อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 267

บางทีอาจเป็นเพราะเห็นแววตาหวาดกลัวของกู้ชูหน่วนรวมไปถึงเรือนร่างที่สั่นเทา อายเย็นของเย่จิ่งหานจึงลดทอนลงบางส่วน จิตสังหารก็หายสิ้นไร้ร่องรอย

ชื่อเสียงของเขาไม่สู้ดีโดยแท้ แคว้นเย่อันกว้างใหญ่ มีไม่กี่คนที่ไม่กลัวเขา

แม้กู้ชูหน่วนโอหังกำเริบเสิบสาน แต่อย่างไรก็เป็นสตรีนางหนึ่ง

เย่จิ่งหานเอ่ยเสียงเย็น “ในเมื่อเจ้าเป็นผู้หญิงของข้า ขอเพียงไม่ทำเรื่องที่เกินไป ข้าก็ไม่ทำอะไรเจ้า แต่หากให้ข้ารู้ว่าเจ้ายังเกาะแกะ มีสัมพันธ์คลุมเครือกับชายอื่นอีก อย่าหาว่าข้าลงมือโหดเหี้ยมก็แล้วกัน”

โหดเหี้ยม?

พยัคฆ์ร้ายกินบุตรหรือ?

เหอ...

กู้ชูหน่วนตกใจพลัน

นางเชยใบหน้าน้อยๆ งามล่มเมืองขึ้น กะพริบตาแววตาน้อยใจ “รู้แล้ว ถึงเราจะเป็นผัวเมียเพียงในนามไร้ความจริง ข้าก็จะทำฉากเบื้องหน้าอย่างดี ไม่เกาะแกะมีสัมพันธ์คลุมเครือกับชายใด”

มือของเย่จิ่งหานกุมลั่นกรอบแกรบ

“เพียงในนามไร้ความจริง? อย่างแรก เรามีทั้งนามและมีทั้งความจริง อย่างที่สอง ในท้องเจ้ามีลูกของข้า นับแต่นี้ต่อไป เจ้าก็คือชายาของข้า เข้าใจไหม?”

กู้ชูหน่วนส่ายหน้า

ไม่ใช่บอกว่าเล่นละครตามสถานการณ์ เป็นผัวเมียแต่ในนามไม่เป็นจริงหรือ?

เย่จิ่งหานสติแตกเล็กน้อย

เขาชอบผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร?

หากเปลี่ยนเป็นหญิงนางอื่น ยังไม่รีบเอาใจเขาหรือ?

จู่ๆ กู้ชูหน่วนก็หัวเราะแหะๆ “ท่านอ๋อง คงมิใช่ว่ารักข้าเข้าให้แล้วกระมัง?”

“ขบขัน! เจ้านิสัยเยี่ยงไร ข้าจะรักเจ้าได้อย่างไร? ข้าเพียงตรองเพื่อลูกเท่านั้น”

“ใช่ๆๆ นิสัยข้าบกพร่อง แต่ท่านอ๋อง เราหารือกันเรื่องหนึ่งได้ไหม? ข้าอยากกลับไปเรียนที่ราชวิทยาลัย”