อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 262

สายตากู้ชูหน่วนไม่เป็นมิตร เสียงเย็นชาบางส่วน

เซียวหยู่เซวียนคิดไม่ถึงว่ากู้ชูหน่วนจะโมโหขึ้นมาขนาดนี้กะทันหัน

ถึงจอมมารจะเป็นน้องชายร่วมอุทร แต่อย่างไรเขาก็คือจอมมาร หากเขาเกิดโทสะ แค่โบกมือตามอารมณ์ก็เอาชีวิตนางได้แล้ว

เซียวหยู่เซวียนเอ่ยเตือน “ยัยขี้เหร่ ไยเจ้าจึงกล่าวกับน้องชายเช่นนี้เล่า มีเรื่องอันใดก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยได้”

จอมมารอุ่นใจขึ้นทันที

เป็นท่านน้าชายของเขาโดยแท้ ในใจยังเอนเอียงทางเขา

“พี่สาวไม่ชอบให้บนตัวมีกลิ่นของอาโม่หรือ?”

“พูดเป็นเล่น! หากข้าติด GPS บนตัวเจ้า ลอบตามเจ้าตลอดเวลา เจ้าจะดีใจไหม?”

“จีพีอะสื่อ(*ตาย) นั่นเป็นวิธีการตายอย่างใด? พี่สาววางใจ มีข้าอยู่ ใครก็ทำร้ายท่านไม่ได้”

“...”

กู้ชูหน่วนสงสัยว่าสองคนนี้จะรวมหัวกันมาแกล้งนาง โดยเฉพาะจอมมาร

“ขจัดกลิ่นเจ้าบนตัวข้าประเดี๋ยวนี้!”

“ก็ได้ๆ เช่นนั้นท่านกำจัดบอลในท้องท่านได้หรือไม่?”

ครั้นมือใหญ่จอมมารโบกไป กลิ่นดอกลำโพงจางๆ บนตัวกู้ชูหน่วนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที

เพียงแต่นัยน์ตาพิลึกทั้งคู่ของจอมมาร จ้องหน้าท้องแบนราบของกู้ชูหน่วนตลอดเวลา ความหมายในแววตาไม่ชัดเจน

กู้ชูหน่วนถอยหลังก้าวหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว กุมท้องตัวเอง “เจ้าคิดจะทำอะไร?”

“บอลลูกนั้นน่ารังเกียจนัก อาโม่ไม่ชอบบอลลูกนั้น”

เซียวหยู่เซวียนฟังอยู่ค่อนวันถึงเข้าใจ ว่าบอลที่จอมมารกล่าวคืออะไร

เขาตื่นตะลึง “ยัยขี้เหร่ เจ้าท้องแล้ว? ไม่กระมัง? พ่อเด็กเป็นใคร? เทพสงคราม?”

กู้ชูหน่วน “...”