อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 140

เห็นเพียงเย่จิ่งหานที่ราวกับดวงจันทร์กลางหมู่ดาวมีชิงเฟิงเป็นคนเข็นเขาออกมา ข้างกายยังมีเจี่ยงเสวียที่น่าเกรงขามติดตามมาด้วย ส่วนสองแถวนั้นเป็นองครักษ์ของจวนอ๋องหาน

ใบหน้าของเย่จิ่งหานเย็นยะเยือก ไอเย็นที่น่ากลัวสายหนึ่งล้อมรอบตัวเขาเอาไว้

เขากำลังโกรธ

แต่กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้สึกว่าในความโมโหของเขาแฝงความคับแค้นใจเอาไว้ด้วย คับแค้นใจราวกับผู้หญิง

นางยกเนื้อจานหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า สองตาหรี่ลง ฉีกยิ้มออกมา "ท่านอ๋อง ท่านจะมากินข้าวด้วยกันหรือ"

เย่จิ่งหานเลิกคิ้วขึ้น มองอาหารที่วางอยู่เต็มโต๊ะกับชายหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งขนาบอยู่สองข้าง อดไม่ได้ที่จะกลัวนาง

เขายังไม่ตายเลยนะ

นางก็เริ่มเสาะบุปผาหาต้นหลิวแล้ว

"เห็นที พระชายาของข้าคงจะดื่มด่ำมาก "

เย่จิ่งหานเน้นหนักไปที่คำว่าพระชายาและดื่มด่ำ น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำแฝงแววแจ้งเตือน

ชิงเฟิงกับเจี่ยงเสวียจ้องมองไปทางกู้ชูหน่วนอย่างไม่พอใจ

แค่ทำหูทวนลมในสิ่งที่ท่านนายพูดก็แล้วไปเถอะ

คาดไม่ถึงว่าแก้พิษให้ท่านนายมาถึงครึ่งทางแล้ว ก็โยนทิ้ง นี่หลงลืมท่านนายไปแล้วหรือ

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างอายๆ"ก็พอใช้ได้"

หลังจากทะลุมิติมา จนถึงตอนนี้นางยังไม่เคยได้นอนอย่างจริงจังและปลอดภัยเลยสักครั้ง มีความปลอดภัยที่ไหนกัน

เห็นสีหน้าของเย่จิ่งหานที่ไม่เป็นมิตร

กู้ชูหน่วนรู้ เรื่องในคืนนี้คงไม่จบอย่างง่ายดายแน่นอน

นางทำปากยื่น "ท่านบอกว่าพ่อของท่านตามหาท่านมิใช่หรือ ท่านยังไม่รีบกลับไปอีก"

เซียวหยู่เซวียนกลืนกับข้าวคำสุดท้ายเข้าไป พูดอย่างคลุมเครือว่า "ใช่ พ่อข้ากำลังตามหาข้า ข้าขอตัวกลับไปก่อนแล้วกัน"

พูดจบ เซียวหยู่เซวียนก็ออกไปจากเรือนอุ่นทันที ไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามอง

กู้ชูหน่วนนิ่งอึ้ง