อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 332

“เวินเส้าหยี?”

ผู้ชายคนนั้นไม่ได้หลอกได้ง่ายๆ

“พวกเขามีกี่คน?” กู้ชูหน่วนเอ่ยถาม

“แค่เขาคนเดียวขอรับ”

คนเดียว? งั้นก็ยังดีหน่อย “เจ้าพาพวกเขาออกไปก่อนละกัน”

“นายหญิง เช่นนั้นท่านล่ะ”

“ตัวเข้าเองมีวิธี ฝูกวง เจ้าเปิดตาให้สว่างหน่อย หากไม่มีคนสะกดรอยตามพวกเจ้า พวกเจ้าก็เดินไปทางพื้นที่ราบระหว่างภูเขาทางทิศตะวันออก เพียงแค่พวกเจ้าไปถึงพื้นที่ราบระหว่างภูเขาทางทิศตะวันออกพวกเจ้าก็จะปลอดภัยแล้ว”

เย่จิ่งหานอยู่ตรงพื้นที่ราบระหว่างภูเขาทางทิศตะวันตก ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่สามารถล่อศัตรูที่แข็งแกร่งเข้าไปได้ แม้ว่าจะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่ไม่ได้สำคัญก็ตาม

ที่ราบระหว่างภูเขาทางด้านตะวันออก มีองครักษ์ลับของเขาอยู่ป้องกันเล็กน้อย น่าจะดีกว่าหน่อย

“แม่นางกู้ ไม่เช่นนั้นให้ข้าไปล่อพวกเขาออกไปจะดีกว่า อายุข้าปูนนี้ ร่างกายก็ใกล้จะดับมอดแล้ว ชีวิตต้อยต่ำชีวิตหนึ่ง ไม่คุ้ม......”

“ข้าไป”

เย่เฟิงดิ้นรนขึ้นมา แค่เขาเคลื่อนไหวเล็กน้อย เลือดก็ไหลออกมาอีกแล้ว

ฝูกวงคุกเข่าลงข้างหนึ่ง อยากขอร้องไห้กู้ชูหน่วนให้เขาไป

กู้ชูหน่วนแบะปาก “พวกเจ้าเลิกคิดเถอะ แม้ว่าจะรวมพวกเราสี่คนเข้าด้วยกัน ก็สู้นิ้วมือเดียวของเขาไม่ได้ ที่ต้องอาศัยตอนนี้คือแรงสมอง ไม่ใช่วิทยายุทธ หากพวกเจ้ายังเห็นว่าข้าเป็นเพื่อน ก็ทำตามที่ข้าบอก อย่าทำให้ข้าว่อกแว่ก”

ฝูกวงขมวดคิ้ว กวาดตามองทะเลโลหิตแห่งภูเขาน้ำเต้าที่สูงและอันตรายรอบหนึ่ง แล้วมองดูกู้ชูหน่วนที่ดูสงบละมั่นใจเต็มเปี่ยมแวบหนึ่ง ในที่สุดก็รับคำสั่ง

สู้เวินเส้าหยีไม่ได้ เขาทำได้เพียงพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ไม่ทำให้นายหญิงต้องคอยพะวงหลัง

“นายหญิงวางใจได้ ข้าจะพาพวกเขาไปยังที่ราบระหว่างภูเขาอย่างปลอดภัยแน่นอน และค่อยพาออกจากทะเลโลหิตแห่งภูเขาน้ำเต้า”

“เสี่ยวฝูกวงว่านอนสอนง่ายจริงๆ”

กู้ชูหน่วนหยิกแก้มอันใสสะอาดของเขา สูดหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง วิ่งไปข้างหน้า

ฝูกวงและคนอื่นๆมองดูเงาหลังของนางด้วยความกังวล ไม่รู้จริงๆว่านางจะออกไปจากร่างของนายน้อยหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นอย่างปลอดภัยได้อย่างไร

“ไปเถอะ”