อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 268

“เจ้าคิดจะทำอะไรอีก?” เย่จิ่งหานเอ่ยถาม

“ราชวิทยาลัยจะเปิดงานชุมนุมสวินหลงประเดี๋ยวนี้แล้ว ข้าอยากเข้าร่วม”

“ไม่ได้ งานชุมนุมสวินหลงอันตรายมาก จะแสวงหาได้ของล้ำค่าหรือไม่ก็ยังไม่รู้ แค่ค่ายกลอสูรร้ายในนั้นก็ยังต้องเป็นผู้ยอดยุทธ์จึงจะต่อกรได้”

กู้ชูหน่วนมองเขาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ

เย่จิ่งหานเบือนหน้าไปอีกทาง ไม่อยากเห็นแววตาของกู้ชูหน่วน เขากลัวตัวเองใจอ่อนรับปากนางอีก

“เจ้าต้องการของสิ่งใด ข้ามอบให้ก็สิ้นเรื่อง มิต้องไปเสี่ยงอันตราย”

“ท่านอ๋อง ท่านไม่เข้าใจ ข้าเข้าร่วมงานงานชุมนุมสวินหลงมิใช่เพื่อแสวงหาของล้ำค่า แต่เพิ่มการฝึกฝนนอกสถานที่กับลูก ท่านคิดดูนะ อุดอู้อยู่ในห้องทั้งวัน อึดอัดแค่ไหน? ผู้ใหญ่ยังต้องคับอกคับใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเด็ก สูดอากาศอย่างพอเหมาะ ได้รับอากาศบริสุทธิ์บ้างก็ดี”

“...”

“อีกอย่าง ท่านไม่อยากให้ลูกเราเกิดมาก็เก็บเนื้อเก็บตัวเหมือนเย่เฟิงกระมัง? อยากให้ลูกร่าเริง ก็ต้องออกไปเดินให้มากๆ ลูกในท้องก็ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับสังคมเหมือนกัน นี่ข้าจะพาลูกออกไปเพิ่มพูนความรู้”

“...”

เย่จิ่งหานไม่รู้ว่าสมองน้อยๆ ใบนั้นของกู้ชูหน่วนบรรจุอะไรกันแน่ ไยดำจึงกล่าวเป็นขาวได้

การสนทนาไร้ข้อเท็จจริงเช่นนี้ เห็นเขาเป็นเด็กสามขวบหรือ?

“เจ้าอยากพาลูกออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ข้าไปเดินเล่นเป็นเพื่อนเจ้าได้ มิจำเป็นต้องไปร่วมงานชุมนุมสวินหลง”

“นี่ท่านไม่รู้เสียแล้ว ไปสถานที่เช่นนั้นถึงรู้สึกจริง ท่านพระปฏิมาองค์นี้อยู่ข้างกายข้า เข้มขรึมไม่แย้มยิ้มยังแล้วไป ยังมีจิตสังหารพวยพุ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำค้างอีก ข้ากลัวลูกโตแล้วจะเหมือนท่าน เป็นเด็กหน้าเย็น”

“เจ้าว่าอะไร?”

“ข้าว่าข้ากลัวลูกจะเหมือนท่าน ต่อไปหาภรรยายาก”

“เช่นนั้นข้าจะชิงเฟิงเจี่ยงเสวียออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนเจ้า”

“ชิงเฟิงทึ่มทึก โง่จนอย่างกับหมีควาย ท่านอยากให้ลูกชายเราอีกหน่อยเป็นเหมือนเขา? เจี่ยงเสวียยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เอาแต่ทำหน้าเย็นทั้งวัน อย่างกับทุกคนติดหนี้เขาสองร้อยห้าสิบตำลึง ข้ากลัวลูกจะเลียนแบบเขา อัปมงคล!”