อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 237

ข้างบนมีค้างคาวกินคน ข้างล่างมีงูพิษอีกเป็นฝูง

วิธีนี้ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ

เหล่าองครักษ์ต่างก็เลียนแบบฝูกวงในการใช้พลังภายในกระแทกฝูงค้างคาวออกไป พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปกป้องพวกกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนพูดว่า "เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ดีแน่ ฝูกวง เจ้าคิดหาทางหาตัวผู้อาวุโสตงให้พบ เอาชนะนางให้ได้ ไม่เช่นนั้นพวกเราคงหนีไม่รอดแน่"

"แต่ถ้าข้าน้อยไปแล้ว นายหญิงกู้จะทำอย่างไร "

"ข้าย่อมมีวิธีการของข้า ข้าจะช่วยบังตัวเจ้า เจ้ารีบไป ไม่เช่นนั้นถ้าพลังภายในของเจ้าหมดแล้ว อยากจะสู้กับนางก็ทำไม่ได้"

ฝูกวงกวาดมองไปรอบๆสนามรบ

สถานการณ์ตอนนี้ไม่สามารถจะมองในแง่ดีได้จริงๆ

ลูกน้องของเย่จิ่งหานแต่ละคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย

เย่เฟิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ยังต้องปกป้องท่านยายเย่ ไม่มีความสามารถในการต่อสู้แล้ว

ที่ยังสามารถสู้ต่อได้มีเพียงเขากับองครักษ์ลับอีกจำนวนหนึ่งของเย่จิ่งหานเท่านั้น

ถ้าหากยังยืดเยื้อออกไป เกรงว่าเขาคงต้องตายเพราะใช้พลังภายในจนหมด

คิดถึงตรงนี้ ฝูกวงได้แต่กัดฟันพูดขึ้นว่า "ข้าพอจะรู้ตำแหน่งที่นางอยู่แล้ว นายหญิงกู้ ท่านอดทนเอาไว้ ข้าน้อยจะหาตัวนางให้พบในเวลาที่เร็วที่สุด และจัดการกับนางซะ"

"ดี "

ฝูกวงรวบรวมกำลังภายในอีกครั้ง กระแทกค้างคาวที่บินอยู่กลางอากาศออกไป ปลายเท้าแตะพื้น อาศัยต้นไม้ในป่า ราวกับเป็นลิงตัวหนึ่ง พุ่งตัวกระโดดออกไปจากป่านี้

เข็มเงินกำสุดท้ายของกู้ชูหน่วน ถูกยิงออกไปหาค้างคาวที่บินตามฝูกวงไป

องครักษ์ลับอีกหลายคนก็รวบรวมพลังฝ่ามือ โจมตีไปยังค้างคาวที่บินไล่ตามฝูกวง

ที่พวกเขาสามารถทำได้มีเพียงเท่านี้

ฝูกวงจะสามารถจากไปอย่างปลอดภัยหรือไม่ จะสามารถจัดการกับผู้อาวุโสตงได้หรือไม่ ก็ต้องพึ่งตัวเขาเองแล้ว

ค้างคาวยิ่งอยู่ก็ยิ่งเพิ่มจำนวนมากขึ้น สามารถทำลายการป้องกันของพวกเขาได้ตลอดเวลา

งูพิษก็ยิ่งอยู่ยิ่งมีมากขึ้นเช่นเดียวกัน ฤทธิ์ของยาที่กู้ชูหน่วนได้โรยเอาไว้ได้สลายไปมากแล้ว อีกอย่างยาที่โรยไว้ก็ถูกงูพิษที่สลบไปกลบเอาไว้ ฝูงงูพิษแทบจะไม่มีความกลัวอีกต่อไป โถมเข้ามากัดทีละตัว

กู้ชูหน่วนจุดคบไฟขึ้น คิดจะลองใช้ไฟขู่พวกมันให้ถอยไป แต่สัตว์มีพิษเหล่านี้ ไม่กลัวไฟเลยสักนิด แต่ละตัวโผเข้ามาอย่างห้าวหาญ

"อ๊า……"