อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 290

“ห้าร้อยห้าสิบล้านตำลึง” ซ่างกวนฉู่ตามหลังมาติดๆ

คนที่ประมูลเมื่อกี้เป็นแค่ตัวประกอบ ตอนนี้คนที่ประมูล ถึงจะเป็นตัวละครหลักจริงๆ

กู้ชูหน่วนรู้ว่าอี้เฉินเฟย ซ่างกวนฉู่ รวมไปถึงเย่จิ่งหานจะเริ่มการสู้กันแล้ว แต่ไม่รู้ว่าผู้ประมูลสามคนนี้ใครจะชนะ

“หกร้อยล้าน”

“หกร้อยห้าสิบล้าน”

“เจ็ดร้อยล้าน”

เฮือก……

ทั้งงานนอกจากอี้เฉินเฟยกับซ่างกวนฉู่แล้ว ก็ไม่มีใครประมูลอีกเลย

พวกเขาอยากได้มากแค่ไหน ก็หาเงินมากมายขนาดนั้นมาไม่ได้หรอกนะ

กู้ชูหน่วนเหลือบตามองเย่จิ่งหาน

เจ้าหมอนี่ทำตัวเป็นผู้ชมตั้งแต่แรกจนจบ ไม่ได้คิดจะประมูลเลย หรือว่าเขารอให้อี้เฉินเฟยกับซ่างกวนฉู่ประมูลกันให้เสร็จก่อน?

เจ็ดร้อยล้านตำลึง นี่ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆเลยนะ

เทียบเท่ากับเงินในคลังหลวงได้เลยล่ะ

อี้เฉินเฟยเป็นคนใหญ่คนโตในแคว้นฮั่ว และเป็นอาจารย์ในสำนักหรูเจีย และยังมีชื่ออย่างอื่นที่ยังไม่รู้ เขามีเงินก็ว่าไปอย่าง

แต่ซ่างกวนฉู่มีอะไร เขาเอาเงินมากมายพวกนั้นมาจากไหนกัน?

หรือว่าเบื้องหลังของเขามีชื่ออื่นอีก

“เจ็ดร้อยห้าสิบล้านตำลึง” อี้เฉินเฟยพูด

ซ่างกวนฉู่เริ่มลังเล นานมากก็ไม่พูดอะไร

ทุกคนต่างรู้กันดีแก่ใจ แขกในห้องนั้นเกรงว่าจะเอาเงินมากมายขนาดนี้ออกมาไม่ได้ จะแพ้แล้ว

ถึงแม้จะเป็นฮ่องเต้มา ก็คงเอาเงินเจ็ดร้อยห้าสิบล้านออกมาไม่ได้

ไม่นาน ห้องด้านข้างของซ่างกวนฉู่ก็พูดขึ้น “แปดร้อยล้านตำลึง”

เฮือก……

ห้องหมายเลขสามเป็นใครกันนะ กลับประมูลในราคาแปดร้อยล้านตำลึง

มือที่เคาะโต๊ะของอี้เฉินเฟยก็ชะงักไปทันที บนร่างกายมีแรงอาฆาตแผ่ซ่านออกมา

เผ่าเทียนเฟิ่น……

เป็นพวกเขาอีกแล้ว

เหอะ……

“แปดร้อยห้าสิบล้าน”

“เก้าร้อยล้าน”

“เก้าร้อยห้าสิบล้าน”

ห้องหมายเลขสามเงียบไป สักพักใหญ่ก็พูดขึ้นว่า “พันล้าน”

“หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน”

เสี่ยวลู่ที่ใจเย็นมาตลอด ก็อดไม่ได้ตะลึง

หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน……

นี่เป็นครั้งแรกแห่งประวัติศาสตร์ของที่จัดงานประมูลเฟิงเซียงที่มีราคาสูงเสียดฟ้าขนาดนี้

และ……นี่เป็นแค่แผนที่ไข่มุกมังกรสีฟ้า ไม่ใช่ไข่มุกมังกรสีฟ้าจริงๆ ถ้าเป็นไข่มุกสีฟ้าจริง คงได้ถูกแย่งจนไม่เหลือชิ้นดีแน่

“ปัง……”

คนในห้องหมายเลขสามตบโต๊ะเสียงดัง

ผู้มีทักษะการต่อสู้สูง ต่างก็ได้ยินเสียงจากด้านในดังออกมาเบาๆ “ว่าไงนะ……เงินที่เอามาถูกปล้นไปงั้นเหรอ ใครมันบังอาจขนาดนี้ ขนาดเงินของเผ่าเทียนเฟิ่นก็ยังกล้าปล้น”

“เหมือน……เหมือนจะเป็นฝีมือของสำนักอสุรา”

“สำนักอสุราอีกแล้วรึ ข้าสั่งให้คนไปจับตาดูคนของเผ่าอสุราไว้แล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงให้พวกนั้นลงมือได้?”

“สำนักอสุราร่วมมือกับสำนักรู้ฟ้า ข้าน้อย……ข้าน้อยพลาดเอง ถึงได้……”

“งั้นตอนนี้เอาเงินมาได้เท่าไหร่?”

“ไม่มีแล้วขอรับ มากสุดก็ได้แค่พันล้าน ถ้าจะเอามาอีก ถึงจะขี่ม้ามาเร็วแค่ไหน ก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนขอรับ”

“บัดซบ! รีบไปรวบรวมเงินมาซะ ไม่ว่ายังไงก็ต้องประมูล青珠มาให้ได้”

“ขอรับๆๆ……”

อี้เฉินเฟยได้ยินแล้ว เย่จิ่งหานได้ยินแล้ว ซ่างกวนฉู่ก็ได้ยินแล้วเช่นกัน

การฟังของกู้ชูหน่วนดีมาตลอด ถึงแม้จะไม่ค่อยชัดเจนมากนัก แต่ก็จับใจความได้

สำนักรู้ฟ้า?

นั่นมันสำนักอะไรอีกล่ะ?

ทำไมนางถึงรู้สึกว่าโลกนี้มีสำนักสมาคมอะไรพวกนี้เยอะมาก

เสี่ยวลู่บิดเอวพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แขกห้องหมายเลขเจ็ดประมูลที่ราคาหนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน ยังมีคนจะเพิ่มราคาอีกไหม?”

ทั้งงานเงียบสงบ

ในตอนที่ทุกคนต่างก็คิดว่าแผนที่ไข่มุกมังกรสีฟ้าจะถูกแขกห้องหมายเลขเจ็ดประมูลไปนั้น เย่จิ่งหานก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “หนึ่งพันห้าร้อยล้าน”

เฮือก……