อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 256

มุมปากกู้ชูหน่วนกระตุก

เขาตั้งใจมาก่อเรื่องหรือนี่?

วันมงคล ทำอย่างกับนางมีสัมพันธ์คลุมเครือกับเขาอย่างนั้นแหละ

ชิงเฟิงเดือดดาลเอ่ย “บังอาจ! พระชายาเราใช่ผู้ที่เจ้าจะวิจารณ์ตามอำเภอใจ...”

“ซีด...”

จอมมารโบกมือไปตามอารมณ์ อายสังหารไร้รูปหนึ่งโจมตีตรงใส่ชิงเฟิง

อายสังหารดูคล้ายราบเรียบ แต่ความเป็นจริงกลับแฝงด้วยพลังทำลายฟ้าพินาศพสุธา ขอเพียงถูกคลื่นสัมผัส เกรงว่าต้องระเบิดเป็นหมอกโลหิตทันที

นัยน์ตาชิงเฟิงหดเล็ก คิดหลบหลีก แต่กลับไร้ที่หลบ เพราะพลังฝ่ามือเร็วเกินไป

ความรู้สึกแห่งความตายใกล้มาเยือน เขานึกว่าตนต้องตายแน่แล้ว แต่กลับยังมีนายดียื่นมือมา โบกมือกลับไปอย่างสง่างาม ผันแปรการโจมตีถึงฆาตนี้

ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เพียงแค่ชั่วแวบเดียว คนที่เหลือไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทว่าชิงเฟิงคล้ายเดินกลับจากนรกภูมิมาแล้ว

“ชายาข้าสวยวิไลเป็นสง่า อ่อนโยนจรรยางาม หรือว่าจอมมารอิจฉาที่ข้าได้ชายาดี ?”

“โครม...”

ทั้งงานแตกรังทันที แต่ละคนถอยออกด้านหลัง มองจอมมารที่สะดุดตาถึงที่สุดด้วยความหวาดกลัว

เขาๆๆ...

เขากลับเป็นจอมมารของเผ่าปีศาจ?

สวรรค์! จอมมารยังเยาว์วัยขนาดนี้ได้อย่างไร? แถมยังหน้าตาดีเช่นนั้นอีก?

หรือไม่ควรสูงวัย หน้าตาโหดเหี้ยมดุร้าย มีหนวดเคราเต็มไปหมดหรือ?

กู้ชูหน่วนก็คิดไม่ถึงเช่นกัน จอมมารที่ตนรังเกียจกลับเป็นน้องชาย ของนางเสียได้

นางคิดมาตลอดว่าซือโม่เฟยเป็นลูกสุนัขตัวน้อย คิดไม่ถึงว่าจะเป็นหมาป่าตัวโตที่คลุมหนังแกะ

ความแตกต่างมากเหลือเกิน

อยู่นานนางก็ยังไม่คิดไม่ได้

จอมมารถูกเปิดโปงฐานะก็ไม่สนใจ เพียงเอ่ยประโยคหนึ่งอย่างยโส “พี่สาวของข้าชอบชายวรยุทธ์สูงส่ง เอาใจเมียไร้ขีดจำกัด เป็นผู้ชายที่มีความเป็นชาย เงื่อนไขที่นางกล่าว ข้าล้วนเหมาะสม ผู้ที่นางกล่าว ก็คือข้า”

ตาค้าง