ่งเปลี่ยนไปทันที หันฝ่ามือมารับไว้ คิดไม่ถึงว่าเย่จิ่งหานจะฟาดฝ่ามือมาอีกครั้ง พลังแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า

ฮัวอิ่งถูกทำร้ายอย่างไม่ทันตั้งตัว มีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก มือที่บีบคอเวินเส้าหยีไว้ก็คลายออก

เวินเส้าหยีให้ความร่วมมือ ฝ่ามือปรากฏพิณหิมะ

เสียงพิณหิมะดังขึ้นมา

สายพิณกลายเป็นสาร แต่ละเส้นพุ่งไปฆ่าฮัวอิ่ง

ฮัวอิ่งไม่ทันได้ตกตะลึง หันกลับมาโจมตีเวินเส้าหยี

เย่จิ่งหานเข้าร่วมการต่อสู้ โจมตีฮัวอิ่งทั้งข้างหน้าข้างหลัง

เย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยีเป็นคู่อริกัน ที่ผ่านมาเคยต่อสู้กันมานับครั้งไม่ถ้วน ไม่เคยร่วมมือกันเลย

และไม่รู้ว่าเป็นเพราะพวกเขาเคยต่อสู้กันมานับครั้งไม่ถ้วนหรือเปล่า จึงคุ้นเคยกันแล้ว ครั้งนี้ร่วมมือกันได้อย่างไม่มีที่ติ

ของจริงของปลอม ยากที่จะคาดเดา

ทุกครั้งที่ฮัวอิ่งคิดว่าพวกเขาจะโจมตีที่นี่ พวกเขากลับเปลี่ยนไปโจมตีในส่วนอันตรายที่นางคิดไม่ถึง

เมื่อคิดว่าพวกเขาไม่โจมตีตรงนี้ พวกเขากลับไล่บี้ตรงจุดเส้นตายของนางอย่างรุนแรง

กู้ชูหน่วนพอเข้าใจแล้วว่า ทำไมเมื่อกี้เย่จิ่งหานไม่ได้ลงมือช่วยทำลายม่านขั้วฟ้า เพราะเพื่อหาโอกาสทำร้ายฮัวอิ่งให้สาหัส

นางกระตุกมุมปากยิ้มขึ้นมาอย่างมั่นใจ ยกมือทั้งคู่ เห็นไม่ชัดว่านางเคลื่อนไหวยังไง อาวุธลับอันหนึ่งก็ถูกยิงออกไปแล้ว

อาวุธลับดูไม่สะดุดตา และก็รวดเร็วมาก ฮัวอิ่งไม่ได้ใส่ใจ ทุ่มเทกับการรับมือการจู่โจมร่วมกันของเย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยี

เมื่ออาวุธลับเข้ามาใกล้ ก็กลายเป็นรวดเร็วขึ้นมา นอกจากนี้ยังกลายเป็นวัตถุเหล็กแหลมที่มีรูปร่างเหมือนดอกบัวหิมะที่กำลังบานสะพรั่ง

ฮัวอิ่งอยากชักมือมาทำลายอาวุธลับพวกนี้ แต่เย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยีโจมตีไม่หยุด ไม่ให้นางได้มีโอกาสลงมือ