อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 198

พลังของค่ายกลลดลงไปมาก กู้ชูหน่วนก็ถึงหาทางออกจากทางลับได้

แต่ทางเข้าทางลับนี้ ไม่ใช่ทางเข้าทางลับที่แยกกับจอมมารเมื่อกี้

นางรู้สึกสงสัย

ค่ายกลนี้พลิกคนจริงๆ?

เมื่อกี้ยังป้องกันอย่างหนาแน่นจนไม่มีทางแก้ได้เลย ตอนนี้พลังของค่ายกลกลับอ่อนลงงั้นเหรอ?

มีคนช่วยนางแก้ค่ายกลหรือเปล่า?

ภายในเผ่าปีศาจ ยังจะมีใครช่วยนางแก้ค่ายกลได้?

หรือว่าจะเป็นอาโม่?

“นายหญิง พวกเราหาทางเข้าทางลับเจอแล้ว ทำไมถึงไม่ออกไปสักที? หรือว่าจะต้องหาอะไรอีก?” ฝูกวงถามอย่างไม่เข้าใจ

ไม่ไกลมาก จอมมารก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างได้ใจ ยกมือเขียนขาวขึ้น แล้วสูดดมกลิ่นดอกไม้บนมือลึกๆ จากนั้นก็พูดออกมาว่า

“โง่หรือเปล่า นางก็ต้องตามหาข้าอยู่แล้ว ตามหาข้าไม่เจอ นางจะออกไปง่ายๆได้ยังไง”

กู้ชูหน่วนกวาดตามองรอบด้าน ที่นี่เงียบสงบไม่มีคนเลยสักคน แต่ไม่ไกลมากมีแสงไฟสลัวอยู่ ไม่รู้ว่ามีฉีโส่วมากเท่าไหร่กำลังตามหาพวกเขาอยู่

นางมองดูทางลับ แล้วมองแสงไฟสลัวไม่ไกลมาก กัดฟันพูดว่า “ไปกัน”

อาโม่เดินในเขาทิ้งวิญญาณ เหมือนเดินในสวนบ้านตัวเอง เห็นว่านางยังไม่มาก็คงกลับบ้านไปเอง

และนางรู้ว่าทางลับเยอะขนาดนี้ ตัวตนก็น่าสงสัยมากด้วย คิดว่าคงไม่โง่เหมือนเย่เฟิง ถูกคนของเผ่าปีศาจจับตัวไป

บอกไปก็ไปเลย กู้ชูหน่วนเดินเข้าไปก่อน เย่เฟิงคนที่สอง ฝูกวงอยู่ท้าย แล้วหายไปจากทางลับทันที

เสวียซากุมขมับ

นายท่านโดนตบหน้าอีกครั้ง

ครั้งนี้นายท่านน่าจะไม่มีเหตุผลพูดแทนนางแล้วนะ

นายท่านของเขาไม่ก็ไม่โกรธ แต่ถ้าโกรธขึ้นมา จะต้องมีศพเกลื่อนเลือดท่วมทั้งโลกแน่

โดนเล่นงานแบบนี้ เขาไม่รู้ว่านายท่านจะโมโหจนอาละวาดหรือเปล่า

ดวงตาสีฟ้าอ่อนที่มีเสน่ห์ของจอมมารไม่สบายๆเหมือนก่อนหน้านี้ แต่กลับจ้องมองทางเข้าทางลับอยู่อย่างนั้น

ร่างกายแผ่ซ่านไปด้วยความกดดัน กดจนเสวียซาอดไม่ได้คุกเข่าลงพื้น

เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเสวียซาเหมือนสายน้ำ เสวียซารู้สึกหวาดกลัวเหมือนโลกกำลังจะแตกสลาย

นายท่าน……