อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 174

เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แสนกลของกู้ชูหน่วน อี้เฉินเหยก็ทั้งโมโหทั้งตลก

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้จึงต้องใช้ไส้เชือกออกจากกระเช้า ออกไปบุกโจมตีพวกฉีโส่วบนหอสัญญาณที่สองก่อน

หลังจากที่หอสัญญาณที่สามทลายไปแล้ว เหลือแต่หอสัญญาณที่สอง เพราะหอสัญญาณแรกเต็มไปด้วยหมอกพิษ จึงไม่มีฉีโส่วเฝ้าอยู่

และเพราะพวกเราบุกมาแล้วทุกหอสัญญาณ ดังนั้นหอสัญญาณที่สองจึงเต็มไปด้วยยอดฝีมือของเผ่าปีศาจ

ยามค่ำคืนมืดมาก พวกกู้ชูหน่วนมองไม่ออกว่าอี้เฉินเฟยต่อสู้บนหอสัญญาณที่สองยังไง ได้ยินแค่เสียงฆ่าหั่นกัน ลมเย็นอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ยอดเขาอันกว้างใหญ่ดังก้องไปด้วยเสียงคร่ำครวญอย่างทรมาน ไม่รู้ว่าหอสัญญาณที่สองมีคนตายไปมากเท่าไหร่

ทาสบำเรอต่างก็ตัวสั่นเทา มีใครเคยเห็นภาพแบบนี้บ้าง

ประตูรั้วเปิดออกได้อย่างราบรื่น และยังคงเคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วสองเท่า เห็นว่าใครจะถึงหอสัญญาณที่สองแล้ว ไส้เชือกระหว่างหอสัญญาณที่สองกับที่สามกลับตัดขาดจากกัน

ด้านหนึ่งเสียการทรงตัวไป

เท่ากับว่าเชือกด้านหนึ่งถูกตัดออก ไส้เชือกรับน้ำหนักไม่ไหวกำลังดิ่งตัวลงไปเรื่อยๆ ในตอนที่ใกล้จะตกลงไปแล้วนั้น ฝูกวงดึงไส้เชือกด้วยมือข้างเดียว เขย่งปลายเท้าขึ้น ใช้ กระเช้าเป็นตัวช่วยในการเลี้ยวโค้ง กระโดดไปที่หอสัญญาณที่สอง

เพราะห่างจากหอสัญญาณที่สองอีกระยะหนึ่ง ระหว่างกระเช้ากับกระเช้าห่างกันมาก ตอนที่บินออกจากกระเช้าอันสุดท้ายไปกระเช้าอันแรก ฝูกวงไม่มีแรงในการกระโดดไปที่หอสัญญาณ จึงโยนอีกด้านของเชือกไปให้อี้เฉินเฟย แล้วใช้พลังที่ตัวเองมีทั้งหมด ดันกระเช้าไปที่หอสัญญาณเต็มแรง

อี้เฉินเฟยรีบไว้ได้แล้ว และดึงเข้ามาแรงๆ กระเช้ามาถึงหอสัญญาณที่สองอย่างปลอดภัย แต่ฝูกวงเป็นเพราะใช้แรงดันกระเช้ามาที่หอสัญญาณ ดังนั้นจึงไม่มีตัวช่วยค้ำจุน เขาตกลงไปยังเหวลึก

“ฝูกวง”

กู้ชูหน่วนตะโกนเสียงดัง ไม่รู้ว่าได้เชือกมาจากไหน นางรีบโยนลงไปให้ฝูกวง

ฝูกวงคว้าเอาไว้และปีนขึ้นมาด้วยเชือกเส้นนี้

แค่อึดใจเดียวเท่านั้น เขาอาจจะตกลงไปจนเละละเอียดไปแล้ว แต่ใบหน้าของเขากลับยิ้มแช่งอย่างมีความสุข

“นายหญิง”