อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 176

บนรถกระเช้าของกู้ชูหน่วน มีเพียงนาง อี้เฉินเฟย ฝูกวงและเย่เฟิง

เย่เฟิงเมาจนหลับสนิทลงไป ไม่มีแรงที่จะสู้ต่อไปแล้ว กู้ชูหน่วนยังพอเป็นวิชาตัวเบาอยู่บ้าง แต่ไม่มีกำลังภายในเลย จึงต้องใช้เข็มพิษกับอาวุธลับแอบโจมตี

อี้เฉินเฟยกับฝูกวงสองคนต่อกรกับยอดฝีมือสิบกว่าคนก็ไม่เคยแพ้มาก่อน

แต่กลับเป็นถันจู่หลินที่ทั้งโกรธทั้งแค้น เดินมายังหน้าประตูรั้วอย่างโมโห ยกดาบขึ้นอยากจะตัดไส้เชือกออก

แม้พวกทาสบำเรอจะถึงหอสัญญาณที่หนึ่งอยู่แล้ว แต่พวกเขายังห่างอยู่ไกลมาก ตอนนี้ถ้าไส้เชือกถูกตัดขาด พวกเขาทุกคนก็จะตกลงไปยังเหวลึก

ฝูกวงเห็นเช่นนี้ ไม่ห่วงอันตราย เขากลับไปเตะหลังหัวของถันจู่หลินอย่างแรง

นี่เป็นท่าเตะที่ดูถูกคนมาก ถันจู่หลินโมโหจัด กลับทำได้แค่หันข้างหลบออกไป เพราะความเร็วของฝูกวงเร็วมากจริงๆ

“พุ่งๆๆ……”

ในตอนที่หลบออกไปข้างๆนั้น พวกฉีโส่วที่อยู่ข้างๆเขาก็ต่างถูกฝูกวงฆ่าปาดคอจนหมด

“ช่วยคนออกไปจากหอเฟิงหยุนของข้าก็ช่างเถอะ ยังกล้าฆ่าลูกน้องของข้าอีก เจ้าคิดว่าข้าอ่อนแอ จนปล่อยให้เจ้ารังแกได้ง่ายๆหรือไง?”

ถันจู่หลินกวักมือ พวกฉีโส่วทั้งหลายล้อมฝูกวงเอาไว้อย่างหนาแน่น

ฝูกวงกระตุกยิ้มมุมปาก สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก เขาไม่พูดไร้สาระกับพวกเขา ร่างกายผอมแห้งนั้นยืนอยู่บนไส้เชือกเหมือนดั่งเทพสงคราม หากใครกล้าก้าวขึ้นมาแม้แต่นิดเดียว เขาก็จะฆ่าทุกคนที่เข้ามาทั้งหมด ปกป้องไส้เชือกเส้นนี้และกู้ชูหน่วนเอาไว้ด้วยชีวิต

บนไส้เชือก ยอดฝีมือมากมายขึ้นรถกระเช้าออกไป

อี้เฉินเฟยแม้จะเก่งเรื่องการต่อสู้มากแค่ไหน เป็นเรื่องยากที่จะต่อกรกับยอดฝีมือเยอะขนาดนี้

สถานการณ์ของพวกเขาเริ่มแย่ลงทุกที

ยอดฝีมือระดับสี่ที่เป็นหัวหน้าพุ่งออกจากการป้องกันของอี้เฉินเฟย ตรงไปที่บนรถกระเช้าของพวกกู้ชูหน่วน

สีหน้าของอี้เฉินเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ใช้ความนุ่มนวลเอาชนะความแข็งแกร่ง ทำเอายอดฝีมือระดับสี่กระเด็นออกไปไกล

“ปังๆๆ……”