อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 298

นัยน์ตากู้ชูหน่วนประกายขึ้น จ้องมองกระดิ่งทลายวิญญาณไม่ละสายตา

ไม่รู้ว่าทำไม นางรู้สึกว่ากระดิ่งทลายวิญญาณเหมือนจะรับรู้อะไรได้ ชักนำให้นางเดินไปข้างหน้า

ข้างหน้ามีนักเรียนราชวิทยาลัยมากมายรวมตัวอยู่ที่นั่น ในนั้นมีเสียงตกตะลึงที่หาสมบัติได้เป็นระยะ

อวี่ฮุยพูดอย่างร้อนใจว่า “ลูกพี่ พวกเราไปตรงนั้นกันไหม ดูว่าจะหาอะไรเจอบ้าง”

“รีบทำไม พื้นที่ตรงนี้ซับซ้อน ด้านซ้ายมีถ้ำอยู่ที่หนึ่งไม่ไกลมาก พวกเราไปที่ถ้ำก่อน”

“หือ……ไปถ้ำทำไมเหรอ”

เซียวอวี่เซวียนตบหัวพวกเขาไปคนละป๊าบ “ยัยขี้เหร่ให้พวกเจ้าไป พวกเจ้าก็ไปสิ จะพูดให้มากความทำไม”

ทั้งสี่คน ชายสามหญิงหนึ่งเดินเข้าไปในถ้ำ ถ้ำไม่ใหญ่มาก รองรับได้แค่พวกเขาสี่คนเท่านั้น รอบด้านของที่นี่เต็มไปด้วยกำแพงดิน หลิวเยว่อวี่ฮุยค้นหาตั้งนานก็ไม่เจออะไรเลย จิตใจก็ร้อนรนขึ้นมาเรื่อยๆ

กู้ชูหน่วนหยิบยาเม็ดออกมาจากกระเป๋าสิบกว่าขวด โยนไปให้พวกเขา “แบ่งกันเองแล้วกัน ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ ก็ต้องเพิ่มพละกำลังของตัวเอง ขอแค่มีพละกำลังที่แข็งแกร่งมาพอ ก็จะไม่ถูกคนอื่นรังแกได้ง่ายๆ”

เซียวอวี่เซวียนและคนอื่นเปิดขวดยาออกอย่างสงสัย พอเปิดออกมาก็มีกลิ่นพลังพุ่งออกมา พวกเขาตกตะลึงมาก

“ยาชะไขกระดูก เป็นยาชะไขกระดูกเหรอ แถมยังมีสิบกว่าขวดอีก คุณพระ ยัยขี้เหร่ เจ้าไปเอายาชะไขกระดูกมากมายขนาดนี้จากไหนกัน?”

“ลูก……ลูกพี่ ยาชะไขกระดูกแพงมากเลยนะ ลูกพี่ใช้เงินซื้อไปเท่าไหร่กัน?”

ซื้อ?

ยาชะไขกระดูกชั้นดีถูกนางกินไปหมดแล้ว

พวกนี้เป็นแค่ของทั่วไปที่มีตำหนิ นางจะซื้อของทั่วไปที่มีตำหนิได้ยังไง

พอนึกได้ว่าของที่ตัวเองให้พวกเขาเป็นแค่ของที่มีตำหนิ กู้ชูหน่วนก็ไอคอกแคกเสียงเบา แล้วพูดอย่างเขินอายว่า “คุณภาพของยาชะไขกระดูกแย่กว่าเล็กน้อย ครั้งหน้าค่อยเอายาชั้นดีให้พวกเจ้าแล้วกัน”

โครม……

เซียวอวี่เซวียนและคนอื่นแทบล้มหัวฟาดพื้นกันหมด

คุณภาพแย่กว่านิดหน่อย?

คุณภาพแย่ตรงไหนกัน?

นี่เป็นยาชะไขกระดูกระดับปานกลางเลยนะ? ทุกเม็ดมีราคาถึงหลักพันตำลึงเลยล่ะ คนอื่นอยากได้ก็ยังไม่ได้เลย นางกลับบอกว่าคุณภาพแย่ และยังทำหน้ารังเกียจอีก

หลิวเยว่ลิ้นพันกัน กลืนน้ำลายอึกๆ มองดูยาชะไขกระดูกอย่างโลภมาก “ลูก……ลูกพี่ ยาชะไขกระดูกพวกนี้ ให้พวกเราหมดเลยเหรอ?”

“ใช่ ใช้โอกาสตอนที่เพิ่งเข้ามาในภูเขาสืบมังกร ทุกคนกำลังวุ่นกับการหาสมบัติ พวกเจ้าก็รีบกินเข้าไปซะ ดูสิว่าเพิ่มพละกำลังได้หรือเปล่า”

“แต่ยาชะไขกระดูกแพงมากเลยนะ พวกเรา……”

“พวกเรายังต้องอยู่ในภูเขาสืบมังกรอีกสามวัน ถ้าพวกเจ้ายังพูดมากอีก งั้นข้าจะไปแล้วนะ”

เซียวอวี่เซวียนรีบเข้ามาคลี่คลายสถานการณ์ กินเข้าไปหนึ่งเม็ดอย่างไม่เกรงใจ เริ่มทำการหมุนเวียนลมปราณ “ในเมื่อยัยขี้เหร่บอกว่าให้พวกเขา งั้นพวกเขาก็รับไว้แล้วกัน ยังไงก็เป็นพวกเดียวกัน”

หลิวเยว่อวี่ฮุยเห็นแบบนี้แล้ว ก็มองกู้ชูหน่วนอย่างซาบซึ้งใจ พวกเขาก็ไม่เกรงใจอีก รีบกินยาชะไขกระดูกเข้าไป เตรียมตัวทะลุชีพจรยุทธ์

เพิ่งมาถึงภูเขาสืบมังกร พวกเขาก็ได้รับยาชะไขกระดูกจากกู้ชูหน่วนแล้ว นี่เป็นโชคของพวกเขาเลยล่ะ

ภายในถ้ำที่เงียบงัน นอกจากเสียงหายใจของพวกเขาแล้ว ก็ไม่มีเสียงอื่นอีกเลย

กู้ชูหน่วนถือกระดิ่งทลายวิญญาณไว้ วิจัยแสงแปลกๆที่ประกายออกมาจากกระดิ่งทลายวิญญาณ และมองพวกเขาสามคนหมุนเวียนลมปราณไปด้วย

บนหัวของหลิวเยว่กับอวี่ฮุยสองคนมีหมอกสีขาวลอยขึ้นมา ใช้ยาชะไขกระดูก ชีพจรยุทธ์ของพวกเขาก็ทะลุไปถึงขั้นที่สามแล้ว

เซียวอวี่เซวียนก็จากขั้นที่สาม พุ่งไปขั้นที่หกทันที ชีพจรยุทธ์พุ่งขึ้นไปทีเดียวสี่ชั้นรวด

กู้ชูหน่วนทำหน้าบึ้งตึง

หลิวเยว่อวี่ฮุยกินยาชะไขกระดูกไปคนละเม็ดก็ทะลุได้แล้ว

เซียวอวี่เซวียนก็กินไปแค่สามเม็ด ก็พุ่งขึ้นไปตั้งสี่ชั้นแล้ว

แต่ทำไมนางกินเข้าไปร้อยกว่าเม็ด แถมยังเป็นยาชะไขกระดูกชั้นดีด้วย ฝืนเปิดได้แค่ชั้นเดียวเท่านั้น

หลิวเยว่อวี่ฮุยพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ลูกพี่ดีกับพวกเราจริงๆ ชีพจรยุทธ์ของพวกเรายกระดับขึ้นไปอีกหนึ่งขั้น แต่น่าเสียดาย พวกเรามีคุณสมบัติที่ไม่ดีพอ กินยาชะไขกระดูกไปตั้งสองเม็ดทะลุได้แค่ชั้นเดียว”

กู้ชูหน่วนรู้สึกว่า คำพูดของพวกเขาสองคนกระทบจิตใจของนางเข้าอย่างจัง

ถ้าพวกเขาคุณสมบัติที่ไม่ดีพอ?

งั้นถ้านางกินไปร้อยกว่าเม็ด ถึงฝืนเปิดชีพจรยุทธ์ได้แค่ชั้นเดียว พวกเขาคงได้ตกใจแย่เลย

กู้ชูหน่วนเปลี่ยนประเด็น “ยังมีอีกตั้งหลายเม็ด ทำไมไม่กินเยอะหน่อยล่ะ? ดูสิว่าจะทะลุได้อีกกี่ชั้น?”

เซียวอวี่เซวียนมองบนนาง “เจ้าคิดว่ายาชะไขกระดูกเป็นอาหารหรือไงที่จะกินกี่เม็ดก็ได้ พวกเรากินได้สองสามเม็ดก็ถึงขีดจำกัดแล้ว ถ้ากินเข้าไปอีก คงได้ตัวระเบิดจนตายแน่”

เอ่อ……

งั้นนางกินยาร้อยกว่าเม็ดตลอดเจ็ดวันมานี้ ทำไมถึงไม่เป็นอะไรล่ะ?

“ยัยขี้เหร่ เจ้ากินหนึ่งเม็ดด้วยดีไหม ดูสิว่าจะเปิดชีพจรยุทธ์ได้หรือเปล่า พวกเราสามคนจะใช้กำลังภายในช่วยเจ้าเอง”

หนึ่งเม็ด?

เหอะ……

ไม่พอให้นางกินด้วยซ้ำ

กู้ชูหน่วนโยนขวดยาให้พวกเขาอีกสองสามขวด “ลองดู ดูสิว่าจะทะลุได้อีกกี่ชั้น? เวลามีน้อย ข้าให้เวลาพวกเจ้าได้มากสุดแค่หนึ่งชั่วโมง”

“ยาเผยหยวน คุณพระ แถมยังเป็นยาชั้นดีด้วย ยัยขี้เหร่ เจ้ารู้ไหมว่ายาเผยหยวนแพงกว่ายาชะไขกระดูกกี่เท่า? นี่เป็นยาที่ช่วยเพิ่มกำลังภายในชั้นดีเลยล่ะ ถ้าคนที่ชีพจรยุทธ์ถึงขีดจำกัดแล้ว กินเข้าไปหนึ่งเม็ด อาจจะสามารถทะลุเพิ่มได้อีกขั้นเลยล่ะ”

“นั่นสิ พวกชนชั้นสูงแย่งกันอย่างบ้าคลั่ง เพื่อที่จะได้ยาเผยหยวนมาหนึ่งเม็ดหลายวันแย่งกันจนเลือดตกยางออก ลูกพี่กลับมีถึงสามขวด หนึ่งขวดยังมีสามสี่เม็ดอีก คุณพระ……จะรวยอะไรอย่างนี้”

กู้ชูหน่วนลูบคาง ไม่ได้บอกพวกเขา แหวนมิติของนางยังมีอีกหลายขวดเลยล่ะ

ยาเผยหยวนหลอมยากกว่ายาชะไขกระดูกมาก แต่ขอแค่มีของครบ ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ยาเผยหยวนพวกนี้ก็เหมือนกับยาชะไขกระดูก ต่างก็เป็นของทั่วไปที่มีตำหนิที่ไม่เข้าตานาง

เซียวอวี่เซวียนไม่เกรงใจ หยิบยาเผยหยวนมากินหนึ่งเม็ด รีบหมุนเวียนลมปราณ และทะลุชีพจรยุทธ์ต่อไป

หลิวเยว่อวี่ฮุยเห็นแล้ว ก็รีบแย่งมากินคนละเม็ด พยายามทะลุชีพจรยุทธ์ในระยะเวลาที่สั่นที่สุด

กู้ชูหน่วนนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเบื่อหน่าย เดินรอบนอกถ้ำกลับเห็นต้นหูเสือ หญ้าฉุยเผิน ใบสือหนาน ซูเหอเซียงเป็นต้น

กู้ชูหน่วนตาเป็นประกายแวววาว

ไหนว่าโลกนี้ไม่มีสมุนไพรพวกนี้ไง?

ทำไมมีอยู่ที่นี่เต็มเลย?

กู้ชูหน่วนตื่นเต้น นางรีบนั่งลงไปตรวจสอบดูอย่างละเอียด เป็นสมุนไพรที่นางกำลังหาอยู่จริงด้วย

ถ้ามีสมุนไพรพวกนี้ นางอยากหลอมยาอะไรก็ไม่ต้องกังวลอีกแล้วน่ะสิ?

กู้ชูหน่วนก้มลงไปเก็บ หยิบเอากระสอบใหญ่ออกมาจากแหวนมิติ เด็ดไปตลอดทาง

ตอนที่เซียวอวี่เซวียนและคนอื่นๆออกมา ต่างก็สงสัยกันว่า “ยัยขี้เหร่ เจ้าจะเก็บหญ้าพวกนั้นไปทำไม?”

“หญ้า……หญ้างั้นเหรอ?” นี่เป็นสมุนไพรต่างหากล่ะ

“นั่นสิ อันนี้ๆ และหญ้าอันนี้ด้านนอกมีเยอะแยะถมไป ไปภูเขาลูกไหนก็มีทั้งนั้น”

“……”

กู้ชูหน่วนริมฝีปากกระตุก

ไม่ใช่ว่าสมุนไพรพวกนี้หายาก แต่คนบนโลกนี้ไม่รู้ว่าจะเอาสมุนไพรพวกนี้มาทำอะไร?

นางเด็ดหญ้าวัชพืชด้านนอก นักเรียนที่เดินผ่านพอเห็นแล้ว ต่างก็หัวเราะเยาะกันหมด

“สี่คนนี้มาเล่นหรือไงกัน? คนอื่นมาหาสมบัติ พวกเขามาเก็บหญ้า ฮ่าๆๆ……”