อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 257

บรรดาแขกเหรื่อรู้สึกผิดปกติ ต่างออกห่างห้องโถงหลัก เกรงว่าหากเทพสงครามกับจอมมารสู้กันขึ้นมา ที่ต้องรับเคราะห์จะเป็นพวกเขา

แต่พวกเขาก็ไม่อยากพลาดศึกใหญ่หลวงแห่งยุคนี้อีก แต่ละคนจึงหลบดูอยู่ข้างนอก

กู้ชูหน่วนหาวฟอดหนึ่ง เพลียเหลือเกิน

“ชิงเอ๋อร์ พาข้ากลับห้องไปนอน”

“หา...คุณหนู ท่านอ๋องจะสู้กับจอมมารอยู่แล้ว” เวลานี้คุณหนูจะนอนหลับได้อย่างไร?

ได้ยินว่าจอมมารเป็นคนเลวที่สิบโฉดไม่ละ ฉุดคร่า ชำเรา ลักพาตัว

กู้ชูหน่วนง่วงจนหนังตาลืมไม่ขึ้น ขี้เกียจสนใจพวกเขาสู้กันอย่างไร และขี้เกียจสนใจว่าผู้อื่นมองนางอย่างไร นางอยากแต่เพียงนอนชดเชย

เห็นชิวเอ๋อร์ไม่นำทาง นางจึงกลับห้องตัวเอง ปังเสียงหนึ่ง ประตูใหญ่ปิดสนิท นอนทั้งชุดนั้น

ชิวเอ๋อร์เปิดประตูห้องอย่างเบาไม้เบามือ เดิมคิดว่าคุณหนูของตนจะขุ่นเคืองเพราะงานแต่งถูกทำพัง แต่คิดไม่ถึงว่าเพิ่งชั่วครู่ นางกลับส่งเสียงหายใจสม่ำเสมอออกมา

“คุณหนู ท่านจะวางใจมากไปหน่อยแล้วนะเจ้าคะ ข้างนอกเละเทะเป็นโจ๊กแล้ว”

“เสียงดังอะไร ข้าไม่ได้หลับดีๆ มาตั้งกี่วันแล้ว” กู้ชูหน่วนสะบัดมือชิวเอ๋อร์ออก แม้แต่เปลือกตาก็ขี้เกียจลืม

พื้นเตียงสั่นสะเทือนราวแผ่นดินไหว สิ่งของในห้องก็สั่นโคลงเคลง เสียงปะทะข้างนอกปังๆๆๆ เข้าโสตหูไม่หยุด ครั้นมองไปบนฟ้าคราม พริบตาเดียวเมฆาวาโยก็เปลี่ยนสี เมฆดำรวมกลุ่ม จากนั้นก็เป็นสายเสียงอัสนี ชิวเอ๋อร์ตกใจจนสั่นพั่บๆ

ต่อสู้กับจอมมารจริงๆ แล้ว

ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาสู้กันอย่างไร จวนอ๋องหานทั้งหลังสะเทือนไม่หยุด

“คุณหนู ข้างนอกยิ่งสู้ก็ยิ่งดุเดือด ท่านไปดูหน่อยไหมเจ้าคะ?”